منازعه بوکوحرام موجب گرسنگی شده است
۱۳۹۶ مهر ۲۵, سه‌شنبه
از هفت سال به اینسو در شمال شرق نایجریا منازعه با ملیشه های اسلامگرای بوکو حرام به شدت جریان دارد. اگرچه اردوی نایجریا اخیراً پیروزی هائی داشته است، با اینهم جنگ علیه ترور پایان نیافته است. پیوسته حملات انتحاری صورت می گیرند و در مناطق آزاده شده ترس حاکم است. فاجعه انسانی ادامه دارد و در برخی از مناطق حتی شدت یافته است. ادریان کریش خبرنگار دویچه وله به آنجا رفته و به منطقه رن نزدیک به مرز چاد سفر کرده است.
گونی ابا که دهقان است به سوی مزرعه اش می رود. در شمال شرق نایجریا فصل باران است. اکنون او می بایست بذر جدید آماده کند و حشره کش پاش بدهد. با اینهم ابا بسیار دور رفته نمی تواند، این به دلیل آن است که ملاحظات امنیتی در شهر رن همواره مد نظر می باشد.
گونی عیسی ابا دهقان می گوید:
«به دلیل حضور بوکو حرام همه زمین هائی را که در بیرون واقع شده اند ما باید به حال خود بگذاریم. البته اینجا امن است، اما زمین کافی برای ما وجود ندارد.»
این نخستین باریست که ابا دوباره چیزی کاشته می تواند. این پدر خانواده در سال گذشته روزهای زیادی را با شکم خالی سپری کرده و گرسنگی کشیده است. برای سال آینده نیز امید اندکی وجود دارد.
گونی عیسی ابا می گوید:
«حاصل این کشت برای من کفایت نمی کند. من دو همسر و نه فرزند دارم که باید غذای شان را فراهم کنم. من در یک سال به ۴۰ بوجی ارزن نیاز دارم تا از عهده اعاشه برایم. به این زمین نگاه کنید، خوشحالم که از پدر کلانم برای من مانده است. زمین خودم از اینجا بسیار دور است.»
اردوی نایجریا از منطقه رن حفاظت می کند. اهالی می توانند فقط تا پنج کیلومتر دورتر از مرکز بروند. نزدیک به مزرعه ابا، نیروهای امنیتی مردمی وجود دارند که بسیار بد تجهیز شده اند.
محمد ابا یای، یک عضو نیروی امنیتی مردمی می گوید:
«ما شب و روز در این منطقه گزمه می کنیم. وقتی که با بوکوحرام مواجه شویم، با آنها می جنگیم. یا ما آن ها را می کشیم، یا آن ها ما را می کشند. ما ترسی نداریم. به خصوص به هنگام شب در هرجا که کدام روشنی ببینیم، به آنجا می رویم و به جستجو می پردازیم.»
هرگاه حاصلات نرسند، چنانکه در منطقه رن دیده می شود، چه اتفاق می افتد؟ بسیاری مردم از گرسنگی و کمبود مواد غذائی شاکی می باشند. برخی از بیماری هائی می میرند که اصلاً شفا پذیر اند.
و اکنون در فصل بارندگی ها سازمان های امدادی صرف دسترسی محدودی به این منطقه دارند. این بدان جهت است که در منطقه کدام جاده موتر رو وجود ندارد.
پیتر لوند برگ، هم آهنگ سازنده کمک های ملل متحد برای نایجریا می گوید:
«این یک بحران امنیتی است که به بحران غذائی تبدیل شده است. اوضاع بسیار شکننده است. ما در این فصل در اوج مشکلات قرار داریم. ما انتظار می کشیم و امیدواریم که تخم بذری، ابزار کار و کود که با آن دهقانان حمایت می شوند، به حاصلاتی منجر شود که اوضاع را بهبود بخشد.»
اما بسیاری در این منطقه به آینده با خوش‌بینی نگاه نمی کنند. ابا گامبو، کارشناس زراعت از واکنش ناکافی حکومت انتقاد می نماید و خواهان آنست که به طور عاجل از دهقانان حمایت بیشتر شود و مواد غذائی بیشتر بین شان توزیع گردد.
ابا گامبو پروفیسور در بخش تولید محصولات زراعتی دانشگاه میدوگوری می گوید:
«وقتی که تو به مردم تخم برای بذر می دهی، اما غذا نمی دهی، در آن صورت این تخم بذری منطقاً خورده می شود. وقتی که تو به یک مرد گرسنه ده کیلو ارزن می دهی که کشت کند و در خانه اش دو همسر و هفت طفل گرسنه دارد، ببین این مرد از خود قلبی دارد، آیا فوراً از آن نانی برای فرزندانش مهیا نمی کند؟»
گونی ابا دهقان هم مطمئن است که بدون صلح گرسنگی از میان نمی رود. بسیاری از همسایگانش اکنون در فصل بارانی نمی توانند در مزارع شان کار کنند و به این ترتیب یک سال دیگر از کمک های غذائی استفاده می کنند. گونی ابا توانسته است اندک پولی برای حشره کش پس انداز کند. او می خواهد دوباره خودش برای خانواده اش غذا تهیه کند.
ادریان کریش/ ر.ر