کاهش سن بیولوژیکی، تنها در ۸ هفته با تغییر سبک زندگی

بر اساس مطالعه بالینی محققان موسسه تحقیقاتی در پورتلند تغییر در سبک زندگی و رژیم غذایی می‌تواند منجر به تغییر فوری و سریع در سن بیولوژیکی شود.

به گزارش ساینس‌تایمز؛ در مطالعه دانشمندان، سن بیولوژیکی ۴۳ بزرگسال مرد سالم ۵۰ تا ۷۲ ساله با استفاده از الگوهای متیلاسیون DNA اندازه‌گیری شد. الگوهای متیلاسیون DNA، روند پیری و بیماری‌های وابسته به سن را پیش‌بینی می‌کنند.

شرکت‌کنندگان تحت یک رژیم غذایی عمدتاً گیاهی همراه با بسیاری از ویتامین‌ها و مواد معدنی قرار گرفتنند. ضمن این که میزان مصرف پروتئین‌های حیوانی و کربوهیدارت در آنها بسیار کم بود. آنان علاوه‌بر این حداقل ۷ ساعت خواب شبانه داشتند و ۳۰ دقیقه یا بیشتر به مدت ۵ روز در هفته ورزش کردند، ضمن این که برخی مکمل‌های غذایی حاوی املاح و مواد معدنی را دریافت کرده بودند.

نتایج مطالعه که در نشریه Aging منتشر شد، نشان داد که سن بیولوژیکی این گروه طی ۸ هفته در مقایسه با گروه کنترل به طور متوسط ۳.۲۳ سال کمتر شد.

تعیین سن تقویمی آسان است، در حالی که سن بیولوژیکی شما به تعدادی متغیر بستگی دارد که می‌توانند به طور مداوم تغییر کنند.

پیری بیولوژیکی هنگامی رخ می‌دهد که شما به تدریج و با عدم رعایت شیوه سالم زندگی به سلول‌ها و بافت‌های مختلف بدن آسیب می‌رسانید. به عنوان مثال اگر شما یک مرد ۲۸ ساله هستید که ورزش نمی‌کنید، فقط غذاهای پرچرب می‌خورید و طی ۱۰ سال گذشته در هفته پنج بسته سیگار دود کرده‌اید، به احتمال زیاد سن بیولوژیکی بیش از ۲۸ سال دارید.

در واقع عدد واقعی سن بیولوژیکی با عوامل مختلفی از جمله سن شناسنامه‌ای، ژنتیک، شیوه زندگی، تغذیه، بیماری‌ها و سایر شرایط پزشکی در ارتباط است.

برای بهبود سن بیولوژیکی حتی در سنین ۷۰ سال به بالا می‌توانید گام‌های زیادی بردارید. از جمله ورزش منظم روزانه، شامل تمرین‌های تعادلی که خطر سقوط را کاهش می‌دهد، ورزش‌های قدرتی که به ایجاد توده عضلانی کمک می‌کنند، تمرین‌های استقامتی که به افزایش تنفس و ضربان قلب کمک می‌کند و حرکات کششی بدن، حفظ وزن در محدوده سالم از طریق مصرف میوه‌ها، سبزیجات، لوبیا، لبنیات کم‌چرب و نان‌های سرشار از فیبر (غلات کامل) و حذف تدریجی نان سفید، نوشابه و فست‌فود.

کدام قسمت‌های بدن از آفتاب‌سوختگی مصون نمی‌مانند؟

دفعه بعد که در هوای گرم بهار و تابستان به بیرون از خانه قدم گذاشتید، اطمینان حاصل کنید که چشم‌ها، لب‌ها و ران‌ها را در برابر آفتاب مصون نگه می‌دارید.

به گزارش پاپیولر ساینس این قسمت‌های بدن اغلب دچار صدمات جدی ناشی از اشعه ماوراء‌بنفش خورشید و آفتاب‌سوختگی می‌شوند، چون کمتر کسی به فکر ایمن نگه داشتن آنها در برابر نور آفتاب است.

نام بالینی آفتاب سوختگی چشم، فوتوکراتیت است. طبق اعلام آکادمی چشم پزشکی آمریکا، این عارضه می‌تواند روی قرنیه و ملتحمه (بافت شفافی که قسمت سفید چشم و داخل پلک‌ها را می‌پوشاند) تأثیر بگذارد.

اگرچه ارتباط آشکاری بین قرارگرفتن در معرض آفتاب و سرطان پوست وجود دارد، اما مشخص نیست که آیا آفتاب‌سوختگی چشم می‌تواند باعث سرطان چشم شود یا نه.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

جولی روزنتال، چشم‌پزشک و استاد دانشکده پزشکی دانشگاه میشیگان می‌گوید: «با این وجود خورشید می‌تواند چشمان شما را خشک کند، ضمن این که فوتوکراتیت ممکن است باعث آب‌مروارید یا تخریب بینایی شود.»

او می‌افزاید: «پیشگیری ساده است: از عینک آفتابی با ۱۰۰ درصد اثر حفاظتی در برابر اشعه ماوراء بنفش استفاده و آن را به یک تمرین مادام‌العمر تبدیل کنید.»

اگر فکر می‌کنید موی سر، شما را در برابر آفتاب محافظت می‌کند، کاملا در اشتباهید.

شان کریستنسن، متخصص پوست و استاد دانشکده پزشکی دانشگاه ییل می‌گوید: «مهم نیست که موها چقدر پرپشت باشد، چون پوست سر می‌تواند قربانی آفتاب‌سوختگی جدی شود. اگر نمی‌خواهید به پوست سر کرم ضدآفتاب بزنید، کلاه بگذارید. حتی بهتر است از یک کلاه لبه پهن استفاده کنید که از صورت، گوش و گردن شما نیز محافظت کند.»

افراد از کرم‌های ضد‌آفتاب معمولاً روی گونه‌ها، بینی و پیشانی استفاده می‌کنند. اما کریستنسن می‌گوید: لب‌های شما، به ویژه لب پایین، اغلب فراموش می‌شوند. این قسمت از لب معروف به لب ورمیلیون، بسیار نازک و کاملاً شبیه بافت داخل دهان شما است، ضمن اینکه سرطان پوست روی لب می‌تواند با شدت بیشتری در سراسر بدن پخش شود.

بهترین راه محافظت استفاده از مومیایی لب با حداقل SPF30 است و فراموش نکنید که بعد از خوردن، نوشیدن یا مرطوب کردن زدن لب‌ها، دوباره آن را تجدید کنید.

کریستنسن می‌افزاید: «قسمت بالایی پا یا ران‌ها نیز می‌تواند در روزهای گرم دچار آفتاب‌سوختگی شود. پوست این نواحی از بدن شما آنقدر ضخیم است که به طور موثر اشعه UV را مسدود می‌کند. با این حال این نواحی بدن شکست‌ناپذیر نیستند و شما نیز باید از آنها با استفاده از کرم‌های ضدآفتاب محافظت کنید.»

وسواس، خطر سکته مغزی را سه برابر می‌کند

بر اساس گزارش جدید محققان تایوانی بزرگسالان مبتلا به اختلال وسواس فکری‌عملی، یک بیماری شایع روانی شناخته‌شده تحت عنوان OCD، سه برابر بیشتر از دیگران در معرض سکته مغزی هستند.

به گزارش مدیکال‌نیوز تودی و بنا به هشدار محققان، پزشکان باید بیماری عروق مغزی و خطرات مربوط به آن را در بیماران مبتلا به OCD به طور منظم کنترل کنند.

برای انجام این مطالعه دانشمندان بیش از ۲۸ هزار بزرگسال مبتلا به OCD و ۲۸ هزار فرد بدون این بیماری را مقایسه کردند.

در طی بیش از ۱۱ سال، افراد مبتلا به OCD بیش از سه برابر بیشتر از افراد بدون OCD دچار سکته مغزی شدند. این مطالعه نشان می‌دهد، افراد ۶۰ ساله و بالاتر در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

به کانال اینستاگرام دویچه وله فارسی بپیوندید

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا (CDC) سکته مغزی را به عنوان اختلال در خون‌ر‌‌سانی به مغز تعریف می‌کنند که منجر به مرگ یا آسیب به بافت مغز می‌شود. سکته مغزی پنجمین علت اصلی مرگ‌و‌میر و علت اصلی معلولیت در ایالات متحده است.

وسواس نیز یک بیماری روانی است که با افکار و رفتارهای مکرر و ناخواسته مشخص می‌شود. رفتارهای تکراری می‌تواند شامل شستن دست، بررسی اجباری اشیا یا تمیز کردن وسواسی باشد. این رفتارها می‌تواند در فعالیت‌های روزمره و تعاملات اجتماعی اختلال ایجاد کند.

به گفته محققان، نتایج این مطالعه افراد مبتلا به OCD را به داشتن یک سبک زندگی سالم، مانند ترک یا عدم استعمال سیگار، فعالیت بدنی منظم و مدیریت وزن سالم برای جلوگیری از عوامل خطر مرتبط با سکته مغزی تشویق می‌کند.

این یافته‌ها به صورت آنلاین در تاریخ ۲۷ مه در مجله Stroke منتشر شده است.

چربی قلب و افزایش خطر مرگ زودرس، حتی در لاغرها!

بر خلاف تصور رایج که فقط افراد دارای اضافه‌وزن دچار چربی قلب می‌شوند، واقعیت این است که افراد لاغر نیز می‌توانند این وضعیت تهدیدکننده زندگی را تجربه کنند.

HealthDay News با اشاره به تحقیقات جدید گزارش‌شده در مجله کالج قلب و عروق آمریکا می‌نویسد، چربی اضافی پریکاردیال که قلب را احاطه می‌کند، خطر ابتلا به نارسایی قلبی را افزایش می‌دهد.

به گفته محققان مدرسه پزشکی آیکان در مانت‌ساینای نیویورک، اگرچه چاقی خطر نارسایی قلبی را دو برابر می‌کند، اما وجود چربی اضافی پریكاردیال یک عامل خطر بسیار جدی‌تر است.

این مطالعه بر روی ۶ هزار و ۷۸۵ شرکت‌کننده زن و مرد انجام شد. از بین شرکت‌کنندگان لاغر مطالعه که دارای شاخص توده بدنی (BMI) کمتر از ۲۵ بودند، ۱۰ درصد دارای مقدار زیادی چربی پریکاردیال بودند. این تعداد در بین افراد دارای اضافه وزن و کسانی که BMI بین ۲۵ تا کمتر از ۳۰ داشتند، ۲۹ درصد افزایش یافت.

طبق این مطالعه زنان بیشتر از مردان در معرض نارسایی قلبی ناشی از چربی پریکارد قرار دارند، به طوری که هر ۱.۴ اونس چربی در قسمت فوقانی تا میانی قلب، خطر نارسایی قلبی را در زنان ۴۴ درصد و در مردان ۱۳درصد افزایش می‌دهد.

این مطالعه همچنین نشان داد که صرف‌نظر از وزن بدن فرد هرچه مقدار چربی پریکارد بیشتر باشد، خطر نارسایی قلبی نیز بیشتر خواهد بود. چربی پریکارد ممکن است به طور بالقوه به سلول‌های عضلانی قلب (سلول‌هایی که خون را منقبض و فشرده می‌کنند) گسترش یابد یا بین این سلول‌ها قرار بگیرد و باعث سفت شدن قلب و اختلال پمپاژ قلب شود.

متخصصان می‌گویند داشتن یک رژیم غذایی سالم، دوری از دخانیات و کنترل فشار خون برای کنترل چربی اضافی پریکارد مهم است.

مصرف میوه‌ها و سبزیجات، غلات با فیبر کامل، غذاهای دریایی، آجیل، حبوبات و دانه‌ها و همچنین خوردن چند وعده غذایی بدون گوشت در هفته و مصرف حداقل دوبار ماهی در هفته، از بروز این نوع چربی جلوگیری می‌کند. ورزش نیز علاوه بر چربی کل بدن چربی پریکارد را از بین می‌برد.

به گفته محققان همه افراد در سنین ۴۵ تا ۸۴ سال که بیماری قلبی عروقی قبلی ندارند، باید از نظر حجم چربی اضافی پریکارد مورد غربالگری قرار گیرند.