گنگا بیمار است: دریای مقدس هند می میرد

بیش از ۲۶۰۰ کیلومتر دریای گنگا از هیمالیا در مسیر بحر هند جریان دارد. این دریا نقش بسیار بازی می کند: به عنوان منبع آب آشامیدنی، جایگاه شستن بدن، تضمین برای کار، زیارتگاه، الهه، قبرستان. هر روزی هزاران هندو در آب آن غطه می خورند تا خود را از گناه ها پاک کنند. بسیاری ها می خواهند در کنار آن بمیرند.

لوکیش شرما یکی از این آنها است. این روحانی ۱۹ ساله در دیوپریاگ، یک روستای کوهی در ایالت اوترا پردیش زندگی می کند، جایی که دریای بهاگیرتی و الکنندا باهم یکجا شده و دریای گنگا را تشکیل می دهند. شرما می گوید: "من هیچگاهی فکر نکرده ام از این جا دور بروم و جایی دیگری سکونت اختیار کنم." بهاگیرتی در یکی از مناطق محدودی واقع است که آب گنگا در آن ها تا هنوز پاک است.

گنگا در مسیر راهش هند و بنگله دیش هم در روستا های کوچک و نیز از شهر بزرگ می گذرد. گنگاه در شهر بزرگ کلکته با ۱۴ میلیون جمعیت آلوده است. یکی از عوامل آلودگی دریا در اینجا و بسیار جا های دیگر این است که مردم روزانه لباس های شان را می شویند و دهن شان را برس می کنند.

در بعضی از حصه های دریا، مقدار مواد مضره کیمایی بسیار بالا است که برای شستن بدن خطرناک است. در بسیاری جا ها مردم عادی، تصدی های کوچک و فابریکه ها، زباله های شان را در گنگاه می ریزند. افزون برآن سالانه هزاران جسد سوختانده می شوند و خاکستر آنها به دریای گنگا ریخته می شود. حکومت هند در سال ۱۹۸۵ تدابیر اولیه نجات را روی دست گرفت که تا هنوز ناکام بوده است و آلودگی گنگاه تا امروز ادامه دارد.

یک خطر صحی را نیز فاضلاب ها در گنگا تشکیل می دهند. از تقریباً پنج میلیون لیتر فاضلاب که در روزانه در گنگا جریان می یابد، امروز کمتر از یک چهارم آن دو باره پاکسازی می شود. در کامپور فابریکه چرم سازی مواد کمیایی اش را از طریق لوله های فاضلاب مستقیماً در گنگاه جریان می اندازد.

در قسمتی از نزدیکی منطقه کامپور، گنگا در این میان تاحدی آلوده شده است که آب رنگ سرخ گرفته است. دریا از فقدان مزمن آکسیجن رنج می برد، بسیاری از انواع حیوانات با خطر نابودی مواجه اند و میزان ماهی ها مدام کاهش می یابد. براساس گزارش صندوق جهانی طبیعت، جمعیت دلفین گنگا از حدود ۵۰۰۰ حیوان در دهه ۱۹۸۰ تا به ۱۸۰۰ در حال حاضر کاهش یافته است.

روند مرگ گنگا ازیک دهه به این طرف روشن است، اما سیاست تاکنون برای جلوگیری آن نتوانسته کاری بکند. در زمان مودی نخست وزیر نیز به ندرت چیزی تغییر کرده است. باوجود آنکه حکومت اعلام کرده است که دستگاه های تصفیه را ایجاد می کند و دست کم ۴۰۰ فابریکه را از سواحل دریا انتقال می دهد. اما هزینه سه میلیونی اختصاص یافته به آن در عقب زمان تعیین شده قرار دارد.