مراسم بزرگداشت از 21 سرباز جانباخته افغانستان

صدای غرش هلیکوپترهای اردوی ملی پس از هر چند دقیقه شنیده می شود. حداقل سه هلیکوپتر سربازانی را که در کنر جان داده اند، به کابل انتقال می دهند. اجساد هفده تن از سربازانی که در حادثه کنر جان باخته اند، در یک صف طویل و منظم قرار داده شده و با اکلیل های گل و پرچم های افغانستان پوشانده شده اند.

خانواده های قربانیان از ولایات بغلان، خوست، بامیان، پنجشیر و بدخشان برای تحویل گرفتن اجساد، به کابل آمده و انتظار دیدار عزیزان شان را می کشند. بسیاری مقام های امنیتی در این مراسم شرکت کردند.

بسم الله محمدی وزیر دفاع افغانستان روز دوشنبه 5 حوت 1392 در مراسم تشییع جنازه این سربازان که در شفاخانه سردار محمد داوودخان برگزار شده بود گفت: «آن ها اگر تصور کنند که با این حملات روحیه ما را تضعیف می کنند، نه خیر. نه تنها انگیزه ما ضعیف نمی شود بلکه مورال همه مردم افغانستان برای دفاع از وطن تقویت می شود».

وزیر دفاع افغانستان گفت این حمله از آن سوی خط دیورند سازماندهی شده و بسیار شدید بوده است. آقای محمدی افزود که این نخستین حمله نبوده و آخرین حمله نیز نخواهد بود.

اما تحلیلگران مسایل نظامی می گویند حکومت افغانستان ظرفیت های استخباراتی اش را بلند ببرد و نگذارد که سربازان اردو مانند حادثه غازی آباد، غافلگیر شوند و با تکرار چنین اتفاقاتی روحیه اردوی ملی برای دفاع از افغانستان تضعیف شود.

جاوید کوهستانی کارشناس مسایل نظامی گفت: «راه های جلوگیری چنین حوادث فعالیت های بیشتر کشفی و استخباراتی و ممنوع ساختن تماس ها اردوی ملی با مردم محل می باشد».

«در خانواده ما محشر است»

اعضای خانواده های سربازانی که در غازی آباد کنر جان شان را از دست داده اند در مورد خانواده این سربازان نگران اند. بسیاری این سربازان یگانه نان آور خانواده های شان بوده اند.

صفر محمد پسر کاکای یکی از این سربازان می گوید: «این شهید هیچ کسی را ندارد جز از خدای پاک. از دربدری به اردو آمد و این جا شهید شد. یک خواهر و دو برادر کوچک دارد نمی دانم آینده شان چطور می شود».

رسول که برادرش را در این حادسه از دست داده می گوید نگران سرنوشت خانواده برادرش می باشد: «خانواده ما از آسمان به زمین افتاد همه ما در خاک و خون افتاده ایم. در خانواده ما محشر است.»

این در حالیست که بکتاش سیاوش یک تن از نمایندگان پارلمان از چهار روز به این سو در برابر الحاقیه پارلمان دست به تحصن زده است. خواست این نماینده پارلمان این است که به قربانیان نیروهای امنیتی افغانستان حرمت گذاشته شود و رییس جمهوری کرزی خانواده های آن ها را ملاقات و دلجویی کند.