مخالفان دولت بحرین در تلاش لغو مسابقه اتومبیلرانی
۱۳۹۱ اردیبهشت ۱, جمعه
دولت بحرین اعلام کرده که برنامه‌های تمرینی مسابقه اتومبیلرانی "فرمول یک" در روز جمعه اول اردیبهشت (۲۰ آوریل) آغاز می‌شود. برگزاری مسابقات برای روزهای ۲۱ و ۲۲ آوریل پیش‌بینی شده است.
این مسابقات در سال گذشته به دلایل امنیتی ناشی از ناآرامیهای سیاسی در بحرین لغو شد، اما مقامات این کشور تصمیم گرفته‌اند امسال آن را در هر شرایطی برگزار کنند.
برای نخستین بار است که مسابقه "جایزه بزرگ اتومبیلرانی" در خاورمیانه انجام می‌گیرد. چنین مسابقه‌ای می‌تواند کشور کوچکی چون بحرین را در کانون خبرها قرار دهد، اما هزاران نفر از مخالفان دولتی می‌کوشند مانع برگزاری آن شوند.
تظاهرکنندگان می‌گویند که روزانه ده‌ها نفر در بحرین دستگیر و زندانی می‌شوند و دولت باید به‌جای استفاده ابزاری و تبلیغاتی از مسابقات اتومبیلرانی، از خشونت‌های ضدمردمی و سرکوب دست بردارد.
سه روز است که تظاهرکنندگان بحرینی با ریختن به خیابان‌های منامه علیه دولت شعار می‌دهند و از برنامه‌گذاران و شرکت‌کنندگان این مسابقات می‌خواهند که در همبستگی با مردم بحرین وارد رقابت‌ها نشوند. آنها خطاب به اتومبیلرانان می‌گویند: « دست در دست دیکتاتورها نگذارید.»
معترضان بحرینی پیش از این قول برگزاری تظاهراتی سه روزه در زمان برگزاری مسابقات را داده بودند. به گزارش رسانه‌ها، روز پنجشنبه ۱۹ آوریل به سوی یکی از تیم‌های اتومبیلرانی به نام فورس ایندیا نارنجک دست‌ساز پرتاب شد. گفته می‌شود که دو اتومبیلران از تیم هند از شرکت در مسابقات انصراف داده‌اند.
مقامات بحرینی در آستانه تمرینات اتومبیلرانان، تدابیر امنیتی در این کشور را تشدید کرده و هم‌زمان به مصاف جدی‌تر با معترضان خیابانی رفته‌اند. بنا بر آخرین خبرها، پلیس بحرین به سوی تظاهرکنندگان گاز اشک آور و نارنجک بی‌حس کننده پرتاب کرده است.
کنشگران مدنی بحرین تاکید می‌کنند که مسابقات در همان مسیر زندان‌ها و مراکزی برگزار می‌شود که مخالفان را در آنها شکنجه کرده‌اند. نبیل رجب، یکی از این کنشگران به دویچه‌وله می‌گوید: « دولت بحرین می‌کوشد با این اقدامات نمایشی برای خود وجهه کسب کند و از انزوا خارج شود اما ما می‌خواهیم این تلاش را با تحریم مسابقات ناکام کنیم.»
سال گذشته نیز برگزاری مسابقه اتومبیلرانی در بحبوحه ناآرامیهای سیاسی این کشور لغو شد و سرکوب‌های پس از آن ۳۵ کشته بر جای گذاشت.
استمرار سرکوب در بحرین
تازه‌ترین گزارش سازمان عفو بین‌الملل از شرایط بحرین، موید آن است که آزار مخالفان در این کشور ادامه دارد. رگینا اشپوتل، مسئول این سازمان در بحرین می‌گوید: «با وجود تاکید دولت بحرین بر عادی بودن اوضاع، پیگرد و سرکوب مخالفان همچنان ادامه دارد.»
خانم اشپوتل خبر کشته شدن دست‌کم ۵ نفر از مخالفان دولتی بحرین در زیر شکنجه را تایید کرده و افزوده که صدها نفر از کنشگران سیاسی پس از محاکمه در دادگاه‌های نظامی، احکامی سنگین و ناعادلانه گرفته و در زندان‌هایی با شرایط نامناسب به سر می‌برند.
یکی از شاخص‌ترین زندانیان سیاسی بحرین، عبدالهادی خواجه است که به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری در اوایل سال گذشته دستگیر و به حبس ابد محکوم شد. او از فوریه سال ۲۰۱۲ به اعتصاب غذا دست زده است.
شیعیان بحرین در طلب حقوق برابر
شصت درصد از جمعیت ۵۵۰ هزار نفری بحرین را شیعیان تشکیل می‌دهند. با این همه دولت این کشور تمام پست‌های مهم را میان سنی‌ها توزیع کرده است. اکثر مقامات بحرینی، خویشاوندان نسبی و سببی خاندان آل خلیفه هستند که تبار سعودی دارند و از ۲۰۰ سال پیش تاکنون بر این جزیره حکومت می‌کنند. تظاهرات دولتی در این کشور عمدتا متوجه تبعیض‌ها و شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی است.
هر چند در صفوف ده‌ها هزار نفری معترضان، سنی‌ها نیز دیده می‌شوند اما بیشتر اعتراض‌کنندگان را شیعیان تشکیل می‌دهند. سیاست‌های آل خلیفه موجب شده که آنها به‌طور فزاینده‌ای در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی به حاشیه رانده شوند. آمار بیکاری و فقر نزد شیعیان بحرین بسیار بالاست و دنیای متفاوت آنها با قشر ممتاز سنی را می‌توان در یک نگاه به محله‌های مسکونی، مدارس و ظاهرشان دریافت.
دولت بحرین می‌کوشد تظاهرات کنونی در این کشور را به اختلاف‌ها یا تفاوت‌های مذهبی نسبت دهد اما خواست اصلی معترضان، دستیابی به حکومتی پارلمانی، آزادی و مساوات برای همه است.
نبیل رجب، کنشگر مدنی بحرین در توصیف شرایط سیاسی موجود به نخست وزیر این کشور اشاره می‌کند که از ۴۲ سال پیش در این مقام باقی مانده است. رگینا اشپوتل به نمایندگی از سازمان عفو بین‌الملل می‌گوید که حتی گرفتن یک عکس از شرایط بحرین می‌تواند هزینه‌های بالایی دربرداشته باشد و کار این سازمان به همین دلیل در بحرین متوقف شده است.
نبیل رجب می‌گوید که اعتراض کنندگان بحرینی با ریختن به خیابان‌ها، خطرات زیادی را به جان می‌خرند و از هیچ حمایتی برخوردار نیستند. او می‌پرسد آیا آنها برای تغییر شرایط موجود چاره دیگری جز قربانی کردن خود دارند؟