دو گل و لشگری مصدوم پس از "ال‌کلاسیکوی زشت"
۱۳۹۰ اردیبهشت ۸, پنجشنبه
رویارویی رقیبان دیرینه‌ی فوتبال باشگاهی اسپانیا باز هم با حاشیه‌های فراوانی همراه بود. بارسلونا قهرمانی فصل را در دست دارد و رئال مادرید قهرمانی جام حذفی را. از سوی دیگر هر دو تیم برای تصاحب عنوان بهترین تیم باشگاهی دنیا با هم رقابت می‌کنند؛ عنوانی که قهرمانی چمپینزلیگ جهش بزرگی در راه رسیدن به آن به شمار می‌رود.
ببینید: "زشتی‌ها" و زیبایی‌های دور رفت از مرحله‌ی نیمه‌نهایی
رئال بار دیگر پس از ۸ سال در نیمه‌نهایی این جام ایستاده و فرصت دارد دهمین قهرمانی خود را رقم بزند و بارسا برای پنجمین بار در شش سال گذشته به این مرحله رسیده و به این سادگی قید قهرمانی را نمی‌زند. شاید همین حاشیه‌ها باشد که ال‌کلاسیکوی سوم فصل را به یک ال‌کلاسیکوی "زشت" تبدیل کرد.
اخراج پینتو، دروازه‌بان دوم بارسا، و پپه، مدافع پرتغالی رئال مادرید، و درگیری بازیکنان در کنار زمین، بر قله‌ی همه‌ی زشتی‌های دیدار چهارشنبه‌شب (۲۷ آوریل/ ۷ اردیبهشت) ایستادند. سرانجام این لیونل مسی بود که با توانایی‌های نبوغ‌آسای خود دو گل به ثمر رساند و بارسا را به ومبلی نزدیک‌تر کرد. این دهمین و یازدهمین گل‌های "جادوگر" آرژانتینی بارسلونا در فصل جاری چمپینزلیگ بود. بدین ترتیب هم "Mission Decima" (مأموریت برای کسب دهمین قهرمانی) رئال با مشکلات بیشتری روبه‌رو شد و هم آرزوی سامی کدیرا، هافبک آلمانی این تیم، دست‌نیافتنی‌تر. او که در فینال جام حذفی برابر بارسلونا از ناحیه‌ی کشاله‌ی ران دچار آسیب‌دیدگی شده، آرزو کرده بود تا فینال چمپینزلیگ در روز ۲۸ ماه مه در ورزشگاه ومبلی لندن، سلامت خود را باز هم به دست آورد.
برد با فاصله‌ی دو گل در دیدار برگشت برای رئال مادرید کار چندان ساده‌ای نخواهد بود. به این موضوع باید مصدومیت‌های شاگردان ژوزه مورینیو را هم افزود؛ مصدومیت‌هایی که به گفته‌ی پپ گوآردیولا، مربی بارسا، رقیب را «ضعیف‌تر خواهد کرد». نفوذهای خطرناک ژاوی و ویلا در بازی شامگاه چهارشنبه می‌تواند در بازی برگشت هم دردسر ساز باشد، اگر شاگردان مورینیو هم‌چنان به سردرگمی و سهل‌انگاری‌های خود به ویژه در خطوط پشتی ادامه دهند.
منچستر یونایتد دو – مانوئل نویر صفر
بر خلاف بازی پر دردسر شامگاه چهارشنبه میان دو رقیب اسپانیایی، منچستر یونایتد شب پیش از آن کار چندان دشواری در آلمان در پیش نداشت. شاگردان آلکس فرگوسن موفق شدند حریف خود در نیمه‌نهایی را به سادگی و با دو گل از پیش رو بردارند تا با خیالی آسوده به فینال بیاندیشند. ترس شالکه از حریف از یک سو و بازی با برنامه و پیگیر "شیاطین سرخ" از سوی دیگر این نتیجه را رقم زد. هر چند که این شکست دور از انتظار نیز نبود و هم هواداران و دست‌اندرکاران شالکه و هم کارشناسان از همان آغاز می‌دانستند که آمادگی حریف انگلیسی (به ویژه در این فصل) بسیار فراتر از توانایی‌های شاگردان رالف رانگنیک است.
بازی سه‌شنبه شب در واقع رویارویی مانوئل نویر، دروازه‌بان شالکه، و مهاجمان زبده‌ی منچستر بود. دروازه‌بان اول تیم ملی آلمان در این مصاف به‌تنهایی دست‌کم ۵ موقعیت جدی گلزنی را از مهاجمان حریف گرفت و بارها در موقعیت‌های تک‌به‌تک منجی دروازه‌ی شالکه شد. در مقابل ادوین فن در سار، همتای هلندی او در سوی دیگر میدان، تنها نظاره‌گر موج حملات هم‌تیمی‌ها خود به سوی دروازه‌ی حریف بود. حملاتی که در دو مورد در نیمه‌ی دوم، به فاصله‌ی کمتر از دو دقیقه و توسط رایان گیگز و وین رونی به گل تبدیل شدند.
شکست منچستر در خانه آن هم با اختلاف دو گل از واقعیت‌های دنیای فوتبال فرسنگ‌ها فاصله دارد، هر چقدر هم که توپ گرد باشد. با این حساب شاگردان فرگوسن را می‌توان به احتمال قریب به یقین یکی از فینالیست‌های جام قهرمانان باشگاه‌های اروپای فصل جاری دانست.
دیدارهای دور برگشت چمپینزلیگ در فصل جاری، روزهای سوم (رئال-بارسا) و چهارم ماه مه برگزار خواهند شد.
PB/JF