1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله
سیاستآلمان

هشدار پژوهشگر امورافراطگرایی دربرابر خطر اسلام سیاسی درآلمان

۱۳۹۹ بهمن ۱۹, یکشنبه

از نگاه لورنسو ویدینو، پژوهشگر افراطگرایی، اسلام سیاسی در آلمان یک تهدید بزرگ است. او توصیه می‌کند که برای جلوگیری از این خطر، باید اقدام‌های مشخص و جدی اتخاذ شود، از جمله منابع مالی این گونه اسلامگرایان قطع گردد.

https://p.dw.com/p/3p1P8
Symbolbild zu den Anwerbeversuchen der radikal-islamistischen IS Islamischer...
عکس: picture-alliance/dpa

این پژوهشگر در مصاحبه با روزنامه آلمانی «فرانکفورتر الگماینه سایتونگ» گفت که طبعاً این خطر از جانب جهادگرایان در اروپا نیز وجود دارد، اما خطر از جانب اسلام سیاسی یک نوع دیگر مشکل است، زیرا گروه‌های بسیار سازمان یافته و به بسیاری خوبی تمویل شده، در میان اجتماعات مسلمانان، پیامی را پخش می‌کنند که منظور آن همیشه چنین است: «ما از دیگران تفاوت داریم، ما به جامعه واقعاً تعلق نداریم، ما ارزش‌های دیگری داریم».

لورنسو  ویدینو که همزمان مدیر برنامه امور تحقیقات افراطگرایی در دانشگاه جورج واشنگتن است، توضیح داد که این پیام به میزان زیادی باعث چندپارچگی در جامعه می‌شود. به این اسلامگرایان در آلمان که خشونت را رد می کنند، اما برای رسیدن به اهداف افراطگرایانه شان از وسایل سیاسی استفاده می کنند، سازمان «تجمع اسلامی آلمان» و سازمان ترکی «ملی گوروش» تعلق دارند.

او افزود که دقیقاً فعالیت‌های اجتماعی این گروه‌ها خطرناک است. از دید او آنهای که در نظریه معتدل اند ولی تحت شرایطی بیشتر مشکل ساز می‌شوند، در خور دقت اند: «آنها به مراسمی می‌روند که در آن‌ها با صدراعظم دست می دهند، در برنامه‌های تلویزیون با چهره‌های ملایم ظاهر می‌شوند ...»، چنین اشخاصی «بسیار زیرک» اند و در برابر هر انتقادی، با اتهام نژادگرایی واکنش نشان می‌دهند.

این پژوهشگر توضیح می دهد، باوجود آنکه سازمان های استخباراتی، گروه‌های مشخصی را به عنوان بسیار مشکل ساز دسته بندی می کنند، اما سیاست مداران اغلب با آن‌ها به عنوان شرکای قانونی برخورد می‌کنند.

او  در این مصاحبه با انتقاد از سیاست کنونی در برابر این اسلامگرایان افزود که  طرز عمل‌های که تا به حال در برابر اسلام سیاسی اتخاذ شده اند، اکثراً هدف آن‌ها «دیالوگ غیر انتقادی و یا خودداری از گفتگو با این افراد بوده است.»

از دید او، هردو شیوه برخورد عاقلانه نیست، بلکه به اقدام‌های جدی در برابر آنها نیاز است، مثلاً با قطع کردن منابع مالی آن‌ها، و همزمان باید پیشنهاد ها و تقاضا های مثبتی نیز ارایه گردد تا به این وسیله خلای ایجاد نشود.

(KNA) / hm, si