هزاران مهاجر خورد سال مخفیانه در اروپا زندگی می کنند

مهاجران خوردسال سعی می کنند از کمپ های موقتی در امتداد ساحل شمال فرانسه وارد یکی از لاری هایی شوند که به سوی بریتانیا حرکت می کنند.

در سرتاسر اروپا شمار مهاجران خوردسال در حال افزایش است. هزاران تن از آن ها بدون خانواده های شان زندگی می کنند و کسی کمک شان نمی کند.

آن ها بدون سروصدا مخفی می شوند و به ندرت در میان انبوه مردم جلب توجه می کنند. حتی شمار دقیق آن ها مشخص نیست. طبق برآورد سازمان پولیس اروپا «یوروپول» دست کم 10 هزار تن از این اطفال که در سرپناه ها و مراکز پذیرش ثبت و راجستر شده بودند، ناپدید شده اند.

معضل مهاجران خوردسال و بدون همراه به بزرگترین چالش در بحران مهاجرت تبدیل شده است.

خبرگزاری اسوشیتدپرس با ده ها آواره خورد سال مصاحبه کرده و متوجه شده که آن ها نیز مانند مهاجران بزرگ سال به دلایل امنیتی و اقتصادی به اروپا سرازیر می شوند. سوال این است که عاقبت آن ها چه می شود؟

عمران، یک پسر 13 ساله افغان دست کم هشت کشور را پشت سر گذاشته است، بیشتر اوقات با پای پیاده. او اکنون سعی می کند خود را از کمپ موسوم به جنگل در شهر کالِه فرانسه به بریتانیای کبیر برساند.

هنگامی که عمران هشت یا نُه سال داشت، طالبان پدرش را به ضرب گلوله کشتند و تهدید کردند که او را نیز وقتی بزرگتر شود می کشند. او می گوید که برایش در خانه نامه می آمده است.

مادر عمران که ترسیده بود، ساختمانی را که منبع درآمد خانواده بود، فروخت تا بتواند پول قاچاقبران را پرداخت کند و عمران به کاکایش در بریتانیا ملحق شود.

بیشتر اوقات عمران سعی می کند شب هنگام بدون سروصدا وارد یکی از لاری هایی شود که عازم بریتانیا هستند. این کار خطرناکی است و مهاجران برخی اوقات جان شان را در این راه به خطر می اندازند.

یک نوجوان 15 ساله افغان در ماه جنوری در این راه جانش را از دست داد و یک پسر هفت ساله که ماه گذشته از کاله فرار کرده بود، پس از رسیدن لاری به بریتانیا تقریبا خفه شده بود.

عمران که شب ها سعی می کند از این جا فرار کند، در طول روز از بی خوابی خسته است. او چهار ماه است که با مادرش صحبت نکرده است.

عمران نام واقعی او نیست. اسوشیتدپرس به منظور محافظت از اطفال از نام های واقعی آن ها استفاده نمی کند.

او می گوید: «... نخستین اولویت برای من مادرم هست، دوم زندگی است و این یک زندگی مزخرف است...اگر مادرم خبردار شود که من در جنگل هستم خیلی غمگین می شود. ... من نمی خواهم که او از این مساله آگاه شود».

فرار مهاجران خورد سال از کمپ ها

به گزارش اداره آمار اتحادیه اروپا «یوروستات»، در سال 2015 تقریبا 90 هزار پناهجو در اتحادیه اروپا زیر 18 سال و بدون همراه بوده اند که به این ترتیب شمار آن ها در مقایسه با سه سال پیش، نه برابر شده است.

به گزارش سازمان کمک به اطفال مفقود شده در اروپا «میسینگ چیلدرن یوروپ» تقریبا نیمی از آن ها دو روز پس از رسیدن به مراکز پناهندگی و یا سرپناه ها از آن جا فرار کرده اند.

برخی اوقات آن ها از این می ترسند که به وطن شان یا به کشوری که نخست در اروپا به آن جا رسیده اند، پس فرستاده شوند. در برخی موارد آن ها به خانواده های شان ملحق می شوند و یا سعی می کنند در جای دیگری تقاضای پناهندگی بدهند.

اظهر علی، نوجوان 16 ساله از پاکستان مانند عمران در کمپ جنگل زندگی می کند. پدر او که در پاکستان مامور یک مکتب است، خانه را فروخت و به قاچاقبران 13 هزار دالر پرداخت کرد تا اظهرعلی به بریتانیا برود و تحصیل کند.

این پسر نوجوان می گوید که در پاکستان به خاطر ناامنی و تهدید از سوی طالبان به مدت پنج ماه نتوانسته به مکتب برود.

اظهر علی هر چهار یا پنج هفته با پدرش صحبت می کند: «او (پدرم) می گوید، عکس روان کن...این جنگل جای بدی است...من به انگلستان می روم و (برایش) عکس می فرستم».