مردم افغانستان: جهان ما را تنها نگذارد

این روزها افغانها در رابطه به کنفرانس بن حرف هایی برای گفتن دارند. بیشتر آنها تاکید می کنند که جامعه جهانی نباید افغانستان را پس از سال 2014 تنها رها کند.

محمد حسین یک باشنده کابل می گوید با خروج نیروهای بین المللی از افغانستان این کشور به حمایت جهانی نیاز دارد: «ما از کنفرانس بن امید زیادی داریم و از جامعه جهانی انتظار داریم بیشتر به ما کمک کند و کشور جنگ زده ما را فراموش نکند. اگر حمایت آنها (جامعه جهانی) نباشد افغانستان یک باردیگر گرفتار جنگ های داخلی خواهد شد.»

تاکید بر حکومتداری سالم

باشندگان کابل تاکید می کنند که مردم افغانستان بیش از این تحمل یک حکومت ناکارآمد و آلوده با فساد را ندارند. بنا براین جامعه جهانی باید در این راستا با مردم این کشور همکاری کند.
غلام رازق یک تن از باشندگان کابل می گوید، در صورتی که فساد در دولت افغانستان از بین نرود وضعیت بهبود نخواهد یافت: «فساد باید گم شود. اگر فساد باشد، حکومت چه معنا دارد. بازهم نفر کشتن و بمباران ها و تلاشی ها ادامه خواهند یافت.»

شماری دیگر از باشندگان کابل می گویند در ده سال گذشته توجه چندانی به بازسازی زیربناهای افغانستان نشده و جامعه جهانی باید در این کنفرانس توجه خاصی به این زیربناها نماید. به نظر باشندگان کابل با وجود دستاوردهای ده سال گذشته، هنوز بیکاری در افغانستان به قوت خود باقی است. آنها از جهانیان می خواهند تا در عرصه استخراج معادن و ساخت زیر بناها با افغانها همکاری کنند.

نعمت الله یک باشنده دیگر کابل می گوید انتظارش از کنفرانس بن حکومت داری خوب و توجه بیشتر به پروژه های بازسازی می باشد: «خواست ما این است که باید در قدم اول فساد ریشه کن شود. بعدا زیر بناها و استخراج معادن در نظر گرفته شود تا وطن ما به پای خود ایستاد شود.»

مصالحه و انتقال

با آنکه دور دوم پروسه انتقال آغاز شده، اما افغانهای می گویند افغانستان هنوز توانایی دفاع و تامین مستقل امنیت را پیدا نکرده و جامعه جهانی نباید این کشور را در برابر تروریزم و گروه طالبان تنها بگذارد. به نظر این تعداد از افغانها دولت افغانستان در ده سال گذشته پی هم تلاش کرده تا با طالبان مصالحه کند، اما این تلاش ها نتیجه ای در پی نداشته است.
غلام رازق می گوید طالبان از سوی پاکستان مهار می شود و تازمانی پاکستانی ها همکاری نکنند، مصالحه مفهومی ندارد: «این بدست پاکستان است. اگر پاکستان طالبان را بنشاند (جلو شان را بگیرد)، صلح است و اگر نکند صلح نیست.»
به گفته باشندگان کابل در ده سال گذشته دستاوردهایی در عرصه های مختلف به وجود آمده که نباید از بین بروند.

حسین سیرت کابل
ویراستار: مهرنوش انتظاری