امید محققان برای درمان سرطان تخمدان با نانو داروها

محققان دانشگاه تل‌آویو در اسرائیل از درمان جدیدی برای سرطان تخمدان با استفاده از نانوداروهای مبتنی بر RNA رونمایی کردند.

به‌نوشته نشریه جروسالم پست، سرطان تخمدان رتبه پنجم مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان در بین زنان را دارد و بیش از هر بدخیمی دیگر در دستگاه تناسلی زنان، منجر به مرگ می‌شود. در سال ۲۰۲۰ تقریباً ۳۱۴ هزار زن به این سرطان مبتلا شدند.

در مطالعه‌ای که در دانشگاه تل‌آویو (TAU) انجام شد، پروتئین CKAP5 (پروتئین مرتبط با اسکلت سلولی) برای اولین‌بار به‌عنوان یک هدف درمانی از طریق نانوداروهای مبتنی بر RNA مورد بررسی قرار گرفت. پس از شناسایی یک جهش ژنتیکی ناپایدار مقاوم به شیمی‌درمانی و ایمونوتراپی در سلول‌های سرطان تخمدان، محققان این سلول‌ها را با نانوذرات لیپیدی حاوی RNA برای خاموش‌کردن CKAP5 مورد هدف قرار دادند. این کار باعث فروپاشی سلول‌های سرطانی و نرخ بقای ۸۰ درصدی در مدل‌های حیوانی شد.

خط اول درمان سرطان تخمدان شامل حداکثر برداشتن تومور با جراحی و به‌دنبال آن شیمی‌درمانی است. اگرچه برخی بیماران در ابتدا به شیمی‌درمانی پاسخ می‌دهند، ۸۰ تا ۸۵ درصد به شیمی‌درمانی مقاوم می‌شوند، بنابراین جستجوی مداوم برای درمان‌های جدید در مورد سرطان تخمدان وجود دارد.

دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید

در ‌این ‌میان، پروتئین CKAP5 هرگز در رابطه با مبارزه با سرطان مورد مطالعه قرار نگرفته بود، زیرا هیچ راه شناخته‌شده‌ای برای خاموش‌کردن آن وجود ندارد. محققان اکنون برای اولین بار قادر شدند تا این پروتئین را از طریق نانوداروهای مبتنی بر RNA خاموش کنند.

محققان می‌گویند که ''ما ثابت کردیم CKAP5 می‌تواند خاموش شود و این روش باعث فروپاشی و نابودی کل سلول سرطانی می‌شود.''

البته به‌گفته محققان، این یک مطالعه آزمایشگاهی است و راه درازی در پیش است تا بتوانیم آن را به‌عنوان یک درمان مناسب و موثر برای سرطان تخمدان در نظر بگیریم.

سرطان تخمدان زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های نزدیک یا داخل تخمدان به‌طور مکرر در DNA خود جهش ایجاد می‌کنند. این باعث می‌شود که رشد و تکثیر آنها بسیار سریع‌تر از حد معمول باشد و در نهایت تومور ایجاد شود.

ممکن است هیچ نشانه‌‌ای از سرطان تخمدان در مراحل اولیه آن وجود نداشته باشد. برخی از علائم رایج سرطان تخمدان عبارتند از: خونریزی واژینال، فشار و یا درد در قسمت تحتانی شکم یا لگن، نفخ، درد در پشت، خستگی، از ‌دست ‌دادن اشتها و کاهش وزن.

هر کسی ممکن است به سرطان تخمدان مبتلا شود. با‌ این ‌حال، برخی از عوامل خطر وجود دارد که می‌تواند احتمال ابتلای فرد به این بیماری را افزایش دهد. این عوامل عبارتند از سابقه خانوادگی سرطان تخمدان یا پستان، سابقه شخصی ابتلا به سرطان پستان، چاقی و عدم سابقه بارداری.

این مطالعه اخیرا در مجله Science Advances منتشر شده است.

چرت‌زدن بیش از ۳۰ دقیقه و افزایش خطر فشار خون بالا

محققان می‌گویند چرت‌های نیمروزی بیش از ۳۰ دقیقه، ممکن است با شاخص توده بدنی بالاتر، فشار خون بالاتر و خطر ابتلا به بیماری قلبی و دیابت همراه باشد.

به‌گزارش Medical News Today، بر اساس این مطالعه جدید که در مجله Obesity منتشر شده، محققان بیمارستان بریگهام و زنان در بوستون، بیش از ۳ هزار بزرگسال در مورسیا، منطقه‌ای از اسپانیا را مورد ارزیابی قرار دادند؛ جایی که چرت‌های ظهر معروف به ''سیستا'' رایج است.

محققان رابطه سیستا با چاقی و سندرم متابولیک بررسی کردند. سندرم متابولیک مجموعه‌‌ای از اختلالات است که وقتی همراه با هم اتفاق بیفتند، خطر بیماری قلبی، سکته مغزی و دیابت نوع ۲ را افزایش می‌‌دهند.

آنها گزارش کردند افرادی که ۳۰ دقیقه یا بیشتر در طول روز چرت می‌زنند، در مقایسه با گروه بدون سیستا، اندازه دور کمر، سطح گلوکز ناشتا، فشار خون سیستولیک (SBP) و فشار خون دیاستولیک بالاتری دارند.

همچنین چرت‌های طولانی‌تر با دیر خوابیدن و دیر شام‌خوردن، افزایش مصرف کالری در هنگام ناهار و کشیدن سیگار همراه بود.

در این ‌میان، آنهایی که چرت کوتاه ۱۵ دقیقه‌ای می‌زدند، نسبت به کسانی که استراحت نمی‌کردند، کمتر فشار خون سیستولیک بالا را تجربه کردند. همچنین این افراد ۴۲ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی قرار داشتند.

به‌ گفته محققان، همه استراحت‌ها یکسان نیستند. طول مدت چرت‌زدن، موقعیت خواب و سایر عوامل خاص می‌تواند بر نتایج سلامتی چرت‌زدن تاثیر بگذارد. تجزیه‌ و ‌تحلیل آنها نشان داد که زمان مطلوب برای استراحت در طول روز، بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه است. چرت‌های طولانی در روز ممکن است ساعت داخلی بدن یا ریتم شبانه‌روزی را مختل کند که منجر به خواب کوتاه‌تر در شب، بیداری بیشتر در شب و کاهش فعالیت بدنی شود.

در مقابل، چرت‌زدن کوتاه در طول روز ممکن است ریتم شبانه‌روزی را بهبود بخشد، سطح فشار خون را کاهش دهد و استرس را کاهش دهد.

چگونه سردرد استرسی را تسکین دهیم؟

آیا استرس می‌تواند باعث سردرد شود؟ بله، در واقع شایع‌ترین نوع سردرد، سردرد تنشی است که به‌عنوان سردرد استرسی نیز شناخته می‌شود.

به‌نوشته نشریه پزشکی Consumer Healthday، سردردهای تنشی ممکن است اپیزودیک باشند؛ به ‌‌این ‌معنی که کمتر از ۱۵ روز در ماه رخ می‌دهند. به‌گفته کارشناسان کلینیک کلیولند، اگر این سردرد بیش از ۱۵ روز در ماه برای بیش از سه‌ماه متوالی رخ دهد، سردرد تنشی مزمن نامیده می‌شود.

استرس باعث واکنش جنگ‌و‌گریز در بدن شده و سپس تغییرات فیزیکی را تحریک می‌کند که می‌تواند منجر به سردرد شود.

عوامل استرس‌زای روانی و فیزیکی، مانند نشستن طولانی‌مدت با وضعیت نامناسب یا فشاردادن چشم‌ها نیز می‌توانند باعث سردردهای استرس‌زا شوند. درد معمولاً خفیف تا متوسط ​​است و احساس می‌شود که کمربند پهنی در اطراف سر سفت شده یا هر دو طرف سر به هم فشرده می‌شوند. درمان‌های معمولی این نوع سردرد شامل موارد زیر است:

ـ داروهای مسکن بدون نسخه مانند آسپرین، ایبوپروفن یا استامینوفن.

ـ کاهش تنش عضلانی در نواحی سفت گردن و شانه با ماساژ، گرما یا یخ.

ـ تکنیک‌های آرام‌سازی مانند یوگا یا مدیتیشن. (می‌توانید با استفاده از کتاب‌ها، فیلم‌ها یا اپلیکیشن‌ها، تکنیک‌های تمدد اعصاب را در کلاس‌ها یا در خانه یاد بگیرید).

ـ تمرینات تنفس عمیق.

ـ آموزش بیوفیدبک. این تکنیک به شما می‌آموزد که برخی از واکنش‌های بدن را کنترل کنید. این کار به کاهش درد کمک می‌کند. در طول یک جلسه بیوفیدبک، شما به دستگاه‌هایی متصل هستید که عملکردهای بدن مانند تنش عضلانی، ضربان قلب و فشار خون را نظارت می‌کنند و به شما بازخورد می‌دهند. سپس یاد می‌گیرید که چگونه تنش عضلانی و ضربان قلب و نفس خود را کاهش دهید.

اگر علائم ادامه یافت، با یک پزشک حتما باید مشورت کنید.

شما باید برای پیشگیری از این نوع سردرد، با محرک‌های سردرد خود آشنا شوید. به‌عنوان ‌مثال، اگر احساس کردید که تحریک‌پذیر یا مضطرب هستید، بررسی کنید که در زندگی شما چه اتفاقی می‌افتد که باعث این احساسات می‌شود. سعی کنید در طبیعت استراحت کنید تا چرخه استرس را متوقف کنید. مطالعه‌ای از دانشگاه کرنل که اخیراً در مجله Frontiers in Psychology منتشر شده، نشان می‌دهد که تنها ۱۰ دقیقه وقت در فضای باز می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی استرس را کاهش دهد و بهزیستی را بهبود بخشد.

یک سبک زندگی سالم که شامل فعالیت بدنی، غذاهای سالم، محدود‌کردن الکل، کافئین و شکر، هیدراتاسیون کافی، خواب خوب و ... نیز به کاهش سردردهای تنشی کمک می‌کند.

توصیه‌های تغذیه‌ای برای مبتلایان به مثانه بیش‌فعال

افرادی که دارای مثانه سالم هستند، نیازی به نگرانی در مورد غذاهای تحریک‌کننده این عضو بدن ندارند، اما کسانی که مثانه بیش‌فعال یا درد مثانه دارند، باید به آنچه می‌خورند، توجه کنند.

به‌‌نوشته پایگاه خبری کلینیک کلیولند، افرادی که میل ناگهانی به ادرار‌کردن را تجربه می‌کنند، ممکن است مثانه بیش‌فعال داشته باشند. این وضعیت می‌تواند منجر به دفع غیرارادی ادرار شود که به نام بی‌اختیاری ادرار شناخته می‌شود.

تکرار علائم مثانه بیش‌فعال می‌تواند پس از خوردن برخی غذاها افزایش یابد. چنین غذاهایی این احساس را تحریک می‌کنند که مثانه پر است و نیاز به تخلیه فوری دارد.

گاهی اوقات مشکلات در دستگاه ادراری باعث تحریک مثانه می‌شود. عفونت دستگاه ادراری (UTI) می‌تواند باعث بیش‌فعالی مثانه شود. افراد مبتلا به مشکلات مزمن مانند سیستیت بینابینی (IC) یا همان سندرم مثانه دردناک نیز درد مثانه مداوم را تجربه می‌کنند. این افراد باید از مصرف برخی غذاهای محرک مثانه اجتناب کنند؛ از قبیل تمام نوشیدنی‌های حاوی الکل (از جمله شامپاین)، آب سیب، موز، آب‌جو، طالبی، نوشیدنی‌های گازدار، پنیر، جگر مرغ، فلفل قرمز و غذاهای تند، شکلات، میوه‌های خانواده مرکبات، قهوه، باقلا، انگور، آجیل، سس مایونز، چای سیاه یا سبز، گوجه‌فرنگی، سرکه و ماست.

همه افراد حساس به مواد تحریک‌کننده مثانه، تحت تأثیر مواد غذایی مشابه قرار نمی‌‌گیرند. پزشک می‌‌تواند به شما در شناسایی غذاهای تحریک‌کننده مثانه کمک کند.

با این‌ حال، شما باید برای ردیابی غذاهایی که تحریک‌کننده هستند، یک دفتر خاطرات غذایی داشته باشید.

غذاهای ذکر‌شده در بالا را برای چند روز از رژیم غذایی خود حذف کنید.

پس از برطرف‌شدن علائم، می‌توانید شروع به اضافه کردن غذاها کنید. اگر پس از مصرف مجدد غذا، سوزش ادرار و درد مثانه دوباره برگشت، خوردن آن را به‌طور کامل متوقف کنید.

نوشیدن آب زیاد به کاهش درد ناشی از مصرف غذاهای تحریک‌کننده مثانه کمک می‌کند. بسیاری از افراد مبتلا به مثانه بیش‌فعال یا درد مثانه، مصرف مایعات خود را به‌دلیل نگرانی از علائم احتمالی محدود می‌کنند. برخی افراد در تمام طول روز از نوشیدن مایعات اجتناب می‌کنند. این وضعیت می‌تواند باعث یبوست آنها شود. یبوست از انبساط و انقباض مثانه جلوگیری و علائم مثانه بیش‌فعال را بدتر می‌کند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

در‌ حالی ‌که هیچ مقدار توصیه‌شده جهانی وجود ندارد، اکثر افراد باید هر روز تقریباً یک‌و‌نیم لیتر مایعات بنوشند. هدف این است که ادرار در اکثر مواقع به رنگ زرد روشن باشد.

فراموش نکنید که تحریک مثانه به‌خودی‌خود معمولاً یک اورژانس نیست. اما اگر تب دارید و لرز یا درد در ناحیه کمر یا پهلو دارید، به پزشک مراجعه کنید. علاوه بر تغییرات رژیم غذایی، درمان‌های مختلف از جمله فیزیوتراپی، داروهای خوراکی و روش‌های سرپایی می‌توانند مثانه بیش‌فعال را تسکین دهند.