محمود احمدینژاد: «با هر نوع کشتنی مخالفم»!
۱۳۸۹ مهر ۲, جمعهمحمود احمدینژاد در مصاحبه دیشب خود با چارلی روز، خبرنگار معروف آمریکایی گفت با هر نوع کشتنی مخالف است. او که با سوالی درباره احتمال سکینه آشتیانی روبرو شد، بدون آن که درباره موافقت یا مخالفتش با سنگسار حرفی بزند این موضوع را دور زد و به مسئله اعدام زنان در آمریکا پرداخت. او با ارایه فهرستی از نام زنان زیر اعدام در آمریکا گفت نه از شوک الکتریکی خوشش میاید، نه کشتن با گلوله یا شمشیر.
سخنان احمدینژاد با واقعیت آنچه در ایران در جریان است مغایرت دارد. رضا معینی، از خبرنگاران بدون مرز در این باره میگوید:
« آنچه امروز در ایران واقعیت دارد، متأسفانه کاملاً برعکس آن چیزی است که آقای احمدینژاد بهعنوان رئیس جمهور و دومین شخصیت ایران طرح میکنند. در همین رابطه لازم است بگویم که هماکنون ۲۶ روزنامهنگار در ایران زندانی هستند. ۹ وبنگار در زندانند و ما در اطلاعیهای که دیروز دادیم، از صدور حکم اعدام برای دو تن از این وبنگاران ابراز تأسف و نگرانی کردیم. در همین حال نیز اشاره کردیم که شهادتنامهی یکی از این وبنگاران، در اصل نامه و شکواییهای که برای قاضی دادگاه فرستاده است، همهی آنچه را که آقای احمدینژاد گفتهاند، رد میکند. شکنجه، آزار و اذیت، اقدامات غیرقانونی و عملاً زیر سئوال بردن دستگاههای اجرایی و قضایی در جمهوری اسلامی ایران.»
اما آیا این سخنان پیامدی هم دارند یا آن که آقای احمدی نژاد میتواند به سادگی این حرفها را در محافل جهانی بزند و بعد هم به دست فراموشی بسپارد. رضا معینی میگوید خوشحال است که آقای احمدینژاد دستکم در تریبونهای بینالمللی با کشتار و شکنجه، با اعدام و با سختگیری نسبت به مخالفیناش در جمهوری اسلامی ابراز مخالفت میکنند.
«ممکن است آقای احمدینژاد حافظهی کوتاهی داشته باشند و فراموش کنند. ولی وقتی که در سطح بینالمللی این مسائل طرح میشود، از ایشان باید پاسخ خواست. از ایشان باید خبرنگاران بخواهند که نظرش را راجع به موارد مشخص بگوید. چرا زندانیان سیاسی در ایران مورد آزار و اذیت قرار میگیرند؟ چرا مسألهی حقوق بشر به یک مسألهی اصلی تبدیل شده است. آیا صرفاً این بهعنوان یک توطئه علیه جمهوری اسلامی است؟ چه گونه میتوان در طی سی سال هیچ گونه نظارتی بر زندانهای ایران صورت نگیرد، چه از طرف سازمانهای داخلی و چه خارجی! این صحبتها به نظر من مهماند و آقای احمدینژاد باید اثباتش کنند. اثباتش به نظر من خیلی ساده است. آقای احمدینژاد دستور دهند به سازمانهای ناظر بر حقوق بشر و خبرنگارانی که مایلند به ایران بروند و نه در شعار و حرف، که در عمل آزادانه مواردی را که ایشان میگویند بررسی کنند و به گوش جهانیان برسانند. اگر درست باشد، که من فکر نمیکنم مشکلی باشد برای آقای احمدینژاد. واگر نه، سعی کنند در تصحیح خطاها کوشش کند.»
نیلوفر خسروی
تحریریه: فرید وحیدی