'کاسه صبر ما از فساد در افغانستان لبریز شده'

ایالات متحده امریکا در سال 2010 متوجه شد که سربازان افغان در یک شفاخانه نظامی از گرسنگی مرده اند و هیچ کاری برای کمک به آن ها انجام نشده است. این شفاخانه را ایالات متحده امریکا تمویل می کند. نمایندگان کانگرس امریکا می گویند که کاسه صبر شان از فساد در افغانستان لبریز شده است.

جزییات فساد در شفاخانه نظامی سردار محمد داوود در سپتمبر سال گذشته روشن شد. روزنامه امریکایی وال استریت ژورنال یک گزارش مفصل درباره جزییات تکان دهنده شفاخانه داوود خان در کابل نشر کرد که با پول مالیات دهندگان امریکایی تمویل می شود.

تصویرهای تکان دهنده

شواهد نشان می دهد که در این شفاخانه اتفاق های وحشتناکی افتاده است. در این گزارش از اشخاصی حکایت شده که پاهای شان قطع شده بوده و در تخت خود قضای حاجت می کرده اند. محفظه های باز حاوی خون بیماران بستری شده، کرم هایی که از زخم های عفونی تغذیه می کردند، از جمله صحنه های گزارش شده در این شفاخانه است. همه این ها گواهی بر فساد و رشوه خواری در این شفاخانه است. براساس گزارش روزنامه وال استریت ژورنال، داکتران و پرستاران همیشه در ازای دادن غذا به بیماران و کارهای عادی روزمره که وظیفه شان بود، درخواست رشوه می کردند.

در این گزارش آمده که فردی به نام علی نور حضرت از نیروی پولیس افغانستان در اواخر سال 2010 میلادی پس از حمله موشکی طالبان زخمی شده و در شفاخانه داوود بستری گردید. او پس از مدتی در 27 دسمبر 2010 از گرسنگی جان سپرد. در طول این مدت برادرش زمین خانواده را فروخت تا برای نجات جان او به داکتران رشوه بدهد.

مقام های امریکایی از اوایل سال 2006 میلادی چنین مواردی را ثبت کرده و به وزارت دفاع افغانستان اطلاع داده اند که هیچ واکنشی نشان نداده است.

راجیو جندراسیکاران، خبرنگار ارشد روزنامه واشنگتن پست و نویسنده کتاب جدید «امریکای کوچک: جنگ در میان جنگ برای افغانستان» نوشت که در واکنش ها به جنجال شفاخانه داوود خان یک تضاد واضح وجود دارد. او به دویچه وله گفت: «جالب این است که این مورد بیشتر خشم مردم را در غرب برانگیخت تا در افغانستان... افغان ها از خشمگین شدن از چنین خبرهایی خسته شده اند».

این هفته روشن شد که چرا جنجال شفاخانه داوود خان پیش از این علنی نشده است. ویلیام کالدویل، یک مقام بلندپایه ارتش ایالات متحده امریکا از پیگیری این قضیه جلوگیری کرده است. او سرپرستی ماموریت آموزشی ناتو در افغانستان را به عهده داشت. گفته می شود که کالدویل از این هراس داشته که برملا شدن این قضیه نتایج انتخابات کانگرس را در سال 2010 تحت تاثیر قرار دهد.

دگرمن مارک فاسل آنچه را که در شفاخانه دیده بود، به نمایندگان کانگرس به تصویر کشید: «لگن هایی که حاوی خون ریخته شده سربازان زخمی بودند، بر روی زمین بودند و سرشان باز بود. روی زمین مدفوع پخش شده بود». تصویرهای نشر شده وضعیت دردناکی را نشان می دهند که هرکسی نمی تواند آنها را تماشا کند.

فاسل ادامه داد: «بسیاری از اعضای خانواده های زخمی آنجا از عزیزان شان مراقبت می کردند. اعضای این خانواده ها برای کمک به بیماران شان لگن های خون را خالی می کردند».

نمایندگان امریکایی کمیته اصلاحات حکومتی در واکنش به این گزارش ها به وضوح گفتند که کاسه صبر کانگرس به دلیل مبالغ هنگفتی که صرف بازسازی این شفاخانه در افغانستان می شود، در حال لبریز شدن است.

ستفن لینچ، یکی از اعضای کانگرس گفت که شرایط این شفاخانه نظامی نماینگر مصرف بی جای پول های دولتی است. به گفته او در افغانستان هرگونه کلاه برداری و سوء استفاده از افتضاح بانکی تا حمایت مالی از قراردادهای مقاطعه کاران صورت گرفته که به تمویل مالی شورشیان انجامیده است.

به نقل از شایلر، دگرمن نیروی هوایی امریکا در روزنامه وال استریت ژورنال گفته شده که مقام های افغان «تا زمانی که دست خود را از آتش دور بگیرند، سرانجام خوبی نخواهند داشت. تنها با خروج مشاوران و قطع کمک های مالی است که افغان ها مسوولیت پذیری را خواهند آموخت. ما اگر به افغان ها بگوییم که «نمی گذاریم شکست بخورید» هرگونه ابزار فشار و نفوذ را بر حکومت این کشور از دست داده ایم».

پول بیشتر به فساد دامن می زند

چندراسکاران، خبرنگار ارشد واشنگتن پست فکر می کند که نیروهای ناتو میان دو سیاست در افغانستان گیر مانده اند. آن ها از یک طرف می خواهند پای شان را از مسایل داخلی افغانستان بیرون بکشند و از طرف دیگر به حمایت مالی ادامه دهند.

او افزود: «فساد متاسفانه در برخی از موارد در پی سرازیری مبالغ هنگفت پول ایالات متحده و متحدین عضو ناتوی ما به افغانستان، ایجاد شده است. از جمله این متحدین آلمان می باشد».

فساد، خطری بزرگ تر از طالبان

لینچ، یکی از اعضای کانگرس ایالات متحده امریکا برای توصیف پیامدهای فساد و رشوه خواری یک قدم جلوتر گذاشت: «من پس از سفرهای بسیار واقعا فکر می کنم که فساد نسبت به طالبان خطر بزرگتری برای افغانستان است. من فکر می کنم که مردم این کشور به دلیل میزان فساد در حکومت آن قدر ناامید و دلزده شده اند که طالبان در نظر شان خوب می آیند».

چندراسکاران، خبرنگار امریکایی می گوید که در این گفته حقیقتی نهفته است: «برخی از افغان ها حسرت زمان طالبان را می خورند و می گویند فساد در آن زمان کمتر بود. اما اشتباه نکنید، مردم افغانستان عاشق چشم و ابروی طالبان نیستند، اما حکومت کشورشان را هم دوست ندارند. احساس آن ها نشان می دهد که حکومت افغانستان فاسد و ناکارآمد است و به منافع مردم نمی پردازد».

با وجود این که نمایندگان کانگرس ایالات متحده امریکا نارضایتی خود را نشان دادند، اما کاری هم از دست شان بر نمی آید. بارک اوباما، رییس جمهور ایالات متحده در ماه می سال روان با حامد کرزی، همتای افغان اش یک توافق نامه همکاری استراتژیک را امضا کرد و تعهد کرد که پس از خروج نیروهای نظامی در سال 2014 نیز به افغانستان کمک مالی می کند.

بن کنایت/ مهرنوش انتظاری

ویراستار: عارف فرهمند