کرستین مولر: دولت ایران نباید به رسمیت شناخته شود

دامنه‌ی واکنش‌های اعتراضی مقامات و سیاستمداران آلمان به مجلس فدرال این کشور نیز کشیده شده است. قرار است روز چهارشنبه (۱۷ ژوئن) نمایندگان همه‌ی احزاب حاضر در مجلس در این‌باره به بحث بپردازند. حزب سبزها در بیانیه‌ای، به‌طور رسمی به این "اقدام غیردموکرایتک" انتقاد کرده است. سخنگوی کمیسیون روابط امورخارجی حزب سبزها / اتحاد ۹۰ در مجلس فدرال آلمان، کرستین مولر (Kerstin Müller)، معتقد است که تا پی‌گیری قطعی درباره‌ی چگونگی برگزاری انتخابات از سوی هیئتی مستقل، نباید دولت جدید ایران به ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد به رسمیت شناخته شود. دویچه وله در این راستا با کرستین مولر گفت‌وگو کرده است:

دویچه وله: حزب شما، حزب سبزها، معتقد است که در انتخابات ایران تقلب شده، به چه دلیل؟

کرستین مولر:

در این مورد نباید پرسید به چه دلیل، بلکه باید سؤال کرد تا چه میزان در انتخابات تقلب شده! گزارش‌هایی که از ایران می‌آیند، همه حاکی از این امر است: این که برگه‌های رأی به‌قدر کافی در اختیار رأی دهندگان گذاشته نشد، یا حوزه‌های انتخاباتی زودتر از موعد مقرر بستند، این که هنوز آرا شمرده نشده بود و با این حال نتایج اعلام شد... حتی گفته می‌شود که موسوی ۲۱ میلیون و احمدی‌نژاد تنها ۱۰ میلیون رأی کسب کردند. از روی این شواهد می‌شود پذیرفت که چنین چیزی صورت گرفته است. سؤال در حال حاضر این است که حالا ماجرا چگونه ادامه پیدا می‌کند.

آیا شما به‌خاطر این که اصلاح‌طلبان در این انتخابات پیروز نشدند، نگرانید یا به این دلیل که در این انتخابات اصول دموکراتیک رعایت نشده؟

بر اساس منابع غیررسمی اصلاح‌طلبان ظاهراً می‌توانستند در انتخابات پیروز شوند. ولی اصولاً روشن است که ما طرفدار انتخابات آزاد و عادلانه هستیم. از این‌رو باید به جریان و نحوه‌ی برگزاری انتخابات به‌طور همه‌جانبه رسیدگی شود و آن‌هم از سوی یک هیئت مستقل. شورای نگهبان، در این رابطه، مرجع صالحی نیست. چون این شورا خود هنگام تعیین صلاحیت نامزدها و گزینش ۴ نفر از میان ۴۷۵ کاندیدا نشان داد که نمی‌تواند بی‌طرف باشد و جانب احمدی‌نژاد را هم گرفته است.

من همچنین خواهان پایان دادن به اعمال سانسور در ایران هستم. در یک حکومت به‌اصطلاح آزاد باید آزادی بیان ومطبوعات جود داشته باشد. استفاده از اینترنت و اس ام اس و امکانات دیگر باید تأمین شود. با تظاهرات صلح‌آمیز چند صدهزار نفری مردم نباید با خشونت برخورد شود.

این تظاهرات تنها در تهران بر پا نمی‌شود، بلکه در شهرهای بزرگ مثل اصفهان، تبریز، مشهد، کرمان هم برگزار شده ‌است!

رئیس‌جمهور در ایران از قدرت چندانی برخوردار نیست، آن اندازه که رئیس‌جمهورها مثلاً در برخی از کشورهای غربی از آن بهره‌مندند. قدرت رهبر انقلاب، آقای خامنه‌ای، از رئیس‌جمهور بیشتر است. چرا کشورهای غربی به این شدت از نتیجه‌ی انتخابات ابراز نارضایتی می‌کنند؟

ما ناراضی هستیم به‌خاطر اینکه مردم ایران از نتایج اعلام شده ناراضی هستند، مردمی که روزهاست به این دلیل به خیابان‌ها آمده‌اند و تظاهرات برپا می‌کنند. اگر ثابت شود که تقلبی در این انتخابات صورت گرفته است، ما جانب مردم ناراضی را می‌گیریم و با آنان اعلام همبستگی می‌کنیم. این انتقاد به خامنه‌ای هم وارد است، چون بدون تأئید او نمی‌توانست چنین تقلب بزرگی صورت گیرد. او هم مسئول تقلب ‌در انتخابات است. گمان می‌کنم که رژیم ایران انتظار نداشت که اعتراض به تقلبات به این وسعت شکل بگیرد. حالا خامنه‌ای باید خیلی خوب فکر کند که آیا با این تفاصیل هم‌چنان می‌تواند از احمدی‌نژاد جانبداری کند یا نه.

روس‌ها دیروز (۱۶ ژوئن) از احمدی‌نژاد خیلی دوستانه استقبال کردند. این امر در رابطه‌ی بین روس‌ها و آمریکا چه نقشی می‌تواند بازی کند؟

شاید زیاده‌روی باشد، ولی خب، دیکتاتورها همدیگر را خوب می‌فهمند! در صحت انتخابات روسیه هم باید شک کرد. حرکت‌های دموکراتیک در روسیه، به این صورت که در حال حاضر در ایران وجود دارد، در این کشور دیده نمی‌شود.

من فکر می‌کنم، وقتی ثابت شود که تقلبی صورت گرفته، سیاست جامعه‌ی جهانی در برابر این آزمایش قرار می‌گیرد که موضع‌گیری کند. کشورهای درگیر دراین صورت نمی‌توانند هم‌چنان به روابط عادی خود با ایران ادامه دهند، انگار که اتفاقی نیفتاده است. این قابل قبول نیست. گذشته از آن، ما نمی‌توانیم مسائل ایران را تنها به برنامه‌ی اتمی آن محدود کنیم. برای مردم ایران مسائلی چون آزادی بیان و مطبوعات و حقوق زنان هم مطرح است. وقتی قرار است با ایران گفت‌وگویی صورت گیرد، باید در باره‌ی این مسائل هم صحبت کرد.

فکر می‌کنید واکنش دولت آلمان مناسب بود؟ حزب سبزها در این رابطه چه درخواست‌هایی از دولت آلمان دارد؟

تا وقتی رسیدگی به مسئله‌ی تقلب در انتخابات از سوی هیئتی مستقل پایان نیافته است، دولت ایران نباید به رسمیت شناخته شود. اصولاً پیش از آن که سانسوری که در حال حاضر اعمال می‌شود از میان برداشته نشود و هم چنین دولت ایران با تظاهر‌کنندگان با خشونت رفتار ‌کند، نمی‌توان از عادی شدن روابط صحبت کرد.

آیا فکر می‌کنید اتحادیه‌ی اروپا هم به این خواست ترتیب اثر می‌دهد؟

اتحادیه‌ی اروپا هم خواستار بررسی چگونگی برگزاری انتخابات از سوی هیئتی غیروابسته شده است و این به‌نظر من کاملاً درست است. من فکر می‌کنم که سولانا در گفتن این موضوع عجله کرده است، اینکه پیشنهاد اتحادیه‌ی اروپا برای گفت‌وگو با ایران، بدون در نظر گرفتن آن‌چه که در این کشور اتفاق افتاده، هم‌چنان معتبر است. ما پیشنهاد گفت‌وگو داده‌ایم، ولی نه در شرایطی که مناسبات بکلی دیگری در ایران حاکم بشود، نه وقتی که شروع یک دیکتاتوری با تقلب در انتخابات تدارک دیده ‌شود. در چنین صورتی جامعه‌ی جهانی باید سیاست دیگری را در پیش گیرد.

مصاحبه‌گر: فهیمه فرسایی

تحریریه: فرید وحیدی