محو گرسنگی در آسیا نیازمند کارهای بیشتر است

اقتصاد آسیا دارای تحرک است. از اوایل سال های 1960 به این سو، این پرجمعیت ترین قاره جهان نسبت به هر منطقه دیگر در جهان سریع تر غنی شده است. در سال 1990 میلادی 56 درصد مردم شرق آسیا و 54 درصد در جنوب آسیا با درآمد روزانه کمتر از 1.25 دالر امریکایی زندگی می کردند. قبل از سال 2010 این ارقام به ترتیب 12 تا 31 درصد پایین آمده بود. آسیای شرقی 7.1 درصد و آسیای جنوبی 5.2 درصد سریع تر از سایر مناطق جهان رشد کرده اند.

"سازمان غذا و زراعت جهان"، "صندوق بین المللی برای انکشاف زراعت" و "برنامه غدایی جهان" در گزارش شان در مورد "وضعیت امنیت غذایی جهان" گفته اند که اگرچه این کشورها غنی شده اند، اما بیش از 525.6 میلیون تن در آسیا هنوز گرسنه اند که بیشتر از هر قاره دیگر است. در همین منطقه بیش از نیم میلیارد انسان با کمبود غذایی مواجه اند.

اما در چهارده سال گذشته بهبودی هایی به وجود آمده است. زوی جونز، مسئول ارتباطات برنامه غذایی جهان ضمن مصاحبه ای با دویچه وله می گوید که در جریان این زمان، تخمین شده است که 217 میلیون تن در آسیا از گرسنگی نجات یافته اند. اما او افزود که شیوع گرسنگی به ویژه در جنوب و غرب آسیا هنوز هم به مثابه یک معضله وجود دارد.

دویچه وله: چه تعداد در آسیا از گرسنگی رنج می برند؟

زوی جونز: شمار کسانی که در جهان امنیت غذایی ندارند، اکنون 805 میلیون نفر تخمین می شود. مطابق به گزارش 2014 وضعیت امنیت غذایی در جهان، این تعداد در سال گذشته 842 میلیون نفر بوده است. به این معنی که از هر نه نفر در جهان یکی آن از گرسنگی رنج می بُرد. در سال گذشته این رقم یک هشتم شده است.

بیشترین تعداد افراد دچار کمبود غدایی در آسیا هستند. رقم اصلی این مشکل را در منطقه متبارز می گرداند. طبق گزارش وضعیت امنیت غذایی در جهان، تخمین می شود که در حال حاضر 525.6 میلیون نفر در آسیا از گرسنگی رنج می برند، این در حالی است که از سال های 1990 تا 1992 به این سو 217 میلیون آسیایی از گرسنگی نجات یافته اند.

دویچه وله: با توجه به این ارقام در مورد هدف انکشافی هزاره سوم میلادی چه می توان گفت و در سال 2015 نسبت افراد معروض به کمبود غذایی چگونه می گردد؟

زوی جونز: در سطح جهانی، از سال 1990 تا 1992 به این سو در سال های 2012 تا 2014 ، شیوع کمبود غذایی در سطح جهانی از 18.7 درصد به 11.3 درصد پایین آمده است. و در مناطق رو به توسعه از 23.4 درصد به 13.5 درصد پایین آمده است. در پایان سال 2015 میلادی اهداف انکشافی هزاره سوم میلادی یک نرخ 11.7 درصد را نشانی کرده است.

در کل آسیا به اهداف انکشافی هزاره نزدیک تر می شود، اما تفاوت های زیادی در مناطق مختلف آن وجود دارد. آسیای شرقی و آسیای جنوب شرقی قبلاً به این اهداف رسیده اند و نرخ کمبود غذایی شان را به ترتیب تا نصف و دو سوم آن کاسته اند.

حوزه قفقاز و آسیای مرکزی نیز در مسیر رسیدن به این هدف در سال 2015 می باشند. درصدی مردم گرسنه در آسیای جنوبی از 24 درصد در سال های 1990 تا 1992 به 15.8 درصد پایین آمده است. در آسیای غربی این نرخ از 6.3 درصد به 8.7 درصد افزایش یافته است که این بیشتر مربوط به بی ثباتی سیاسی و برهم خوردن وضع عمومی اقتصادی می باشد.

دویچه وله: چگونه می توان در کل آسیا به هدف انکشافی هزاره سوم میلادی در مورد گرسنگی رسید؟

زوی جونز: در حالی که روند جهانی به سوی کاهش گرسنگی ادامه می یابد، هنوز هم تلاش های قابل ملاحظه ای لازم اند تا در کشورهای روبه توسعه به هدف توسعه یی هزاره در موعد تعیین شده اش در ماه دسمبر سال 2015 رسید. پایان دادن به گرسنگی باید در مرکز توجه برنامه های عملی سیاسی قرار گیرد.

عملی ساختن هدف سیاسی و به دست آوردن نتیجه آن چالشی است که در پیش رو قرار دارد. به این معنی که بهبود امنیت غذایی و تغذی از طریق سرمایه گذاری های لازم، مشی های بهتر به شمول شبکه های حفاظت اجتماعی، چهارچوب های حقوقی، مشارکت سهمداران و شواهد قوی عملی گردد. اصلاحات نهادی نیز نیاز است تا پیشرفت دوامدار و محو گرسنگی تامین شود.

دویچه وله: برای امحای گرسنگی حکومت های آسیایی به چه کار دیگر نیاز دارند؟

زوی جونز: کاهش گرسنگی نیازمند راهیافت توحید شده ای چون سرمایه گذاری دولتی و خصوصی برای بلند بردن مولدیت زراعت، دسترسی بهتر به سرمایه گذاری، زمین، خدمات، تکنالوژی ها و بازارها و تدابیر جهت انکشاف روستایی مانند حفاظت از کسانی می باشد که بیشتر آسیب پذیر اند، به شمول تقویت انعطاف پذیری های آن ها در مواجهه با منازعات و فاجعه های طبیعی. همچنان برنامه های غذایی خاص به ویژه با توجه به کمبود منرال ها و ویتامین ها برای اطفال پایین تر از 5 سال نیاز می باشد.

بسیاری از پیشرفت ها در بخش مبارزه با گرسنگی در آسیا به حساب چین، اندونیزیا، تایلند و ویتنام می باشد که در سی سال گذشته رشد اقتصادی سریع را تجربه کرده اند.

مشخصات مشترک این پیشرفت در این کشورها، طریق رشدی است که با سرمایه گذاری در زراعت برجسته می شود و درنتیجه مقدار بیشتر غذا تولید شده است و دسترسی و رشد دایمی را در قسمت تولیدات غذایی تامین کرده است. کشورهای حوزه قفقاز و آسیای مرکزی هنوز با چالش های ثبات مواجه می باشند که یا منشأی آن در نوسان های تولید غذا است و یا در بی ثباتی سیاسی.

دویچه وله: آیا می توانید از آن کشور آسیایی چیزی بگویید که برنامه ریزی کرده اند تا به اهداف انکشافی هزاره برسد؟

زوی جونز: یکی از هفت مورد که گزارش "وضعیت امنیت غذایی در جهان" مورد تحقیق قرار داده است، اندونیزیا است که در بخش گرسنگی به اهداف انکشافی هزاره رسیده است و تناسب مردم در معرض کمبود غذایی را از 19.7 درصد در سال 1990 تا 1992 به 8.7 درصد در سال های 2012 و 2014 پایین آورده است. رسیدن به این هدف بیشتر از طریق تلاش هایی برای تحکیم چهارچوب قانونی و نهادی برای امنیت غذایی و حکومتداری تغذی و نیز با خودکفایی غذایی به مثابه کانون مشی های غذایی بعد از بحران اقتصادی آسیایی در سال های 1997 تا 1998 صورت گرفته است.

انتشار گزارش وضعیت امنیت غذایی در جهان از نگاه زمانی بیانگر آن است که باید هم در سطح جهانی و هم در آسیا باید کارهای زیادی در جهت پایان دادن به گرسنگی انجام یابند. برنامه غذایی جهان در مشارکت با حکومت ها، بخش خصوصی و جماعت ها به سوی جهانی کار می کند که در آن هیچ گرسنگی وجود نداشته باشد.