«حساسیت حاکمیت به تاثیرگذاری شرق»
۱۳۸۹ آذر ۱۷, چهارشنبه
روزبه میرابراهیمی، روزنامه‌نگار و وبلاگ‌نویس مقیم نیویورک و از همکاران پیشین شرق در گفتگو با دویچه‌وله از نگاه امنیتی و حساسیت‌های موجود نسبت به تاثیرگذاری اهل رسانه می‌گوید.
دویچه‌وله: به نظر می رسد افراد دستگیر شده عمدتا در پهنه ژورنالیستی کارمی‌کردند و فعالیت مدنی یا سیاسی خاصی نداشتند. فکرمی‌کنید چرا این‌گونه به دفتر روزنامه شرق ریختند و آن‌ها را دستگیر کردند؟
روزبه میرابراهیمی:
گاهی رویکرد جمهوری اسلامی در برخورد به فعالان رسانه، تندتر از فعالان مدنی و سیاسی است. این بازداشت‌ها می‌تواند درادامه برخورد این سال‌ها با اهل رسانه باشد. اما نکته تازه در دستگیری اخیر، بازداشت آقای خدابخش است. ایشان یک سرمایه‌گذار است که در چند سال اخیر برای روزنامه‌های اصلاح طلب مانند روزنامه خرداد از زمان آقای عبدالله نوری تا جمهوریت و شرق هزینه کرده است. این نشان مید‌هد که سیستم امنیتی به سمت هدف قرار دادن منابع مالی و اقتصادی روزنامه‌های اصلاح طلب رفته تا آن‌ها را از این نظر نیز تحت فشار بگذارد.شرق در بازنشر خود از اسفند سال گذشته کوشش داشت که خطوط قرمز را رعایت کند. آقای خدایی، مدیر آن در آغاز اعلام کرد که ترجیح می‌دهند در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی به مسائل بپردازند. با این وصف، فکر می‌کنید چه بیمی نسبت به ایشان و سایر همکاران‌شان بود؟
جمهوری اسلامی قاعده‌ای در برخورد با افراد دارد و آن زمانی است که فرد یا نشریه‌ای به درجه‌ی تاثیر گذاری می‌رسد. فکر می‌کنم که شرق، هم از نظرشمارگان و هم از نظر تاثیر گذاری به این مرحله رسیده است. شرق در طول دو سه هفته اخیر، به نسبت روزهای اول بازانتشار خود، تاثیرگذاری بیشتری داشت و شاید از نظر محتوا از خط قرمزهای فعلی حاکمیت عبور کرده بود. من شنیده‌ام که ویژه‌نامه‌ای که برای ۱۶ آذر منتشر کرده بودند، یکی از دلایل فشار بر آن بوده است. کسانی هم که در شرق هستند، به‌هر حال گذرشان به بازداشت و زندان افتاده و این مزید برعلت شد و حساسیت نسبت به آن را بیشتر کرد.
گزارشگران بدون مرز امروز در بیانیه‌ای برای محکومیت دستگیری همکاران شرق، نوشته که در سکوت جامعه جهانی روزنامه‌نگاران ایرانی دستگیر می‌شوند. فکر می‌کنید موضع‌گیری و حمایت جهانی از خبرنگاران ایرانی کمکی به کاهش فشار بر آن‌ها می‌کند؟
نگاه حاکم فعلی نسبت به روزنامه‌نگاران بر اثر این حمایت عوض نمی‌شود، اما در دستگاه قضایی و امنیتی کسانی هستند که به هزینه‌های این اعمال فکر می‌کنند. به این قرار است که توجه جهانی به مسائل حقوق بشر و امنیت شغلی و زندگی روزنامه‌نگاران اهمیت می‌یابد. اگر آن‌ها سکوت کنند، دست کسانی که اهل رسانه را تحت فشار قرار می‌دهند، بازتر از پیش می‌شود تا با هزینه کمتری به توقیف‌های غیرقانونی خود ادامه دهند.
این‌گونه حمایت‌ها، بخش‌هایی از حاکمیت را که دغدغه قضاوت جامعه جهانی را دارد، به چالش‌های درونی میان خود می‌کشاند.
مهیندخت مصباح
تحریریه: جواد طالعی