ایران، مهمان ویژه شبکه موزه‌های زنان در شهر بن
۱۳۹۳ آبان ۱۵, پنجشنبه
روزهای پنجشنبه و جمعه ۶ و ۷ نوامبر (۱۵ و ۱۶ آبان) اعضای موزه‌های زنان از سراسر اروپا در موزه زنان شهر بن آلمان گرد آمدند تا تجارب خود را با یکدیگر در میان بگذارند.
خطر بسته شدن برخی از موزه‌های زنان اروپا به دلیل مشکلات مالی، یکی از مهم‌ترین دلایل برگزاری این نشست بود. بتینا باب، یکی از مدیران موزه زنان شهر بن به سایت فارسی "دویچه‌وله" گفت که جلب حمایت همه‌‌جانبه‌ی اعضای شبکه جهانی موزه زنان از یکدیگر در برابر خطر تعطیلی این موزه‌ها در برخی کشورها و نیز یادگیری از تجارب یکدیگر، هدف اصلی برگزاری این کنفرانس است.
خانم باب ادامه داد: «شبکه جهانی موزه زنان قصد دارد اعضای خود را گسترش دهد و عضو‌های جدیدی از سراسر دنیا بپذیرد تا چهره بیرونی موزه زنان قویتر شود و بتوانیم اهمیت موزه زنان را به تمام دنیا نشان دهیم. همین طور اهداف سیاسی نیز داریم مثل تلاش برابری حقوقی زنان و دفاع از حقوق زنان».
در ابتدای این جلسه اعضای موزه زنان شهر بن گزارشی از وضعیت کنونی این موزه ارائه دادند. به گفته خانم باب، شهرداری بن قبول کرده که تا سال ۲۰۱۹ هزینه این موزه را پرداخت کند اما پس از آن این موزه دیگر هیچگونه پشتیبانی مالی از دولت دریافت نخواهد کرد.
وی به ابتکار موزه زنان بن برای رفع نیازهای مالی‌اش اشاره کرد؛ از جمله تشکیل آتلیه برای کودکان، کتابخانه موزه و پروژه‌ای به نام "کلاس موزه" که در آن به علاقه‌مندان چگونگی اداره موزه آموزش داده می‌شود.
موزه زنان ایران؛ پروژه‌ای که ناتمام ماند
مهمان ویژه‌ی این کنفرانس دوروزه کشور ایران بود. منصوره شجاعی، فعال حقوق زنان و کسی که طرح راه‌اندازی موزه زنان در ایران را پیگیری می‌کند، در این کنفرانس شرکت داشت.
او در سخنانش با ارائه گزارشی از وضعیت کنونی موزه زنان در ایران، نخست به شکل‌گیری ایده تشکیل این موزه در ایران پرداخت. به گفته وی سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۷) موزه زنان شهر مرانوی ایتالیا از شیرین عبادی دعوت کرد تا در کنفرانس شبکه موزه‌های زنان شرکت کند. خانم عبادی به عنوان مادرخوانده‌ی موزه‌های زنان معرفی شد.
خانم عبادی پس از بازگشت به ایران ایده تشکیل موزه زنان در ایران را با منصوره شجاعی در میان می‌گذارد و کار تدارک تشکیل این موزه را به او واگذار می‌کند.
خانم شجاعی در ادامه صحبت‌هایش به اعتقادش به کار گروهی و نیز تشکیل شبکه اشاره کرد و گفت به همین دلیل نمی‌خواسته این کار را تنها با کمک دو سه نفر انجام دهد، از این رو شبکه‌ای از زنان فعال مدنی و هنرمند را برای این کار تشکیل می‌دهد.
به گفته وی بسیاری از هنرمندان داخل ایران داوطلب شدند که درآمد حاصل از فروش کارهای خود را در اختیار این موزه قرار دهند تا موزه بتواند به صورت مستقل راه‌اندازی شود. گروهی از فعالان اجتماعی شهرستان اوز در استان فارس نیز اعلام کرده بودند که حاضرند برای راه‌اندازی این موزه کمک مالی کنند.
سال ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) با دستگیری منصوره شجاعی و ضبط تمامی اطلاعات و یادداشت‌های او توسط وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، کار این پروژه ناتمام ماند. خانم شجاعی تصریح می‌کند که یکی از اتهامات او در دوران بازجویی، تلاش برای راه‌اندازی موزه زنان بوده است.
منصوره شجاعی می‌گوید: «بعدها در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) ما شنیدیم که شهرداری تهران طرحی برای راه‌اندازی موزه زنان دارد. ما خیلی خوشحال هستیم و امیدواریم داده‌هایی که از ما گرفتند برایشان قابل استفاده باشد».
آرزوی تاسیس موزه زنان در ایران
منصوره شجاعی سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) مجبور به ترک ایران شد و در حال حاضر در دانشگاه مطالعات اجتماعی شهر لاهه (هلند) در حال گذراندن دوره‌ای آموزشی با موضوع "سایبر فمینیسم" است. او می‌گوید در طول ۴ سال گذشته تا امروز با رشته‌ی تحصیلی‌ای که انتخاب کرده، مشغول یادگیری روش کار در موزه‌های مختلف زنان از جمله نروژ، ایتالیا، نورنبرگ و بن آلمان بوده است.
در این مدت دو نمایشگاه با کمک وی برپا شدند؛ نمایشگاه زنان سالمند که از سوی موزه زنان شهر فورت- نورنبرگ برگزار شد و مه‌لقا ملاح، مادر محیط زیست ایران در آن معرفی شد و نیز نمایشگاه زنان اکتیویست ایرانی که توسط سازمان عفو بین‌الملل برگزار شد.
ببینید: آثار هنری مادران مجرد در موزه زنان بن
او می‌گوید: «من در حال حاضر یکی از اعضای شبکه جهانی موزه زنان هستم و امیدوارم بتوانم هم‌چنان با کمک این شبکه، نمایشگاه‌هایی درباره فعالیت‌های جنبش زنان ایران در سراسر دنیا به نمایش بگذارم».
برترون جایتنر، عضو موزه زنان شهر نورنبرگ، در ادامه سخنان خانم شجاعی گفت: «منصوره در ۴ سال گذشته چهره‌ای واقعی از زنان ایرانی را به ما نشان داده است؛ چهره‌ای که تنها محدود به زنان زندانی و قربانی خشونت نیست بلکه نشانگر موفقیت‌های جنبش زنان در ایران نیز هست. این طور نبوده که فقط ما به او کمک کرده باشیم، این همکاری دوسویه بوده و هردو طرف از یکدیگر آموخته‌ایم».
منصوره شجاعی امیدوار است که روزی به ایران برگردد و موزه زنان ایران را در این کشور راه‌اندازی کند.