موفقیت کشتی‌گیران ایران در سایه‌ی بی‌توجهی مالی
۱۳۹۰ مرداد ۱۱, سه‌شنبه
برای شنیدن این گفت‌وگو اینجا را کلیک کنید.
دویچه وله: آقای دو دانگه چندین روز از مسابقات قهرمانی کشتی آزاد جوانان جهان در کشور رومانی می‌گذرد. تیم ایران با کسب دو طلا، یک نقر و یک برنز در پایان عنوان سومی را به خود اختصاص داد. شما حالا دوباره به ایران برگشتید. این دستاورد چه چشم‌اندازی را می‌تواند برای کشتی آزاد ایران در وضعیت فعلی داشته باشد، با توجه به این که کشتی آزاد در سالهای گذشته از کامیابی‌های زیادی اصلاً برخوردار نبود؟
علی اکبر دودانگه: ما قبل از این که به مسابقات جهانی اعزام شویم، گفته بودم که ما یک پتانسیل خیلی خوبی داریم برای کشتی بزرگسالان‌مان در آینده‌ی نه چندان دور که خوشبختانه متحقق شد. ناداوری‌ها و بدشانسی‌ها در مورد دو تا از مهره‌های بسیار خوب به نام‌های بهنام احسان پور در وزن ۶۰ کیلوگرم و نادر حامدی‌پور در ۸۴ کیلوگرم باعث شد که آمار و ارقام ما به‌هم بخورد، وگرنه ما با همین شرایط تیم‌مان قهرمان می‌شدیم؛ همان طور که برنامه‌ریزی کرده بودیم با کادر فنی.
ولی خب همیشه فراز و نشیب در کشتی وجود دارد و داوری در آن خیلی نقش دارد و ما متأسفانه در دنیا جایی نداریم، در فیلا، هیچ کس نگاهی به اعتراض ما نمی‌کند و همیشه از این ناحیه صدمه خورده‌ایم.
تیم ملی کشتی آزاد جوانان ایران که در مسابقات قهرمانی رومانی شرکت کرد، چه پشتوانه‌ای می‌تواند باشد برای تیم کشتی بزرگسالان ایران در مسابقات بعدی، یعنی مسابقات قهرمانی جهان در استانبول که در سپتامبر سال ۲۰۱۱ برگزار میشود و المپیک ۲۰۱۲ لندن؟
قبل از اعزام به مسابقات جهانی آقای غلامرضا محمدی، سرمربی تیم ملی بزرگسالان، بچه‌ها را جمع کرد و گفت که ما چشم‌انداز خیلی خوبی داریم برای جوانان، اگر کشتی‌گیران در این مسابقات بتوانند طلا بگیرند یا کشتی‌‌های خوبی بگیرند. الحمدالله من همین الان که رسیدم، سایت را که خواندم دیدم که بلافاصله و پیش از این‌که بچه‌ها وارد ایران شوند، شش تا از جوانان ما به اردوی بزرگسالان دعوت شدند برای مسابقات جام جهانی. این جوانان هم در آینده‌ای نه چندان دور صددرصد تیم بزرگسالان ما را تقویت می‌کنند.
در این چند سال [در کشتی ایران] سنگین وزن ۱۲۰ کیلوگرم که زیر یک خم و زیر دو خم بگیرد یا بارانداز و خیمه بزند نادر بوده است.
آقای دو دانگه با توجه به این که هیچ رقابتی وجود ندارد بین کشتی فرنگی و کشتی آزاد ایران، چرا اما تیم ملی کشتی فرنگی جوانان ایران در مسابقات رومانی روی هم رفته عملکردش مثل کشتی‌گیران آزاد کار موفق نبود؟
ما همان ایرانیم، این را قلباً می‌گویم که وقتی بچه‌های فنی در مسکو طلا آوردند، قلبا انگار آزادکار بودند. هیچ وقت ما هیچ رقابتی نداشتیم. حالا یکی دو سه سالی بود که در بعضی از رده‌های جوانان و بزرگسالان کشتی فرنگی حقاً از ما جلوتر بود. ولی ما نباید فراموش کنیم که کشتی آزاد یک پشتوانه‌ی دیرینه دارد و سالهای سال است که تیم آزاد مدال‌دار است.
در مسابقات رومانی تیم فرنگی زحمت خودش را کشید و آنها هم به یک سری بدشانسی‌ها برخوردند. ما تیم روسیه که سال‌ها مورد توجه بود را اینجا و در دو وزن شکست دادیم.
چه نوع حمایت و پشتیبانی مالی از سوی مقامات ورزش ایران برای کشتی‌گیران در نظر گرفته شده است؟ آیا شما راضی هستید؟
ما همیشه بابت این مسئله التماس دعا داشتیم از مسئولین کشورمان. ما گفته‌ایم بارها همیشه نگاه‌ها به سوی کشتی است. هر وقت اسم مدال می‌آید همیشه چشم‌ها به سوی کشتی است. ولی کمترین توجه از نظر مالی همیشه به کشتی میشود. انشاالله که مسئولان با دیدن یک چنین افتخارآفرینی‌هایی نگاه ویژه‌ای به کشتی داشته باشند.
آیا شما به‌عنوان یک مربی کشتی می‌توانید از طریق کشتی زندگی‌تان را بگذرانید یا سایر کشتی‌گیران می‌توانند از طریق کشتی زندگی‌شان را بگذرانید؟
فکر نمی‌کنم، نه. انشاالله همان طور که در فوتبال دارند حرفه‌ای برخورد می‌کنند، این همه پول در فوتبال است، یک سومش را اگر خرج کشتی کنند، ما از اینی که هستیم بیشتر هستیم. انشاالله مسئولین ببینند، و نگاه ویژه‌ای به کشتی داشته باشند. ما به خاطر عشق‌مان آمدیم ولی هر چیزی حدی دارد. ما تمام زندگی‌مان را گذاشتیم، باید مسئولین هم نگاه ویژه‌ای داشته باشند.
مصاحبه‌گر: فرید اشرفیان
تحریریه: پارسا بیات