رمزگشایی از ژست‌های سیاستمداران جلوی دوربین

پاول واتسلاویک، کارشناس ارتباط انسان‌ها و پزشک ِ روان درمان، بر این نظر است که بسیاری از سیاست‌مداران بزرگ جهان چون ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، قادر به برقرار کردن ارتباط با دیگران نیستند. ارتباط‌های غیرکلامی آنها اما بعضی خصوصیات شخصیتی‌شان را مشخص می‌کند.

آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، از نزدیکی جسمی با دیگران خودداری می‌کند. او وقتی می‌خندد دندان‌هایش نمایان نمی‌شوند. مرکل نماد جدیت است؛ کسی است که از خود به خاطر مقامش می‌گذرد. این حرکات مرکل نقطه مقابل ارتباطات غیرکلامی باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا هستند.

اشتفان ورا، کارشناس ارتباطات، در باره حرکات غیرکلامی پراشتاین‌بروک، نامزد حزب سوسیال دمکرات آلمان در انتخابات آتی پارلمانی، می‌گوید حرکات اشتاین‌بروک نیز چون خانم مرکل بسیار جدی است. اشتاین‌بروک همواره پس از آنکه "به روشنی" نظرش را بیان کرد، لب‌هایش را به‌شدت به هم می‌فشارد. این کارشناس توضیح می‌دهد که بستن یکی از ارگان‌های حسی نشان‌دهنده ‌دستور او به مغز است که "نمی‌خواهم هیچ توصیه‌ای را بپذیرم."

اوباما همواره می‌کوشد با دیگران ارتباط برقرار کند: با چشم، با دست، با تمام بدن. او با علاقه به هم‌صحبت‌های خود نزدیک می‌شود و آنها را در آغوش می‌گیرد. اشتفان ورا بر این نظر است که همین نکته سبب شده که اوباما، گرچه به بسیاری از قول‌های انتخاباتی خود جامه عمل نپوشانده، اما در بسیاری از کشورهای جهان محبوبیت سرشاری دارد.

اوباما می‌کوشد تعادلی میان خونسردی و ارتباط غیرکلامی ِ روشنفکرانه در حرکاتش بوجود آورد. کمر او حتی زمانی که به راست یا چپ می‌چرخد خمیدگی ندارد.

سیاست‌مداران آمریکای جنوبی سعی فراوانی دارند خود را احساساتی و غیررسمی نشان دهند. خانم دیلما روسف، رئیس جمهوری برزیل (سمت راست) از شهروندان می‌خواهد او را "تو" خطاب کنند. او مردم برزیل را "دوستان" خود خطاب می‌کند.

ماجرای سخنرانی هوگو چاوز، رئیس جمهوری ونزوئلا، در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۶ فراموش نشدنی است. او گفت: «دیروز شیطان اینجا بود.» و منظورش از شیطان جرج دبلیو بوش، رئیس جمهوری پیشین آمریکا بود که روز قبل در آن مکان سخنرانی کرده بود. حمله مستقیم به رقیب به همراه شوخی و خنده ابزار بیشتر سیاست‌مداران آمریکای جنوبی است برای رسیدن به اهداف خود.

حرکات تهدیدآمیز دست‌ها، کوبیدن مشت بر میز و بالا بردن سر در هنگام سخنرانی، علامت‌های انقلاب در ارتباط های غیرکلامی هستند، که رهبر کوبا از آنها برخوردار است. اشتفان ورا بر این نظر است که مردم کشورهایی که شرایط اقتصادی-اجتماعی ناگواری دارند به این علامت‌ها علاقمندند، اما جوامعی که شرایط بسامانی دارند احتیاجی به این گونه علائم نداشته و رهبری این کشورها مسئول برقراری آرامش و استمرارند.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه، علاقه فراوانی دارد تصویرهایی از خود را به هنگام شکار و یا دیگر فعالیت‌های مردانه نشان دهد. اشتفان ورا می‌گوید مردانی که جثه‌ای کوچک دارند سعی می‌کنند با این گونه پُزها خود را قوی و جسور بنمایانند. پیشانی پوتین متمایل به جلوست و او با میمیک چهره‌اش سعی می‌کند از خود شخصیتی پرقدرت و غضبناک ارائه دهد.

موهای مصنوعی همراه با حرکات، ژست و میمیک افراطی ِ چهره مشخصه سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر پیشین ایتالیا است. حرکات و ارتباط‌های غیرکلامی برلوسکونی، حالت غیررسمی او، انتقادات طنزآمیزش حتی به خود، تا قبل از بحران یورو علاقه شهروندان ایتالیا را به خود جلب کرده و الگویی شده بود برای بسیاری از شهروندان این کشور.

پس از سیلویو برلوسکونی، ماریو مونتی و انریکو لتا (عکس سمت چپ) به قدرت رسیدند. خصوصیات آنها نقطه مقابل برلوسکونی بود. آنها جدی و خویشتن‌دار بودند. فرانسوا اولاند، رئیس جمهوری فرانسه (عکس سمت راست) نیز از نظر ارتباط ‌های غیرکلامی نقطه مقابل نیکلا سارکوزی است. گفته می‌شود مردم کشورها معمولا پس از رئیس جمهوری که خود را مرکز توجه همگان می‌پندارد، فردی را در این پست انتخاب می‌کنند که جدی باشد.

سیاست‌مداران در شرایط خاص با علاقه به خودنمایی می‌پردازند، بخصوص وقتی فاجعه یا مشکل بزرگی رخ داده باشد. سیاست‌مداران توانستند در جریان سیل در شرق آلمان بر محبوبیت خود بیافزایند. اما در صورتی که مشکلات مردم در این مناطق کاهش نیابد، رهبری سیاسی کشور با انتقادهای فراوانی روبرو می‌شود و احزاب مخالف دولت از این فرصت به نفع خود استفاده می‌کنند.