شرط‌های موفقیت نشست کپنهاگ
۱۳۸۸ آذر ۱۶, دوشنبه
ـ یکی از مطالبات اساسی، توافق بر سر این مسئله است که میانگین گرمایش فراگیر زمین، در مقایسه با عصر پیش‌صنعتی، بیش از دو درجه افزایش نیابد. تا کنون این گرمایش ۷ / ۰ درجه افزایش یافته است.
ـ به باور کارشناسان محیط زیست، به هدف یاد شده می‌توان با این تدابیر دست یافت: کاهش ۵۰ درصدی گازهای گلخانهای تا سال ۲۰۵۰ نسبت به سطح سال ۱۹۹۰. بدین منظور باید افزایش فراگیر گازهای آلاینده تا سال ۲۰۲۰ متوقف شود.
ـ کشورهای ثروتمند (اتحادیه‌ی اروپا، ایالات متحده آمریکا، ژاپن، استرالیا، کانادا و روسیه) باید برپایه‌ی سناریوی کمیسیون بین دولت‌ها برای مقابله با تغییرات اقلیمی، تا سال ۲۰۲۰ گازهای آلاینده‌ی خود را نسبت به سطح سال ۱۹۹۰ بین ۲۵ تا ۴۰ درصد کاهش دهند. افزون بر آن برای هر کشور صنعتی، اهداف جداگانه‌ی مشخصی تعیین خواهد شد.
ـ کشورهای در حال گذار به جوامع صنعتی بزرگ (چین، هند، کره‌ی جنوبی، مکزیک، برزیل و اندونزی) باید گازهای آلاینده‌ی خود را بین ۲۵ تا ۴۰ درصد نسبت به سطحی کاهش دهند که در سال ۲۰۲۰ به آن خواهند رسید.
ـ کشورهای ثروتمند باید از اقدامات کشورهای فقیر پشتیبانی مالی کنند؛ اقداماتی که هدف آن‌‌ها کاهش گازهای گلخانهای و محدودکردن پیامدهای تغییرات اقلیمی مانند کمبود آب یا جاری شدن سیل به دلیل بالا آمدن سطح آب دریاهاست. در کوتاه‌مدت باید گونه‌ای کمک فوری بالغ بر سالانه ۱۰ میلیارد دلار از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ در اختیار کشورهای فقیر قرار گیرد. افزون بر آن، باید از صندوقی نیز که برای مقابله با تغییرات اقلیمی ایجاد خواهد شد، به این کشورها کمک شود. چارچوب این کمک را هنوز باید تعیین کرد.
ـ چنانچه در کپنهاگ توافق‌نامه‌ای از نظر حقوقی التزام‌آور به امضا نرسد، باید دست‌کم تاریخ جدیدی برای برگزاری یک نشست دیگر در سال ۲۰۱۰ تعیین شود تا این توافق‌نامه هر چه زودتر به امضا برسد. چنین نشستی می‌تواند در ماه ژوئن سال آینده در بن یا در ماه دسامبر در مکزیک برگزار شود.
BM/BB