هشدار نسبت به وقوع یک "فاجعه" در زندان قرچک ورامین

محمود صادقی در توییتی نوشته است با هر یک از مسئولان این زندان تماس می‌گیرد، در دسترس نیست.

پیش‌تر، سایت مجذوبان نور وضعیت زندان زنان قرچک را بحرانی اعلام کرده بود.

سایت مجذوبان نور روز جمعه ۱۹ بهمن (هشتم فوریه) نوشت: «از شب گذشته و به دنبال وخامت حال یک زندانی زن، وضعیت بند زنان این زندان بحرانی گزارش شده است. این در حالی است که رئیس زندان قرچک علت شورش را خبر عفو زندانیان عنوان کرده است.»

زندان قرچک ورامین در بیابان‌های شرق تهران واقع شده است. بسیاری وضعیت این زندان ویژه زنان را با بازداشتگاه کهریزک مقایسه می‌کنند.

سایت مجذوبان نور در حالی این خبر را اعلام کرده که برخی از کاربران شبکه‌های اجتماعی در توییتر نیز در پی تماس تلفنی با نزدیکانشان به ناآرامی‌ها در بند زنان زندان قرچک اشاره کرده‌اند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

سایت مجذوبان نور که پایگاه مستقل خبری دراویش نعمت‌اللهی گنابادی است، در خبرهای تکمیلی نوشته است: «ماموران زندان برای پایان دادن به ناآرامی در بند زنان زندان قرچک به شلیک گلوله متوسل شده‌اند. همچنین ماموران زندان که همگی مرد هستند زنان زندانی را مورد ضرب و جرح قرار داده‌اند.»

در عین حال وبلاگ بنیاد حقوق بشری عبدالرحمن برومند روز جمعه ۱۹ بهمن روایت یک عضو خانواده یکی از زندانیان از حمله مأموران به زندانیان قرچک را بازتاب داده است. گفته می‌شود در این زندان یک فاجعه رخ داده است: «گاز اشک‌آور در سالن‌های بسته بدون پنجره، بسیاری از زندانی‌ها حالت خفگی دارند. بسیاری جاها آتش گرفته و پر از دود شده است. دست و پا و سر تعداد زیادی از زندانیان شکسته است. بسیاری از زندانیان آسیب‌دیده را به حال خودشان رها کرده‌اند و یک تعداد را هم برده‌اند به بیمارستان.»

در گزارش بنیاد برومند از قول یک عضو خانواده زندانی آمده است که وعده‌های دروغین مسئولان زندان در مورد آزادی آنها موجی از اعتراض را برانگیخته است. "زندانیان را یک جور شکنجه روانی کرده‌اند". او می‌گوید: «مسئولان زندان هفته‌ی پیش گفته بودند به مناسبت چهل سالگی انقلاب، رهبری به شما عفو داده و به مناسبت چهل سالگی انقلاب بیشترتان آزاد می‌شوید. زندانی ما با خوشحالی زنگ زده بود که «کاش همیشه چهل سالگی انقلاب باشد». به زندانیان گفته بودند دو سوم‌تان آزاد می‌شوید، اما دیروز معلوم شده است که اصلا هم این طور نیست، حالا که اسامی عفوشدگان آمده، معلوم شده عفوها به روال سابق بوده است.»

بنا به گفته‌ی این فرد مطلع، در زندان قرچک حدود یک هزار زندانی محبوس هستند. اکثر زندانیان وسایل‌شان را جمع کرده بودند، چرا که به آنها گفته بودند «همه آزاد می‌شید جز قصاصی‌ها و معاونت در قتل». اعتراض زندانی‌ها معمولی بوده و کمی به در و دیوار کوبیدند. اما ماموران زندان با باتوم و گاز اشک‌آور به آنها حمله کرده‌اند. زندانیان هم پتوهایشان را آتش زدند که گاز اشک‌آور خفه‌شان نکند.

به گفته‌ی این فرد مطلع، وقتی زندانیان دیگر دیدند که به هم‌بندی‌هایشان حمله کرده‌اند و گارد توی زندان ریخته و گاز اشک‌آور زده است، حتی کسانی که از اول معترض نبودند، اعتراض کردند که «چرا بچه‌ها را می‌زنید؟» و بدین ترتیب در همه زندان شورش شده است.

ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار و فعال مدنی، در توییتی به تاریخ جمعه ۱۹ بهمن (۸ فوریه) نوشته است: «تعدادی از زندانیانی که قرار بود به مناسبت چهل سالگی انقلاب عفو شوند امروز به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند و بسیاری‌شان بدون رسیدگی پزشکی به حال خود رها شده‌اند. امروز به زندانیان غذا هم نداده‌اند .آنها زندانی عادی هستند و نه حتی سیاسی.»

کاربر دیگری در شبکه توییتر می‌نویسد که خواهرش از زندان قرچک زنگ زده و با صدای هیجان‌زده گفته است: اینجا همه منتظر آزادی هستند، لاریجانی گفته است ۵۰ هزار نفر آزاد می‌شوند و هر کس فکر می‌کند او یکی از آنهاست.

فرد مطلع درباره‌ وضعیت زندان قرچک به بنیاد برومند می‌گوید: «آن جا همه چیز قابل اعتراض است. غذای بد، درمان بد، آب شور، اما چیزی که می‌تواند زندانیان را این قدر خشمگین کند، این است که اول به آنها بگویند آزاد می‌شوید و زندانی ساکش را ببندد و بعد بگویند، ببخشید اشتباه شد. وگرنه سال‌هاست که مسئولان به بیماری‌ها بی‌توجهی می‌کنند. اینها یک عده زندانی عادی هستند که سال‌هاست زندان‌اند. دلشان خوش شده بود که آزاد می‌شوند چرا که به خاطر چهل سالگی انقلاب این قدر در رادیو و تلویزیون تبلیغ عفو گسترده کردند. نمی‌دانید توی سالن ملاقات چه خبر بود! همه می‌گفتند که بچه‌ها آزاد می‌شوند.»

سایت کلمه درباره وضعیت حاکم بر این زندان زنان از قول شاهدان عینی نوشته است: «آلودگی‌های ناشی از نبود امکانات کافی سرویس‌های بهداشتی، ازدحام ۲۰۰۰ زندانی در هفت سوله که گنجایش یک سوم جمعیت مذکور را نیز به سختی داراست و برخوردهای بسیار نامناسب مأموران زندان با زندانیان و نگهداری کودکان زندانی زیر ۱۸ سال در میان زندانیان خطرناک، عدم وجود آب قابل شرب، وضعیت نامناسب غذایی، تنها گوشۀ کوچکی از مشکلات زندانیان نگهداری شده در این زندان است.»