1. رفتن به محتوا
  2. رفتن به مطالب اصلی
  3. رفتن به دیگر صفحات دویچه وله

نیش مار سالانه جان بیش از ۸۰ هزار تن را می‌گیرد

۱۳۹۸ خرداد ۳, جمعه

کوفی عنان، دبیرکل اسبق ملل متحد زمانی گفته بود که مارگزیدگی «بزرگ‌ترین مشکل صحی است که در مورد آن چیزی نمی‌شنویم.» حالا سازمان جهانی صحت با روی دست گرفتن یک برنامه عمل می‌خواهد تلفات مارگزیدگی را کاهش دهد.

https://p.dw.com/p/3Izid
Python Nick von Zecken befreit
عکس: Facebook/Currumbin Wildlife Hospital Foundation

زمانی که در سال ۲۰۱۴ بیماری ایبولا در افریقا شیوع یافت، توجهات بین‌المللی را برانگیخت و به سرخط رسانه‌های جهان تبدیل شد. این بیماری در ظرف سه سال جان ۱۱ هزار تن را گرفت.

مطالب ما را از طریق تلگرام به دست بیاورد!

اما یک قاتل مرگبار دیگر نیز در صحرای اعظم افریقا، جنوب شرق و جنوب آسیا وجود دارد که عبارت از مارهای زهری است، ولی کمتر در مورد آن گزارش داده می‌شود.

مارگزیدگی باعث مرگ ۴۰۰ هزار تن میان سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۵ شده است که به این ترتیب، مارگزیدگی ۴۰ مرتبه بیشتر از ویروس ایبولا مرگبار است.

هرچند در سطح جهان یک داروی طبی به نام «انتی ونوم» برای تداوی مارگزیدگی وجود دارد، اما نیش زهری این حیوان در سال گذشته باعث جان دادن ۱۳۰ هزار تن و زخمی شدن و قطع عضو ۳۰۰ هزار تن دیگر گردید.

سازمان جهانی صحت روز پنج شنبه این هفته یک برنامه عمل را برای جلوگیری از این وضعیت اعلام کرد. این سازمان می‌خواهد با سرمایه گذاری ۱۳۶.۷۶ میلیون دالر، موارد مرگ ناشی از مارگزیدگی را تا سال ۲۰۳۰ به نصف کاهش دهد. این سازمان می‌خواهد به اجتماعات راجع به راه‌های جلوگیری از مارگزیدگی آگاهی بدهد و به جوامع فقیر مقدار بیشتر داروی «انتی ونوم» تهیه کند.

بیشترین مارگزیدگی‌ها در کشورهای رو به توسعه اتفاق می‌افتد

در ایالات متحده امریکا سالانه حدود پنج نفر در نتیجه مارگزیدگی جان می‌دهند. در اروپا از این هم کمتر است و سالانه به چهار مورد می‌رسد. اما وضعیت در کشورهای رو به توسعه کاملا متفاوت است.

هرچند آمار مرگ ناشی از مارگزیدگی در سطح جهان توسط سازمان جهانی صحت از ۸۱ هزار تا به ۱۳۸ هزار عنوان شده است، اما محققان می‌گویند آمار واقعی ممکن است بالاتر از این باشد.

به گزارش سازمان جهانی صحت، بسیاری مرگ‌های ناشی از مارگزیدگی در قریه‌های صحرای بزرگ افریقا، جنوب و جنوب شرق آسیا اتفاق می‌افتد. یکی از دلایل آن این است که بسیاری این روستانشینان ساعت‌ها از شفاخانه و کلینیک فاصله دارند و ۸۰ درصد مارگزیدگان تلاش می‌کنند با روش‌های سنتی یا خانگی خود را تداوی کنند.

در نبود آمار ثبت شده در شفاخانه‌ها، حکومت‌ها به مشکل‌می‌توانند شمار واقعی مرگ‌های ناشی از مارگزیدگی را تعیین کنند. به گونه مثال یک تحقیق اجتماعی گسترده در هندوستان نشان داد که در سال ۲۰۱۵ حدود ۴۵۹۰۰ تن قربانی نیش مار شده اند، در حالی که آمار حکومتی ۳۰ برابر کمتر از آن بود.

کلیر روت/ ع. ف.