موشک پاتریوت چه کاربردی دارد و چرا پولند به آن نیازمند است؟
۱۴۰۱ آذر ۲, چهارشنبه
از شروع تهاجم روسیه به اوکرایین در اوایل سال جاری میلادی، اعضای ناتو مصروف تهیه انواع سلاح‌های سنگین نظامی شده اند. برخی اعضای ناتو به اوکرایین اسلحه می‌فرستد، روندی که به عنوان حمایت از عقب جبهه شناخته می‌شود، ولی چنین حمایت‌هایی از اعضای ناتو نیز وجود دارد.
اعلامیه هفته جاری آلمان مبنی بر تحویل‌دهی موشک‌های پاتریوت به پولند، آخرین مورد از انتقال منابع ناتو به سمت جناح شرقی این پیمان در مواجهه روسیه است.
مرتبط: ناتو: شلیک موشک به پولند کار روسیه نبوده است
کریستینه لامبرشت، وزیر دفاع آلمان روز دوشنبه پس از تماس تلفنی با همتای پولندی خود گفت: «پولند دوست و متحد ما و به عنوان همسایه اوکرایین به ویژه در معرض [خطر] می‌باشد.»
پاتریوت‌ها: سیستم دفاع هوایی یک مرحله ای
در ماه جاری زمانی که یک موشک در خاک پولند اصابت کرد، احساس شد که این کشور در معرض جنگ قرار دارد. مقامات ناتو و پولند گفتند که این موشک احتمالاً یکی از پرتاب‌های اوکرایین بوده و توسط روسیه شلیک نشده است.
اما این رویداد که منجر به کشته شدن دو نفر شد، اولین حادثه‌ای بود که سلاح‌های استفاده در جنگ نه ماهه در اوکرایین به کشور سومی اصابت کرد.
پاتریوت تاریخچه طولانی دارد. این سیستم در اوایل دهه ۱۹۶۰ طراحی شد، اما یک دهه بعد نام و شکل فعلی خود را گرفت. ارتش ایالات متحده امریکا در دهه ۱۹۸۰ به استقرار این سیستم دفاعی شروع کرد که مجموعه‌ای از رادارها، واحدهای فرماندهی و کنترول و تجهیزات رهگیری موشک‌های مختلف است.
مرتبط: ۱۵ عضو ناتو به ایجاد سیستم‌های دفاع هوایی به توافق رسیدند
«ریتیان»، غول اسلحه سازی ایالات متحده امریکا موشک‌های پاتریوت را تولید می‌کند و از آن زمان تاکنون چندین بار توانایی‌های خود را ارتقا داده است. این شرکت می‌گوید که قصد دارد حداقل تا سال ۲۰۴۸ با پیشرفت‌های فنی همگام شود. در حال حاضر، پاتریوت می‌تواند در برابر موشک‌های بالستیک تاکتیکی، موشک‌های کروز، هواپیماهای بی‌سرنشین، هواپیماها و «تهدیدهای دیگری» که ریتیان مشخص نکرده است، دفاع کند.
این‌ها سلاح‌هایی است که روسیه با آن اوکرایین را هدف قرار می‌دهد و ناتو در مورد قلمرو خود نگران آن‌ها است. با این حال، نیروهای روسی همچنین از دستگاه‌های کوچک‌تری مانند هواپیماهای بی‌سرنشین کوچک استفاده می‌کنند که به زمین نزدیک‌تر می‌شوند و ردیابی و رهگیری آن‌ها برای سیستم پاتریوت دشوار است.
به گفته ارتش آلمان، این سیستم دفاعی ساحه‌ای در حدود ۶۸ کیلومتر را پوشش می‌دهد. رادار آن می‌تواند تا ۵۰ هدف را ردیابی کرده و همزمان با پنج مورد از آن‌ها مواجهه کند. موشک‌های ردیاب این سیستم بسته به نوعیت خود می‌توانند به ارتفاع بیش از دو کیلومتر برسند و اهدافی را تا فاصله ۱۶۰ کیلومتری مورد اصابت قرار دهند.
مرتبط: آلمان و امریکا سیستم‌های دفاع هوایی به اوکرایین می‌فرستند
به گفته مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی که یک مرکز تحقیقی در ایالات متحده امریکا است، هر واحد پاتریوت برای عملیات به حدود ۹۰ سرباز نیاز دارد.
سیستم آزموده شده در نبرد
پولند با پاتریوت ناآشنا نیست. پولند یکی از ۱۸ کشوری است که از این سیستم دفاع هوایی استفاده کرده یا به دنبال آن هستند. ایالات متحده بلافاصله پس از تهاجم روسیه به اوکرایین، واحدهایی از این سیستم را به پولند تحویل داد و پولند نیز درخواست خرید بیشتر داده است.
براساس گزارش رسانه‌ها، آلمان ۱۲ واحد از این سیستم دفاعی دارد و دو واحد از آن‌ها را در سلواکیا مستقر کرده است. جزئیات اعزام این سیستم به پولند، به وزارت دفاع دو کشور بستگی دارد.
مرتبط: آلمان روی استقرار سپر موشکی جدید فکر می‌کند
سیستم پاتریوت نبرد را تجربه کرده است. اولین استفاده واقعی از آن در سال ۱۹۹۱ بود، زمانی که از نیروهای ایالات متحده و ائتلاف و همچنین مناطق مسکونی اسرائیل در برابر موشک‌های اسکاد عراق در طول عملیات طوفان صحرا دفاع کرد. در آن زمان، مقامات ایالات متحده و شرکت ریتیان از کارامدی پاتریوت ستایش کردند. تحقیقات بیرونی بعداً این ادعا را زیر سوال برد.
در مرگبارترین رویداد، حمله اسکاد به کشته شدن ۲۸ سرباز امریکایی در پایگاه‌های این نیروها در عربستان سعودی منجر شد زیرا سیستم پاتریوت که از آن‌ها محافظت می‌کرد، موفق نشد موشک شلیک شده را رهگیری کنند.
مرتبط: ده‌ها هواپیمای جنگی چین وارد ساحه دفاع هوایی تایوان شدند
این سیستم پس از به روز شدن، بهبود یافته است. در سال ۲۰۰۳ در جریان جنگ تحت رهبری ایالات متحده در عراق، این سیستم مستقر شد. تعدادی از پرتاب‌های آزمایشی از آن زمان به بعد به رهگیری‌های موفقیت آمیز منجر شده است؛ اگرچه چندین واحد رهگیری پاتریوت نیاز است تا یک تهدید را متوقف کند.
بزرگترین چالش برای پاتریوت همگامی با تکنولوژی دشمن نیست؛ بلکه هزینه‌ای است که این سیستم نیاز دارد. گزارش شده است که اولین خرید پاتریوت توسط پولند ۴.۷۵ میلیارد دالر هزینه داشته است که بیش از یک چهارم بودجه دفاعی پیشنهادی این کشور در سال ۲۰۲۳ می‌باشد. یک گروه تحقیقات دفاعی مستقر در امریکا (رند) گفته است که یک آزمایش رهگیری می‌تواند تا ۱۰۰ میلیون دالر هزینه داشته باشد.
بسیاری از تهدیداتی که پاتریوت با آن مواجه است مانند هواپیماهای بدون سرنشین، هزینه کمی دارد. برای کمک در تامین این هزینه‌ها، برخی از متحدان ناتو در ماه اکتبر توافق کردند که به طور مشترک به نیازهای دفاع هوایی از جمله خرید واحدهای پاتریوت بیشتر رسیدگی کنند.