روابط اقتصادی ایران و آلمان باز هم کاهش یافت
۱۳۸۸ خرداد ۱۱, دوشنبهدانیل برنبک، حدود یک سال است که مسئول اتاق صنایع و بازرگانی آلمان و ایران است، مسئولیتی که در شرایط کنونی آسان نیست. او می گوید: «مقایسهی میزان صادرات آلمان به ایران در سالهای ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ نشانگر آن است که حجم این صادرات ۲۸ درصد کاهش یافته است، یعنی مبادلات میان دو کشور به اندازهی یک سوم کمتر شده است. صادرات ایران به آلمان هم در همین مدت حدود ۲۴ درصد کاهش را نشان میدهد.»
آقای مقتدی کرمانشاهی، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران و آلمان، گناه این کاهش صادرات را به گردن آلمان میاندازد. وی میگوید: « آلمان از پاپ هم مسیحیتر شده. دولت آلمان به صنایع این کشور حتا اجازهی صدور کالاهایی مثل ارزاق عمومی یا صندلی چرخان را هم نمیدهد که به تحریمهای اقتصادی هیچ ربطی ندارند.»
برْنبک که در ایران بزرگ شده و زبان فارسی را به راحتی سخن میگوید، شرح میدهد که همین تحریمها سبب شدهاند که کالاهای آلمانی در کشورهای آسیایی کپی شوند و سپس به ایران صادر گردند. این کالاها در آنجا بهینهسازی میشوند، کیفیت بهتری مییابند و در نهایت تبدیل به کالاهایی میشوند که حدودا ۹۰ درصد ِ کیفیت کالاهای آلمانی را دارا هستند، اما قیمتشان بسیار ارزانتر از کالاهای اصل ِ آلمانی است. برنبک نتیجهگیری میکند که در آینده آلمان مشکل بزرگی خواهد داشت تا این کالاها را از بازار بیرون براند. اما بیرونراندن این کالاها امکانپذیر نیست، مگر با بهترکردن کیفیت کالاهای جدید، سرویسرسانی دقیقتر و پائین آوردن قیمتها.
پسکشیدن آلمانیها و پیشروی آمریکاییها
این در حالیست که هرچه آلمانیها فشارهای آمریکا را بیشتر پذیرا شدند و به تحریمهای همهجانبه علیه ایران تن دادند، خود شرکتهای آمریکایی سعی در صدور کالا به ایران کردند. کرمانشاهی در این مورد میگوید: «واردات ما از آمریکا در سال ۲۰۰۷، ۲۷۰ میلیون بود. برمبنای آمار گمرکی، واردات ما از آمریکا در سال ۲۰۰۸ ، ۷۲۰ میلیون شد. یعنی صادرات آمریکا به ایران در این مدت سهبرابر شده است.»
مقتدی کرمانشاهی براین نظر است که این روند صعودی همچنان ادامه خواهد یافت. در ایران این شایعه همهجا شنیده میشود که بانک "سیتی گروپ" آمریکا بزودی بطور رسمی با ایران ارتباط برقرار میکند. این در حالیست که بانک بزرگ آلمان، "دویچه بانک"، چندی پیش به خاطر فشارهای فزایندهی آمریکا روابطش را با ایران قطع کرد.
برنبک در این مورد میگوید: «من شخصا اطلاع دارم که قراردادهای آمریکائیان در این رابطه برای امضا آمادهاند، طوری که طرف ایرانی فقط باید آن را تایید کند تا قرارداد رسمیت یابد. البته این به معنی ِ مخالفت یک شرکت خاص از کشوری خاص با تحریمهای سازمان ملل متحد در مورد ایران است و نه تخلف در تحریمها از طرف مثلا اتحادیهی اروپا. شرکتها میخواهند جای پای خود را در ایران سفت کنند و براین نظرند که این اقدام به خطرش میارزد.»
نویسنده: کاترین اردمن/عباس کوشک جلالی
تحریریه: کیواندخت قهاری