پرو ازول اتحادیه اروپا را از معامله با مصر و سودان هشدار داد

فیبکه جودیت، یکی از کارشناسان امور سیاست پناهندگی سازمان عفو بین الملل در آلمان روز پنجشنبه در برلین پایتخت این کشور گفت که "کمیسیون اتحادیه اروپا همواره تلاش می کند به طور فزاینده مسئولیتش در قبال پناهجویان را بیرون از مرزهای اروپا انتقال دهد."

او اضافه کرده که "اتحادیه اروپا حتی از معامله با حکوماتی که حقوق بشر را به صورت گسترده نقض می کنند و باعث فرار مردم از کشور شان می گردند، ترس ندارد."

 

گونتر بورکارد، مدیر عامل "پرو ازول" می گوید که "ریکارانه است که سیاستمداران در اتحادیه اروپا حمایت شان را از حقوق بشر در اروپا اعلام می کنند و همزمان فروش حقوق بشر در اروپا را ترویج می دهند."

کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نشست خود در ماه جون به ارائه "کمک های موثر" برای کشورهای انتخابی در افریقا به منظور کاهش موج پناهجویان و بازگشت "مهاجران بی رویه" به کشورهای شان تصمیم گرفتند.

 این سازمان ها به یک گزارش سازمان عفو بین الملل که روز ​​پنجشنبه منتشر شده و در آن آمده که حکومت سودان امسال حداقل ۳۰ بار از سلاح های کیمیایی مانند گاز سمی در برابر مردم در دارفور استفاده کرده است، مراجعه کرده اند. جودیت می گوید که "همین نیروهای امنیتی که مسئول فرار ۳.۷ میلیون سودانی اند، اینک باید مانع گردند که پناهجویان از طریق سودان خود را به بحیره مدیترانه نرسانند."

مصر به نوبه خود فعلا بدترین بحران را در بخش حقوق بشر در تاریخ این کشور تجربه می کند و همچنین پناهجویان قربانی نقض حقوق بشر می شوند. جودیت در ادامه گفت: «تنها در سال گذشته، نیروهای امنیتی مصر حداقل بر ۲۰ سودانی و یک دختر سوریایی هشت ساله در مرز شلیک کردنده اند.»

سازمان عفو بین الملل و پرو ازول همچنین انتقاد می کنند که کمیسیون اتحادیه اروپا می خواهد سیستم دابلین را با شدت اجرا نماید. نتیجه اصلاحات پیشنهادی این است که هر پناهجو در معرض خطر بازگشت قرار می گیرد بدون اینکه دلیل فراراش بررسی گردد، به یک کشور غیر اروپایی بازگردانده می شود.

این سازمان های توافقنامه اتحادیه اروپا با ترکیه در قبال پناهجویان را "غیرانسانی" توصیف کرده اند. بورکارد می گوید: «این امر را به اصل یک سیاست مشترک پناهندگی اتحادیه اروپا تبدیل کردن، یکی دیگر از تابوهای فاجعه بار است.»

همچنین این دو سازمان انتقاد می کنند که شمار زیادی از پناهجویان در آلمان حمایت کامل که یک پناهجو باید بدست بیاورد، بدست نمی آورند. به ویژه الحاق اعضای خانواده به هم نهایت دشوار است. در این میان ۷۰ درصد از سوریایی ها و ۳۰ درصد از پناهندگان از اریتریتا، حمایت به اصطلاح کامل را بدست می آورند.

بورکارد در ادامه می گوید که "در واقع این قصد حکومت آلمان بوده است که الحاق اعضای خانواده پناهجویان را مانع گردد. این امر تصادفی نیست که تلاش می گردد تا کمتر پناهندگی افراد قبول شود، هر چند وضعیت حقوق بشر در سوریه و اریتریتا همچنان خراب باقی مانده است."