اعتراض مسکوت در ترکیه

در تظاهرات مردم ترکیه برای حقوق و آزادی های بیشتر تا کنون چهار نفر کشته، شمار زیادی زخمی و برخی هم بازداشت شده اند. هزاران نفر در سراسر ترکیه بیشتر از همه از سیاست رجب طیب اردوان انتقاد می کنند و استعفای او را خواهان اند.

اعتراض خاموش

تا حال تظاهرکنندگان در جاده های استانبول راهپیمایی می کردند، شعارهای انتقادی علیه حکومت را روی دیوارها می نوشتند و با پولیس درگیر می شدند. پارک گیزی به نماد جنبش اعتراضی مبدل شد. معترضان در آنجا رقص می کردند، آواز می خواندند، غذا می خوردند و شب را در خیمه ها سپری می کردند. پس از آنکه پولیس آنها را از آنجا راند، گمان می رفت که به اعتراض ها خاتمه داده خواهد شد. اما اکنون مردم به جای فریاد زدن ها، سکوت می کنند و به جای راهپیمایی، فقط می ایستند.

خانم آیلم اوزکان 26 ساله، که از منتقدان سیاست اردوغان است، در صحبتی با دویچه وله گفت: «در روزهای اخیر واکنش در برابر رویدادهای کشور، بدبختانه جنایت پنداشته می شود. جوانان در پارک گیزی، با فرهنگ و شوخ طبعی که داشتند، تلاش کردند از خود مقاومت نشان بدهند. اما این سودی نداشت. حالا ما به اعتراض خاموشانه تصمیم گرفته ایم. بعض اوقات سکوت بهترین واکنش است».

ایجاد سر و صدای شامگاهی با ضربه زدن به دیگ های خالی، کف زدن ها، اشپلاق و یا خاموش و روشن کردن چراغ ها، بدیلی برای تبارز اعتراض مردم بود. اما اکنون "اعتراض ایستاده و ساکت" جای آنها را گرفته است. این شیوۀ اعتراض به تاریخ 17 ماه جون با یک مرد تنها آغاز شد. این مرد، که اردم گوندوز نام دارد، در حالی که دست هایش در جیب های پطلونش بود، پنج ساعت تمام در برابر تصویر مصطفی کمال اتاترک، مؤسس کشور، در میدان تقسیم خاموشانه و بی حرکت ایستاده بود. بالاخره توجه تظاهرکنندگان به او جلب شد و آهسته آهسته دیگران هم به او پیوستند و همانگونه ساکت و آرام در اطراف این مرد تنها، ایستادند.

واکنش پولیس

پولیس ترکیه نمی دانست در برابر آنها چه کند. اردوغان مظاهره در میدان تقسیم را ممنوع اعلان کرده است، و متخلفان تهدید شده اند که به گونۀ یک تروریست با آنها برخورد صورت خواهد گرفت. بالاخره پولیس مردمی را که خاموشانه ایستاده بودند، از میدان تقسیم راند، گوندوز را بازداشت کرد و پس از استماع دوباره رهایش کرد.

چند ساعتی طول نکشید که تصاویر این "اعتراض خاموشانه" در میدان تقسیم، از طریق تویتر، به سراسر جهان پخش شد. در بسیاری از شهرهای دیگر ترکیه هم پیروی از این نوع اعتراض مسالمت آمیز آغاز گردید. در خود استانبول "اعتراض خاموشانه" در نقاط دیگر شهر ادامه پیدا کرد.

از طریق شبکه های اجتماعی اوقات معینی برای سکوت پنج دقیقه یی سراسری تعیین گردید. چنانچه به روز سه شنبه، دقیقاً ساعت هشت شب، سراسر ترکیه سکوت اختیار کرده بود.