چرا سبزهای آلمان در حال پژمردن هستند؟

اگر از تحلیلگران سیاسی بپرسیم که چرا محبوبیت حزب سبز آلمان از ۱۵ سال گذشته تا به حال به پایین ترین حد خود رسیده است،  بیشتر آن ها پاسخ خواهند داد که احزاب قدیمی بسیاری از مواضعی را که مختص به حزب سبز بوده، از آن خود ساخته اند.

بنا بر نظر خواهی ها، محبوبیت حزب سبزها بلافاصله پس از فاجعه هسته یی فوکوشیما در سال ۲۰۱۱،  به بیش از ۲۰ درصد افزایش یافت. اما انگلا مرکل، صدراعظم آلمان و رهبر ائتلاف بزرگ بر سر قدرت بیکار ننشست. در این شش سالی که از آن زمان تاکنون گذشته، او سیاست خروج کامل آلمان از انرژی اتومی را به پیش برده است.

از آن جایی که سبزها نتوانسته اند موضوع دیگری را جایگزین خروج از انرژی اتومی بکنند، محبوبیت شان در نظرخواهی هایی که در اواسط ماه می انجام شده، به شش درصد کاهش یافته است.

هوبرت کلاینرت، نماینده پیشین حزب سبزها در پارلمان آلمان، در مصاحبه با یک فرستنده رادیویی آلمانی گفت: «سیاست انرژی دیگر موضوع جنجال برانگیزی نیست. هرکس طرفدار محافظت از اقلیم است و هیچ کس با موترهای برقی مخالفتی ندارد».

کلاینرت که اکنون پروفیسور است، در ادامه گفت: «مشکل سبزها این است که اندیشه های تازه ای ندارند. این حزب (برای کسب محبوبیت) به موضوعات جدید و جالب نیاز دارد...». 

در ارتباط با محیط زیست کارهای زیادی هست که برای سبزها بسیار مهم است و باید انجام شود. اما دیگر از موضوعات داغ و جنجال برانگیز مانند خطر «ذوب شدن سوخت هسته یی» در نیروگاه ها خبری نیست.

چندی پیش، کاترین گورینگ – اکارد، رهبر فراکسیون حزب سبزها در پارلمان و یکی از دو نامزد این حزب در انتخابات پارلمانی، طی مصاحبه با یک روزنامه بزرگ بیشتر وقت را صرف صحبت درباره ساده سازی تفکیک زباله در خانه ها نمود. این موضوع چندان هیجان برانگیزی نیست (و کمک چندانی به جذب رای دهندگان نمی کند).

اولریش سارچینِلی، دانشمند علوم سیاسی در مصاحبه با دویچه وله گفت: «آن ها تا اندازه ای قربانی موفقیت خودشان شدند و موضوعاتی که آن ها مطرح می کنند، داغ و جنجالی نیست، بلکه بیشتر بی اهمیت و محدود به خانه است...».

و فقدان موضوعات جذاب سیاسی فقط یکی از دلایلی است که باعث پژمرده شدن سبزها شده است.

رفتار مودبانه و شخصیت بی رنگ و رو

افزون بر آن، تصویری هم که مردم از حزب سبزها دارند، به یک مشکل بزرگ این حزب تبدیل شده است.

سیاستمداران این حزب پس از تاسیس آن در سال ۱۹۸۰ و سال های پس از آن، سروصدای زیادی در جامعه به پا کردند، نه فقط به دلیل سیاست های محیط زیستی، بلکه به این خاطر که با موی بلند و کفش ورزشی در پارلمان آلمان ظاهر می شدند.

اما مدت زیادی از زمانی که سبزها شورشگران و بت شکنان صحنه سیاسی آلمان بودند، گذشته است. امروز این حزب بخشی از این صحنه است که همه به خوبی با آن آشنا هستند و شاید هم کمی حوصله شان را سر برده باشد.

سارچینلی، دانشمند علوم سیاسی درباره سیاستمداران حزب سبز می گوید: «آن ها بیش از حد مهربان و بیش از حد مودب هستند. سبزها به یک حزب میانه رو تبدیل شده اند که می توانند با هر حزبی به توافق برسند و با هرکسی کنار بیایند. اما امروز فرهنگ سیاسی متفاوت است. در عصر ترامپ و بریگزیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) رای دهندگان به دنبال سیاستمدارانی هستند که از مقابله و دعوا هراسی نداشته باشند».

سارچینلی می افزاید که اگر از او بپرسند، رهبران حزب سبزها در ایالت محل زندگی اش چه نام دارند، او نمی تواند فورا به این سوال پاسخ دهد.

این حزب در طول تاریخ هیچگاه به شخصیت های پرجذبه سیاسی اعتماد نکرده است، اما باز هم از وجود «ستارگان» سیاسی بسیار مشهوری مانند یوشکا فیشر، وزیر خارجه اسبق آلمان بهره مند شده است.

اما به  نظر سارچینِلی، دانشمند علوم سیاسی، در حال حاضر سبزها با تیم رهبری انتخاباتی شان که از کاترین – گورینگ – اکارت و جم اوزدیمیر تشکیل شده، «رنگ و بوی» سیاسی ندارند. این دو سیاستمدار به عنوان رهبران حزب سبزها برای پیشبرد کارزار انتخابات پارلمانی تعیین شده اند. 

این در حالی است که اهمیت جذابیت سیاسی روز به روز افزایش می یابد.

هوبرت کلاینَرت، نماینده پیشین حزب سبزها در پارلمان آلمان می گوید: «جذابیت رهبران آنان (حزب سبزها) محدود است... ما در جامعه ای زندگی می کنیم که خُلق مردم به سرعت تغییر می کند و جذابیت رسانه یی (شخصیت های سیاسی) نقش مهمی بازی می کند. از این جهت تیم (ریاستی) حزب سبزها زیاد خوب انتخاب نشده است».

به عقیده کلاینرت این حزب نیاز برای جلب نظر همگان به سیاستمداران جوان تری نیاز دارد. این در حالی است که گورینگ اکارد و جم –وزدیمیر به ترتیب ۵۰ و ۵۱ ساله هستند.

خونسردی تان را حفظ کنید و به کارتان ادامه دهید

اگر نتایج آخرین نظرخواهی ها درست باشد، ممکن است که سبزها برای نخستین بار از سال ۱۹۸۰ تا به حال، نتوانند در انتخابات پارلمانی از مرز ۵ درصد آرا بگذرند. در آلمان احزاب سیاسی باید برای راه یافتن به پارلمان حداقل ۵ درصد از آرا را به دست بیاورند.

با این وجود، کُنستانتین فُن نُتس، یکی از اعضای پارلمان مطمئن است که حزب اش برای جذب رای دهندگان موضوعات مناسبی را در نظر گرفته است.

نُتس به دویچه وله گفت: «مردم می خواهند که ما به محافظت اقلیم، محیط زیست، اصلاحات زراعتی و حقوق شهروندان توجه کنیم».

اما نظرخواهی ها تایید می کنند که آلمانی ها کلا بیشتر به موضوعاتی مانند آوارگان، تروریزم و عدالت اجتماعی علاقمند هستند و سبزها (در صورتی که به این موضوعات اهمیت بدهند) می توانند خطیرترین مخمصه در تاریخ حزب شان را پشت سر را بگذارند.

یک فرصت و یک خطر

جالب این جا است که با وجود این که محبوبیت سبزها در نظرخواهی ها به پایین حد ممکن رسیده است، چشم انداز این حزب برای کسب قدرت بهتر از معمول است. آن ها نه تنها برای حزب سوسیال دموکرات آلمان (اس پی دی) بلکه به طور بالقوه برای دو حزب خواهری دموکرات مسیحی (سی دی یو) و سوسیال مسیحی بایرن (سی اس یو) نیز یک شریک ائتلافی مورد علاقه هستند.

بیشتر تحلیل گران فکر می کنند که پس از انتخابات پارلمانی نیز یک ائتلاف بزرگ (ائتلاف کنونی) کشور را رهبری خواهد کرد.

اما محبوبیت حزب سوسیال دموکرات رو به کاهش است و به این ترتیب احتمال تشکیل ائتلافی که منحصرا از احزاب چپ تشکیل شده باشد، به همان اندازه پایین می آید. از این رو گزینه محتمل دیگر شاید اتحاد احزاب دموکرات مسیحی (سی دی یو)، دموکرات های آزاد (اف دی پی) و حزب سبزها باشد.

هوبرت کلاینرت در ادامه مصاحبه با دویچه وله گفت: «آن ها حتما می توانند (این کار را بکنند)...آن ها در سطح ایالتی چنین ائتلاف هایی تشکیل داده اند».

برخی از کارشناسان فکر می کنند که مرکل در خفا به تشکیل چنین ائتلافی با سبزها امیدوار است و سران کنونی حزب سبزها به خاطر اعتدال گرایی سیاسی شان شهرت دارند.

از سوی دیگر زیان اتحاد احتمالی سبزها با محافظه کاران می تواند از نفع آن برای این حزب بیشتر باشد.

سارچینِلی، دانشمند علوم سیاسی در این باره گفت، گورینگ اکارت و اوزدیمیر، دو رهبر حزب سبزها برای پیشبرد مبارزات انتخاباتی حتما گزینه تشکیل ائتلاف با حزب مرکل را در نظر می گیرند...اما آن ها (در صورت انجام چنین کاری) باید بتوانند رای دهندگانی را که به طور سنتی به سبزها رای می دهند، حفظ کنند. در صورتی که سبزها بیش از حد به تشکیل یک ائتلاف با محافظه کاران تمایل نشان دهند، ممکن است که طرفداران قدیمی شان را از دست بدهند.

آن دسته از مردم که معمولا به سبزها رای می دهند، متمایل به چپ هستند، نه به راست و تردیدی در این وجود ندارد که در صورت اتحاد این حزب با حزب مرکل، بسیاری از آن ها به حزب مورد علاقه شان پشت خواهند کرد.

از آن جایی که ۲۴ سپتمبر در حال نزدیک شدن است، سیاستمداران حزب سبزها به شدت تحت فشار قرار خواهند گرفت تا از اعلام شریک ائتلافی بالقوه شان خودداری کنند و اگر نظرخواهی های انجام شده واقعا بازتاب دهنده میزان حمایت مردم از آن ها باشد، در آن صورت سبزها ۶ درصد از آرا را کسب خواهند کرد و به پارلمان راه خواهند یافت. به این ترتیب دلیل زیادی برای نگرانی وجود ندارد.

چس جفرسون/ م. ا.