انتخابات ریاست جمهوری در روسیه سفید

الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهوری کنونی و ۹ رقیب دیگر در انتخابات ریاست جمهوری در روسیه سفید شرکت کرده‌اند. تا کنون این همه کاندیدا در هیچ انتخابات ریاست جمهوری در این کشور شرکت نداشتند.

لوکاشنکو، "آخرین دیکتاتور اروپا"

لوکاشنکو که از سال ۱۹۹۴ میلادی با خودکامگی بسیار ریاست جمهوری بلاروس را در دست دارد، بر این نظر است که این بار نیز بیش از ۷۰ درصد شرکت‌کنندگان در انتخابات به او رای خواهند داد.

این چهارمین بار است که لوکاشنکو در انتخابات ریاست جمهوری شرکت می‌کند. مخالفان این رهبر ۵۶ ساله انتقادات بسیاری به او دارند و او را "آخرین دیکتاتور اروپا" می‌خوانند.

کارشناسان امور روسیه سفید اما بر این نظرند که رقبای لوکاشنکو بختی برای پیروزی ندارند. اولگ مانایف، جامعه شناس بلاروس در این زمینه گفت که به‌رغم تقلب در انتخابات و شرایط نابرابر انتخاباتی احتمال تظاهرات مردمی پس از انجام انتخابات چون سال ۲۰۰۶ بسیار کم است. وی اظهار داشت، این نظر که «جامعه‌ی روسیه سفید در آستانه دگرگونی اجتماعی بزرگی قرار دارد، با واقعیت‌های ملموس کنونی همخوانی ندارد».

تقلب در انتخابات چهار سال پیش

در آخرین انتخابات ریاست جمهوری در روسیه سفید در سال ۲۰۰۶ میلادی تنها چهار نفر حق نامزدی برای احراز این پست را به دست آوردند. یکی از این رقبای انتخاباتی الکساندر میلینکوویچ، از مخالفان جدی لوکاشنکو بود. میلینکوویچ این بار در انتخابات شرکت نکرده است. او که یکی از موافقان ورود به اتحادیه اروپاست، چند ماه پیش در ارتباط با شرکت نکردنش دلیل آورد که این انتخابات آزاد و منصفانه برگزار نخواهد شد و به همین دلیل نیز او در آن شرکت نخواهد کرد.

لوکاشنکو بر رسانه‌های رسمی روسیه سفید تسلط کامل دارد و مخالفان او با اشاره به استفاده یک‌جانبه او از رسانه‌ها و بازگویی تقلب‌های متعدد در انتخابات گذشته، این بار نیز از تضییقات قبل از انتخابات انتقاد کرده‌اند.

در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۶ مخالفان لوکاشنکو تنها دو بار و هر بار نیم ساعت حق صحبت با مردم را در تلویزیون‌های دولتی یافتند. در هر دو برنامه‌ی ‌نیم‌ساعته‌ی مخالفان، بخش‌های انتقادی به لوکاشنکو سانسور شد. این بار قرار بود که کاندیداها به طور زنده پیام خود را به مردم بفرستند و صحبت‌های‌شان سانسور نشود.

این فرصت تبلیغات دولتی برای مخالفان لوکاشنکو آن قدر محدود بود که بسیاری از منتقدان به دولت آن را حقه‌بازی و فریبکاری برای تظاهر به دمکراسی خوانده‌اند. از نظر نیروهای اپوزیسیون، با دو برنامه زنده‌ی نیم‌ساعته به هیچ وجه امکان برانگیختن مردم و طرح برنامه‌ها برای بهبود شرایط جامعه وجود ندارد.

لوکاشنکو پس از انتخابات ریاست جمهوری در سال ۲۰۰۶ مدعی شد که ۸۳ درصد آرا را به دست آورده است. هزاران نفر پس از اعلام نتیجه انتخابات در خیابان‌های مینسک به تظاهرات پرداختند و لوکاشنکو را متهم به تقلب در انتخابات کردند. تظاهرات مخالفان لوکاشنکو اما سرانجام با خشونت به پایان رسید.

AJ/DK