اشتاین مایر: کوریای شمالی باید تصمیم بگیرد

فرانک والتر اشتاینمایر، وزیر خارجه آلمان که طی سفر اش از مرز کوریای شمالی و جنوبی نیز دیدن کرد، در مصاحبه با دویچه وله دیدگاه خویش را در ارتباط به تقاضای کمک های اقتصادی از جانب کوریای شمالی بیان داشت.

دویچه وله: آقای اشتاینمایر، وقتی شما به این شرایط مرزی نگاه می کنید، واقعا بر این باورید که اتحاد مجدد کوریا قریب الوقوع خواهد بود، آنچنانکه مخاطبان تان ابراز میکنند؟

فرانک والتر اشتاینمایر: ما خود تجربه کردیم که تحولات تأریخی نه به اساس باورمندی یک فرد، بلکه در نتیجۀ رویداد های عینی صورت میگیرد. به خصوص در اینجا، که سربازخانه آبی رنگی در آنسوی خط فاصل بین کوریای شمالی و جنوبی دیده می شود، تصاویری را در ذهن ما بیدار میکند، که چندین دهه زندگی روزمره دو آلمان در زمان جنگ سرد را ساخته بود. سرباز خانه آبی رنگ در اینجا در پس منظر چیزی شبیه پل "گلینکه" در برلین است. (این پل در زمان جنگ سرد نقش محل تبادل جاسوسان اسیررا داشت). می خواهم بگویم: در اینجا زندانیان، بقایای اجساد سربازان و غیر نظامیان کشته شده تبادله می شوند. همچنان در اینجا مذاکرات در سطح بالای نظامی صورت می گیرد.

ما آلمانی ها البته می توانیم خوب درک کنیم که دوستان کوریایی ما چه گونه احساسی دارند. آنهای که خانواده های شانرا چندین دهه ندیده اند و حتی خبری هم از آنها ندارند. دلیل آن قطع کامل و بی رحمانه ارتباطات از جانب کوریای شمالی بوده است. ما خوشحالیم که کوریا این سیگنال را داده است که می خواهد از تجارب دو آلمان پیشین استفاده کند. به همین دلیل من به درخواست کوریا جواب مثبت دادم که یک گروه مشورتی کوریا-آلمان را ایجاد کنیم. در حال حاضر، در جریان سفر ام به کوریا، اولین نشست این گروه مشورتی صورت گرفت. ما در اینجا به عنوان یک معلم تبارز نمی کنیم، زیرا شرایط خیلی متفاوت است. ولی ما در مورد آنچه در اینجا به آن علاقمندی دارند، در مورد رفتار ما در جریان جدایی هر دو آلمان و از همه بیشتر در مورد قدم های به سمت اتحاد دوباره، با اشتیاق گزارش می دهیم.

من باور دارم که هیچ کس فعلاً این تصور باطل را ندارد که هردو کوریا در آستانه اتحاد دوباره قرار دارند. اما من درک می کنم که در اینجا در سئول یک اراده جدی برای برداشتن اولین گام ها در این جهت وجود دارد. من فقط می توانم بگویم که ما خوش شانس بودیم که تجربه کردیم که جدایی نمیتواند ابدی باشد. آرزو دارم که کوریایی ها همین را تجربه کنند.

دویچه وله: نگرانی وجود دارد که احتمال یک انفجار واقعی سیاسی در کوریای شمالی وجود دارد. شما روز جمعه بار دیگر تأکید کردید که چقدر مهم است یک روند انتقال به صورت کنترول شده به پیش برده شود. برای چنین امری به چه چیزی نیاز است؟

اشتاینمایر: من فکر نمی کنم که ترس از انفجار سیاسی در حال حاضر یک موضوع کلیدی باشد. تصوری که ما چند ماه پیش داشتیم و آن این بود که رهبر جوان هنوز خود را تثبیت نکرده است و یا هم یک قحطی جدید کوریای شمالی را تهدید می کند، فعلاً چنین تصوری نزد ما و کوریایی ها وجود ندارد.

فعلاً کوریای شمالی یک سیاست متناقض را به پیش می برد: از یکسو نشانه های از علاقمندی به احیای ارتباطات و تماس ها وجود دارد، از سوی دیگر، همزمان بر تعقیب برنامۀ هسته یی علناً پابندی نشان داده می شود. به این اساس لازم بود که روز جمعه واضح گفته می شد که نمی توان هر دو را همزمان داشت: هم سلاح های هسته یی را، که با آن همسایۀ جنوبی و تمام منطقه تهدید می گردد، و هم خواهان توسعه اقتصادی و کمک ها در این زمینه از همین همسایه بود. کوریای شمالی باید تصمیم بگیرد. ما فقط می توانیم امیدوار باشیم و تشویق می کنیم تا کوریای شمالی یک تصمیم درست اتخاذ کند.

دویچه وله: شما یک گروه مشورتی را با همکاری کوریای جنوبی ایجاد کردید که به ابعاد سیاست خارجی می پردازد. دو قدرت بزرگ حامی، چین برای کوریای شمالی و ایالات متحده امریکا برای کوریای جنوبی، چگونه در این روند دخیل ساخته می شوند؟

اشتاینمایر: آنها دخیل استند. به همین دلیل است که سئول سخت در تلاش است با هر دو قدرت، هم با امریکایی ها و هم با چین، در تماس باشد. البته در زمان حاضر نمی توان نتیجه گیری نهایی کرد. یک چیز فعلاً تغییر کرده است و آن این که چین حداقل در مذاکرات در قبال آینده کوریا خود را چون سال های گذشته بدور نمی کشد. این یک تحول جدید و البته محتطانه است که نمی توان آنرا دست بالا داد، اما حد اقل حرکتی در این راستا وجود دارد.