افزایش خودکشی در میان زنان افغانستان
۱۳۸۹ مرداد ۱۱, دوشنبه
به گفته مشاور حامد کرزای در امور بهداشت، مشکلات روانی و افسردگی زندگی زنان افغانستان را تهدید می‌کند و این مشکلات و افسردگی از عوامل خودکشی در میان زنان این کشور هستند. پژوهش‌های آماری‌ای که بتازگی انجام گرفته‌اند نشان می‌دهند که در حدود دومیلیون نفر از زنان افغانستان به افسردگی شدید دچارند؛ این تعداد فقط زنانی هستند که نامشان در بیمارستانها ثبت شده است.
فیض‌الله کاکر، مشاور حامد کرزای در امور بهداشت، می‌گوید، در دهه ۱۳۴۰ میزان خودکشی زنان به دو دهم درصد می رسید، اما طی سالهای اخیر سالانه از هر صد هزار زن حدود چهار و نیم درصدشان خودکشی می‌کنند . کاکر معتقد است که میان افسردگی و خودکشی ارتباطی نزدیک وجود دارد و از این رو با افزایش افسردگی در میان زنان آمار خودکشی‌ها نیز افزایش یافته است.
مشاور رییس جمهور افغانستان در امور بهداشت استفاده از مواد مخدر و خشونت‌های خانوادگی را نیز از عوامل و موجبات بیماری‌های روانی و افسردگی در میان زنان افغانستان می‌داند. وی همچنین می‌گوید: «ناامنی، مهاجرت‌ها و تغییراتی که در نوع غذایی که مصرف می‌شود بوجود آمده نیز این بیماری‌ها را افزایش می‌دهد.» فیض الله کاکر می‌افزاید، قرار دادن بدن در برابر اشعه‌ی آفتاب ، استفاده از "اومگا ۳" و اجتناب از مصرف روغن نباتی جامد این بیماری را کاهش می‌دهد.
انگیزه زنان برای خودکشی
ظرف دو سال گذشته آمار خودسوزی و خودکشی زنان در هرات ۸۵ تا ۸۷ درصد بوده است. علت خودسوزی‌ها و خودکشی‌ها را بیشتر بدرفتاری شوهر، ازدواج زیر سن بلوغ و اجباری عنوان کرده‌اند. مشاور رئیس جمهور در این مورد می گوید: «برای اینکه میزان خودکشی در میان زنان کاهش یابد، بهتر است از سوی وزارت بهداشت و وزات زنان در جهت شناسایی و مداوای زنانی که به افسردگی شدید دچارند نظارت فعال صورت گیرد و سازمانهای غیردولتی هم باید دراین زمینه همکاری کنند.»
فیض الله کاکر، مشاور رییس جمهور افغانستان در امور بهداشت، در سخنان خود به تحقیقی جدید استناد می کند. بر بنیاد این تحقیق که در تمام بیمارستانهای افغانستان صورت گرفته است، دو میلیون زن در این کشور به بیماری افسردگی شدید دچارند.
آمار روستاها ناشناخته است
شماری از آگاهان بر این باورند که این آمار بخصوص زنان مناطق روستایی را دربرنمی‌گیرد. این آگاهان می‌گویند، اکثر زنانی که در روستاهای افغانستان زندگی می‌کنند به افسردگی دچارند، یا دست به خودکشی می‌زنند، اما خانواده‌ها و همسرشان به هیچ وجه ضروری نمی‌بینند آنها را به بیمارستانها ببرند؛ آنان این کار را عار و ننگ می‌دانند.´
در روستاهای افغانستان یا حتی در بسیاری از شهرها مرسوم است که وقتی شخصی به بیماری روانی دچار شد، می‌گویند که «وی را سایه گرفته است» یا «او جن زده شده است». بدین خاطر از بردن مریض نزد دکتر اجتناب کرده و بیمار را نزد تعویذنویس [دعانویس] می‌برند که به "ملای محله" مشهور است.
خدیجه تلاش، کابل
تحریریه: کیواندخت قهاری