با خاک خاوران و شاخه گلی سرخ
دهها نفر در شهر کلن، پس از تجمع در برابر کلیسای دم، گلهای سرخی را در گرامیداشت یاد اعدامیان سال ۶۷ به رود راین سپردند. مراسمی همراه با خاک گورستان خاوران و همزمان با سه اعدام دیگر.
عصر شنبه ۱۷ شهریور (۸ سپتامبر)، بیش از یکصد نفر در محوطه روبرویی کلیسای دم گرد آمدند تا یاد اعدامشدگان تابستان ۶۷ را گرامی بدارند. این گردهمایی که به دعوت "جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران، کلن" انجام گرفت، با اعدام سه زندانی کرد همزمان شد.
سحرگاه ۱۷ شهریور، دستگاه قضایی جمهوری اسلامی، سه زندانی سیاسی کرد را به دار آویخت. زانیار و لقمان مرادی، از ۱۰ سال قبل و رامین حسین پناهی از تیر ۱۳۹۶ در زندان به سر میبردند. تلاش نهادهای بینالمللی، فعالان مدنی و وکلای آنها برای جلوگیری از اعدام این سه بینتیجه ماند.
سبدی حاوی خاک گورستان خاوران، مدفن گروهی از زندانیان سیاسی اعدام شده در تابستان ۶۷ روی میزی در مقابل کلیسای دم قرار داشت. سخنرانها به زبان فارسی و آلمانی موج اعدام، دستگیری و سرکوب در ایران را محکوم کردند.
بهرام بیگدلی، فعال حقوق بشر و از بنیانگذاران این جمعیت به دویچه وله فارسی گفت: «همیشه تلاش کردهایم توجه افکار عمومی در خارج از ایران را با اشکال ابتکاری، به اعدامها در ایران جلب کنیم تا مسئله سرکوب بین انبوه خبرهای دیگر گم نشود و نسل جوان نیز از مسئله آگاهی یابد.»
بسیاری از شرکت کنندگان این مراسم سالانه، ایرانیانی هستند که بنا به سابقه سیاسی، عضو خانواده یا دوستی را در زندانهای جمهوری اسلامی به ویژه در دهه شصت از دست دادهاند.
بهرام بیگدلی میگوید سرنوشت زندانیان در سیستم قضایی جمهوری اسلامی را التهابها و شرایط بیرون جامعه تعیین میکند، نه پروندههایشان: «هفته پیش سه زندانی سیاسی را در بلوچستان به خاطر حمله نظامی در آن سوی مرز اعدام کردند. در سال ۶۷ هم همین گونه بود. حملهای از مرز عراق از سوی مجاهدین بهانهای شد تا انبوهی از کسانی که قبلا حکم گرفته بودند و حتی باید آزاد میشدند، به چوبه دار سپرده شوند.»
حاضران مسافت بین کلیسای دم تا حاشیه رود راین را در صفوف دو نفری طی کردند. خاک خاوران در دست چند نفر از زنان بود و هر یک به روال مرسوم شاخه گلی در دست داشت.
سه دهه است که چنین مراسمی در شهر کلن برگزار میشود. حاضران گلهای سرخ را به یاد کشته شدگان و با آرزوی دادخواهی، آزادی و دمکراسی در ایران به جریان آب سپردند.