چرا ملاله یوسفزی مستحق جایزه صلح نوبل است؟

ویچه وله دلایل آن را ارزیابی می کند.

ملاله در ماه اکتوبر 2012 در دره سوات واقع در ایالت خیبر پختونخوا پاکستان هدف شلیک پیکارجویان قرار گرفت. مسئولیت این حمله را طالبان پاکستانی گرفتند و در اعلامیه ای گفتند که ملاله برای آن آماج حمله قرار گرفت که راه و رسم عرفی یا سکولاریسم را در پاکستان ترویج می کرد. ملاله پس از تداوی های اولیه طبی در پاکستان، به بریتانیا رفت و اکنون با خانواده اش در آنجا اقامت دارد.

ملاله نوجوان، پیش از آنکه مورد شلیک قرار گیرد، کار زار دفاع از حق تعلیم و تربیت دوشیزگان را در دره سوات به راه انداخته بود و منتقد افراطی های اسلامگرا بود. او با نوشتن در وبلاگ اردوی رادیوی بی بی سی در مورد قساوت های طالبان مورد ستایش بین المللی قرار گرفت.

تا اینجا ملاله راه درازی را پیموده بود. او اکنون تمثال بین المللی مقاومت برای قدرتمند ساختن زنان و حقوق تعلیم و تربیت آن ها شده است و مستحق چندین جایزه، از جمله جایزه صلح نوبل 2014 و جایزه نامدار زخاروف اتحادیه اروپا گردید. افزون بر آن، این نو جوان یکی از موسسان بنیاد ملاله است که یک موسسه غیر انتقاعی مقیم نیویارک بوده و در سال 2013 با هدف بهبود شرایط دسترسی دختران به تعلیم و تربیت تشکیل شده است.

نماد مقاومت

افراد زیادی در پاکستان وجود دارند که به دلیل مبارزه علیه افراط گرایی و طالبان، نام آن ها مترادف با نام ملاله است.

مهناز رحمان، یک فعال سابقه دار حقوق مدنی و رئیس سازمان حقوق زنان "انجمن عورت" به دویچه وله گفت: «دیگر ملاله صرف نام یک فرد نیست، نام او نماد مبارزه جنبش برای حق تعلیم و تربیت دختران در پاکستان است».

رحمان گفت که شناسایی بین المللی ملاله مهم بود، زیرا چنین امری نیروهای ترقیخواه در پاکستان را تقویت می کند. او گفت که ملاله از بسیار کسانی که در گذشته این جایزه را به خود اختصاص داده بودند، مستحق تر بود.

غزاله نقوی، یک نویسنده مقیم کراچی می گوید که البته گروه های با نفوذ ملی و بین المللی جهت نامزد شدن ملاله برای جایزه صلح نوبل نقش بزرگی داشتند. نامزد شدن ملاله بازتاب دهنده یک تصویر معتدل و لبرال از پاکستان برای سایر جهانیان بود.

چهره قطب آفرین

با وجود این حقیقت که لبرال ها از ملاله به مثابه نماد افتخار کشور تمجید می کنند، این نوجوان در پاکستان یک چهره نهایت قطب آفرین شده است. طالبان تاکید نموده اند که دو باره بر ملاله حمله می کنند.

سولحریه می گوید: «ملاله را در پاکستان، کشوری که لبریز از احساسات ضد غربی هست، همچون یک عامل غربی معرفی کرده اند. هرکس در این کشور جانبدار غرب پنداشته شود، مورد تحقیر، توهین، تنفر و حتا خشونت قرار می گیرد». او می گوید، بخش ترقیخواه جامعه بسیار ضعیف است و در قسمت تامین حفاظت ملاله دچار اختلاف می باشد.

آغا، مدعی است که این موضوع تنها محدود به ملاله نمی شود بلکه شامل مجموع وضعیت حقوق زنان در این کشور آسیای جنوبی می گردد.

آغا می پرسد: «آیا این کنایه از آن نیست که پاکستان مکان محفوظی برای برای تروریست های ملی و بین المللی است نه برای جمعیت نسوان خودش. ما باید این طرح و همچنان ذهنیت پدر سالارانه را تغییر بدهیم که ازخشونت علیه زنان حمایت می کند».