هنرمندان افغانستان مهمان جشنوارۀ جهانی درسازمان آسیایی ایکو

سازمان ایکو، اتحادیه یی است ساخته شده از کشور های آسیایی ـ افغانستان،ازبکستان،ایران، پاکستان تاجکستان، ترکمنستان، ترکیه،قزاقستان، قرغزستان که سالها پیش از این به خاطر همکاری و توسعۀ اقتصادی میان یکدیگر، شالوده ریزی شده است.

این اتحادیه در سال های پسین، به این صرافت رسید که بدون ایجاد یک هستۀ فرهنگی در بطن اتحادیه، نمی توان برنامه های اقتصادی را به گونۀ شایسته انجام داد؛ ازین رو پاره یی از این کشور ها، بخش فرهنگی اتحادیه را بنیان نهادند که افغانستان نیز، از شمار همین کشور هاست.

سازمان ایکو بدین باور است که بدون کارکرد های فرهنگی، نمی توان مسایل اقتصادی را به ثمر رساندبنا برآن برای بار نخست در دهۀ فجر امسال، دست به بر گزاری جشنوارۀ موسیقی زد. جشنوارۀ موسیقی دو بخش جداگانه داشت که بخش نخست آن پژوهشی بود و بخش دیگر آن اجرایی. در بخش پژوهشی کشورهای افغانستان ،ازبکستان، ایران ، تاجکستان و قزاقستان سهم داشتند که از افغانستان تنها از صاحب این قلم دعوت شده بود. کلیۀپژوهشها در باب موسیقی بود و جستار های گوناگون را در بر می گرفت چون ـ تأثیر موسیقی بر جان و روان انسان،هویت و ماهیت در موسیقی آسیای غربی ومیانه،تبار شناسی بنیادهای زیبا شناختی فرهنگ موسیقی اسلامی ، بررسی تطبیقی شش مقام ازبکستان وموسیقی ایران و یکی دو جستار اختصاصی دیگر. شاید خوانندگان و یارانی که با من شناخت حضوری دارند؛ شگفت زده گردند که این قلم که در موسیقی،محلی از اعراب ندارد؛ چگونه در بزم کاشناسان اینه نر رخصت حضور یافت.پاسخ این است که نگارنده ، پژوهشی داشت در پیوند با مولانا و موسیقی درهشت بخش که سهم مولا نا جلال الدین محمد بلخی را در بینش موسیقی وا می نمود. نخست سخن از عرفان و موسیقی آغاز گشت و سپس پیرامون بخشهای زیر سخن رفت : موسیقی به منزلۀ بیان عشق در نزد مولانا ، پندار الاهی بودن موسیقی از دیدگاه مولانا؛ نظریۀ آوای موسیقی در افلاک و گردون ،ذوجنبتین بودن موسیقی، آگهی مولانا از موسیقی، شیفتگی مولانا به موسیقی و سماع ،رباب و نی در آثار مولاناو سر انجام ذکر این نکته که کلیات شمس دفتری از چهار گونه موسیقی شعر که شادمانه، مورد عنایت مخاطبان قرار گرفت

دربخش اجرایی نیز آواز خوانان و نوازندگان چیره دستی از چند کشور عضو و چهار کشوردیگر امریکایی و آسیایی اشتراک جسته بودند که موسیقی سرزمین شان را عرضه کردند. گروه موسیقی کشور من نیز آمیزه یی بود از هنرمندان داخل و دو تن هنرمند از بیرون کشور. از بیرون کشور استاد شریف غزل ـ آواز خوان نام آشنای کشو ر ـ شرکت جسته بودکه امید نوری نوازندۀ طبله نیز همسفر او بود و با اودر کنسرتها نواخت. پنج نوازنده یی که از کابل به جشواره پیوسته بودند با تسلط و همآهنگی شایسته یی نواختند و شور آفریدند.گروه هنرمندان ما در شهر کرمان و تهران کنسرت دادند و خوش درخشیدند. شریف غزل هم در دو کنسرت کرمان و هم در کنسرتهای تهران با احساس و شور انگیز خواند و در تمامی شبهای نمایش گروه کثیری از شنوندگان برای او با هیجان کف زدند. در جریان کنسرت های گوناگون که در تالار های سیزده گانۀ تهران ، شیراز و کرمان برگزار گردید داوران با صلاحیتی به گونۀ غیر آشکارا شرکت جستند و سرانجام، پیامد داوری شان این شد که گروه هنری افغانستان را در میان گروه های شرکت کننده به عنوان گروه برگزیده بشناسند. گروه کشور ما بر گزیده معرفی شدند و قرار بر آن شد استاد شریف غزل و همراهانش در واپسین روز جشنواره در حضور سفرای کشور های عضو اتحادیه آخرین کنسرت خویش را اجرا کنند که با دریغ به خاطر خستگی فراوان اعضای گروه، این مأمول میسر نشد.

باری جای شادی است که هنرمندان مان یک سر و گردن بلند تر از دیگران، در سکوی افتخار ایستادند و تا باد چنین باد .

ناظمی

ویراستار: رتبیل آهنگ