سیاست جدید ترامپ در قبال پاکستان پیروز نمی شود
۱۳۹۶ شهریور ۷, سه‌شنبه
ترامپ در هفته گذشته طرح اوباما، رئیس جمهور سلفش را دایر بر بیرون کشیدن کامل نیروهای امریکائی از افغانستان رد نمود و به عوض آن استراتژی مطلوب خودش را مطرح کرد که هدف آن « کشتن تروریستان» می باشد و برای این منظور شمار بیشتر سربازان لازم است نه کمتر. این سربازان باید نزدیک به مناطق جنگی توظیف گردند و قوماندان های شان صلاحیت تصمیمگیری بیشتر در عملیات ضد تروریستی به دست آورند. در عین زمان ترامپ در مورد پاکستان، متحد ایالات امریکا به شدت ابراز نظر نموده و گفته است که او دیگر نمی تواند تحمل کند که پاکستان، کشوری که کمک های مالی و نظامی قابل ملاحظه ای از ایالات متحد امریکا به دست می آورد« برای عوامل اغتشاش، خشونت و ترور» یک محل عقب نشینی امن را فراهم سازد.
ترامپ می تواند در مورد افزایش شمار سربازان امریکائی و استراتژی جدید در افغانستان تصمیم بگیرد. کریستیان واگنر کارشناس آسیای جنوبی از بنیاد علم و سیاست برلین بر این نظر است که با ابزار فشار نمی توان سیاست پاکستان را تغییر داد. در گذشته چنین اقدامی تاثیر مطلوب نداشته است. اومی گوید: « تغییر سیاست ایالات متحد امریکا به مشکل می تواند موثر باشد.در حقیقت امر از ۱۱ سپتمبر به اینسو، ایالات متحد امریکا کوشیده است با ابزار گسترده نظامی و مالی سیاست پاکستان را تغییر دهد. این کار که در گذشته نتوانسته است تاثیر داشته باشد، چرا در آینده باید سبب تغییر شود.»
«عصبانی نشوید بلکه با ترامپ گپ بزنید»
شورای امنیت ملی در اسلام آباد، رهبر ملکی و نظامی، در واکنش به سخنرانی ترامپ به عین ترتیب وضاحت داشتند که« اشارت به میلیارد ها دالر کمک اقتصادی» گمراه کننده است. « از سال ۲۰۰۱ به اینسو ایالات متحد امریکا تنها یک بخش هزینه استفاده از قلمرو پاکستان را در زمین و هوا پرداخته است.» بنابراین کدام مساله ای چون کمک و یا عطیه نمی تواند وجود داشته باشد. غیر از آن نباید پاکستان را همچون بلاگردان مورد استفاد قرار داد ، با این کار نمی توان به صلح در افغانستان نایل شد.
برای بانو عایشه صدیقه کارشناس نظامی( منتقد نظامیان) از نگاه پاکستان « دلیلی وجود ندارد که بسیار زیاد در مورد اظهارات ترامپ عصبانی شد. در صورتی که وی بخواهد شمار سربازانش را در افغانستان افزایش بدهد، به کمک ما نیاز می داشته باشد، ما باید دیدگاه مان را در مورد مسائل به وی بگوییم.» با اینهم اسلام آباد بر واشنگتن عصبانی است و سفر یک هیئت ایالات متحد امریکا به ریاست الیس ویلس معاون وزارت خارجه آن کشور را به تاخیر انداخت که قرار بود روز دوشنبه گفت وگو را به راه اندازد.
نقش سوال برانگیز هند
فوزیه نقوی یک عضو موسسه پژوهشی "آیدیاز" که مرکز آن در اسلام اباد است، نفوذ ایالات متحد امریکا را بر پاکستان در پائین ترین نقطه آن ارزیابی می کند. هرگاه ایالات متحد امریکا کمک های نظامی اش را به پاکستان متوقف گرداند، دیگر کدام اهرمی در آنجا نمی داشته باشد. نفوذ چین با آن دهلیز اقتصادی اش که همراه با سرمایه گذاری می باشد، اهمیت بیشتر کسب می نماید. حتا اگر چین علناً در سیاست پاکستان مداخله نکند، حضور چین را در سیاست و اقتصاد پاکستان نمی توان نادیده گرفت. به نظر فوزیه نقوی دعوت ترامپ از هند برای باز سازی افغانستان نیز می تواند بی فایده باشد. جورج دبلیو بوش قبل از وی چنین سیاستی را دنبال می نمود و بنابراین با حساسیت شدید نظامیان پاکستانی مواجه شد، زیرا آن ها هند را چیزی کمتر از یک « تهدید حیاتی» نمی پندارند.
موضع پیکنگ «کاملاً متفاوت» است
پیکنگ همزمان با انتقاد ترامپ از اسلام آباد، با پاکستان روحیه همبستگی نشان داد. پیکنگ همچنان افزوده است که باید علایق امنیتی عادلانه پاکستان به رسمیت شناخته شود. یه هایلین، کارشناس آسیای جنوبی در در اکادمی علوم اجتماعی چین در برابر دویچه وله موضع رسمی پیکنگ را تائید نمود وهمچنان از دلایل اسلام آباد در ارتباط با کمک مالی ایالات متحد امریکا دفاع نمود. او گفت: «به هیچ صورت نباید این یک لطف و عنایت پنداشته شود، ایالات متحد امریکا و ناتو از زیر ساخت های پاکستان استفاده می کنند و کمک در قسمت انتقال مواد سوخت به دست می آورند». در کل اعلامیه ترامپ « به مشکل قابل پذیرش است.»
یه هایلین تاکید نمود که موضع چین در ارتباط با نقش پاکستان در جنگ ضد ترور «کاملاً» از موضع ایالات متحد امریکا متفاوت است. چین همواره بهترین کوشش ها را نموده است تا بین پاکستان و افغانستان میانجیگری نماید. علاوه براین علایق برجسته استراتژیک چین در منطقه در مبارزه علیه تروریسم است. چنانکه کریستیان واگنر گفته است، چین می خواهد «از طریق همکاری (با پاکستان)...افراط گرایی را در هر دو کشور چنان محدود سازد که خطری خاک چین را تهدید نکند».
هانس شپروس/ر.ر.