تاریخچه پارلمان اروپا
۱۳۸۸ خرداد ۱۴, پنجشنبه
در ماه مارس سال ۱۹۵۷ زمانی که قراردادهای روم از سوی بلژیک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، لوگزامبورگ و هلند امضا شدند و به این ترتیب مجمع اقتصادی اروپایی تشکیل شد، تشکیل بازار مشترک نیز به تصویب رسید. بازار مشترک در حقیقت پیشگام پارلمان اروپا در شکل امروزی آن است که برای اولین بار در ۱۹ مارس ۱۹۵۸ در استراسبورگ فرانسه تشکیل جلسه داد. آن‌زمان دولت‌های عضو، نمایندگانی را روانه‌ی این نشست کردند. این مجمع تنها نقشی مشورتی در مسائل گوناگون بازی می‌کرد.
مارس ۱۹۶۲: در این تاریخ بازار مشترک نام تازه‌ی خود را می‌گیرد: پارلمان اتحادیه‌ی اروپا
پاییز ۱۹۷۱: پارلمان اروپا برای نخستین بار در تعیین بودجه‌ی این اتحادیه و برنامه‌ی بودجه آن، به جز در مواردی مانند سیاست‌های کشاورزی، مشارکت می‌کند.
۱۹۷۳ : با ورود دانمارک، بریتانیا و ایرلند به اتحادیه، ترکیب پارلمان اروپا نیز به هم می‌خورد. در این تاریخ ۱۹۸ نماینده از کشورهای عضو در این پارلمان حضور دارند.
ژوئن ۱۹۷۷: از این تاریخ کل بودجه‌ی اتحادیه‌ی اروپا از سوی پارلمان اروپا به تصویب می‌رسد.
ژوئن ۱۹۷۹: نمایندگان پارلمان اروپا از این تاریخ به بعد از سوی مردم و با رأی مستقیم آنها انتخاب می‌شوند. ۴۱۰ نماینده به این ترتیب به پارلمان اروپا راه می‌یابند.
ژوئیه ۱۹۷۹: نمایندگان پارلمان اروپا رئیس این پارلمان را تعیین می‌کنند: سیمونه ویل از فرانسه، نخستین زن در رأس اروپا
۱۹۸۱ : یونان به جمع اتحادیه می‌پیوندد. این کشور را ۲۴ نماینده در پارلمان اروپا نمایندگی می‌کنند. شمار اعضای پارلمان اروپا به این ترتیب به ۴۳۴ تن افزایش می‌یابد.
ژانویه ۱۹۸۶: اسپانیا و پرتقال به جمع اتحادیه می‌پیوندند. تعداد نمایندگان پارلمان به ۵۱۸ تن می‌رسد.
فوریه ۱۹۸۶: پرونده‌ی واحد اروپا و اولین اصلاحات در قرارداد سال ۱۹۵۷. پرونده‌ی واحد اروپا حقوق پارلمان را به ویژه در بخش گسترش اتحادیه افزایش می‌دهد.
دسامبر ۱۹۸۸ : پارلمان اروپا جایزه‌ی ساخاروف را در غیبت نلسون ماندلا به او برای "آزادی معنوی" اهدا می‌کند. جایزه‌ی ساخاروف توسط پارلمان اروپا به نشانه‌ی مخالفت با پایمال کردن حقوق بشر اهدا می‌شود.
نوامبر ۱۹۹۳ : در این سال قرارداد "ماستریشت" تصویب می‌شود. به این ترتیب قدرت پارلمان اروپا در برابر کمیسیون و شورای این اتحادیه افزایش می‌یابد. پارلمان با حق شرکت در تصمیم‌گیری در بسیاری از حوزه‌ها، از فرهنگی گرفته تا پژوهشی و محیط زیست و حقوق مصرف‌کننده، وزنی برابر با شورا و کمیسیون این اتحادیه می‌یابد.
ژانویه ۱۹۹۵: اتحادیه اروپا به روی اعضای جدید آغوش می‌گشاید: سوئد، فنلاند و اتریش اعضای جدیدند. پارلمان هم رشد می‌کند و تعداد نمایندگان آن به ۶۲۶ نفر می‌رسد
ژوئیه ۱۹۹۵: پارلمان اروپا خواهان نزدیکی بیشتر به شهروندان است. به همین منظور پارلمان نهاد مسئول امورشهروندی اتحادیه را تأسیس می‌کند.
مارس ۱۹۹۹ : پارلمان قدرت خود را نشان می‌دهد و کمیسیون را وادار به استعفا می‌کند. دلیل: اتهام فساد و ناروشنی در هزینه‌ها و رشوه‌گیری به کمیسرها.
مه ۱۹۹۹ : قرارداد آمستردام قدرت بیشتری به پارلمان اروپا می‌دهد. گسترش حق شرکت در تصمیم‌گیری در بخش‌های دیگر سیاست و از همه مهم‌تر حق تصمیم‌گیری در مورد انتصاب رئیس کمیسیون اروپا.
دسامبر ۱۹۹۹ : پارلمان اروپا که تا این تاریخ اجاره نشین شورای اروپا برای تشکیل جلسه‌های عمومی خود بود، صاحب خانه می‌شود: ساختمانی در استراسبورگ.
۷ دسامبر ۲۰۰۰ : منشور حقوق شهروندی به امضای رئیس پارلمان، شورا و کمیسیون اروپا می‌رسد. این منشور حقوق شهروندی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی شهروندان اروپایی را در بر می‌گیرد.
دسامبر ۲۰۰۰ : قرارداد نیس به تصویب شورای اروپا می‌رسد و بیش از همه به تنظیم ترکیب پارلمان اروپا پس از گسترش اتحادیه به سوی شرق، می‌‌پردازد.
مه ۲۰۰۴ : ده عضو جدید به جمع اتحادیه‌ی اروپا اضافه می‌شوند: لتلند، لیتوانی، لهستان، جمهوری چک، اسلواکی، مجارستان، مالتا و قبرس. پارلمان ۷۳۲ نماینده پیدا می‌کند.
ژانویه ۲۰۰۷ : با ورود رومانی و بلغارستان به جمع اتحادیه، تعداد نمایندگان پارلمان به ۷۸۵ نفر می‌رسد.
فوریه ۲۰۰۸ : پارلمان اروپا در تاریخ ۲۰ فوریه به قرارداد لیسبون رأی مثبت می‌دهد
نویسنده: آذین حیدری‌نژاد
تحریریه: جواد طالعی