"پول زیاد و نظارت کم باعث افزایش فساد در افغانستان شده است"

"بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان" موسوم به "سیگار" (SIGAR) در حالی این اظهارات را بیان کرده است که پیش از این بانک جهانی نیز که مسئول "صندوق وجهی بازسازی افغانستان" (ARTF) است، ارزیابی ناخوشایندی داشته است.

"سیگار" دریافته است که بر چگونگی مصرف بیش از ۱۰ میلیارد دالری که از سوی ۳۴ کشور تمویل کننده از سال ۲۰۰۲ تاکنون پرداخت شده، نظارت اندکی وجود داشته است. بانک جهانی نیز از ارزیابی دقیق تاثیرات این پول ناتوان است.

کانال تلگرام دویچه وله دری

ساپکو گفت که سوء مدیریت "صندوق وجهی بازسازی افغانستان" مشکلات بزرگتری را در قبال مصرف میلیاردها دالر پول بازسازی افغانستان از سال ۲۰۰۱ تاکنون، نمایان کرده است. او همچنان افزوده است که این گزارش "زنگ بیداری" برای جامعه جهانی است.

ساپکو در مصاحبه خود با خبرگزاری فرانسه در کابل گفته است: «ما به خاطر سرازیری پول زیاد و سریع به یک کشور کوچک، باعث تشدید فساد شدیم و مسئله کلیدی این است که نظارت بسیار اندکی وجود داشته است».

او توضیح داد: «ابتدا ما فساد را نادیده گرفتیم. ما از مقامات فاسد، جنگسالاران، رئیسان پایین رتبه که پول را به آنها می دادیم، چشمپوشی کردیم. رئیسان پایین رتبه بعدا به شدت رشد کردند و سرمایه دار شدند».

این بازرس در ادامه گفته است که چنین فسادی باعث تشدید و طولانی شدن بحران شده است. به گفته او حالا ۱۷ سال است که جنگ ادامه دارد و حمایت از حکومت افغانستان و روحیه نیروهای امنیتی "که می جنگند و کشته می شوند" به طور فرسایشی کاهش یافته است.

این اظهارات در پی آن بیان شده اند که "سیگار" اخیرا گزارش داد که "کاهش قابل توجهی" در شمار نیروهای امنیتی افغانستان دیده می شود؛ این در حالی است که طالبان و دیگر گروه های شورشی کنترول خود را بر شمار بیشتری از نفوس افغانستان گسترش داده اند.

بانک جهانی در واکنش به گزارش "سیگار" گفته است که با "موارد زیادی در این گزارش موافق است".

ساپکو در مصاحبه خود انگشت انتقاد را به سوی واشنگتن نیز دراز کرد. او گفت که به ویژه وزارت خارجه ایالات متحده از ماموریت های امریکا در افغانستان حمایت مناسب ارائه نکرده است. او خاطرنشان کرد که به دیپلومات ها، کارمندان امدادی و سربازان فقط یک "جعبه از ابزار شکسته" برای ساختن یک کشور داده شد.

به گفته او، فشار برای مصرف کردن سریع پول، مقرری‌ها و تعیینات کوتاه مدت و محدودیت سفر فراتر از سفارت امریکا در کابل تلاش ها برای بازسازی را ضربه زد. ساپکو گفت: «برنامه های بازسازی ما، برنامه های توسعه ای ما مانند یک خط تولید کارخانه است.. اگر شما سعی کنید آن را آهسته بسازید، همه چیز خراب می شود».

بدتر شدن وضعیت امنیتی در سراسر افغانستان به ویژه در کابل سبب شده است تا بسیاری از سفارت ها و سازمان های خارجی، تشکیلات خود را خرد بسازند و تماس و تحرک پرسونل را محدود کنند. به گفته ساپکو، این مسئله باعث شده است که نظارت از پروژه ها به منابع بیرونی سپرده شود. او گفت: «این سازمان ها و سفارت ها تصور کردند که این منابع بیرونی نیز به همان پیمانه حسابدهی دارند که حکومت هایشان از آنها انتظار دارد».

ساپکو توضیح داد: «بازسازی بدون ریسک و خطر نیست... اگر می خواهید کاملا بدون خطر باشد، اینجا نیایید».

ساپکو گفته است که نبود نظارت دقیق از یک سو و پرداخت پول سیل آسا به افغانستان که در جمع ۱۸۰ کشور، رتبه ۱۷۷ را در فساد دارد، ماشینی را به وجود آورده است که "نمی توان آن را متوقف کرد".

به گفته او، "ظرفیت جذب" پول بازسازی که نشاندهنده توان یک کشور برای مصرف کمک ها بدون هدر دادن آن است، از سال ۲۰۰۱ تاکنون هر ساله در افغانستان بدتر شده است.

بازرس مستقل ایالات متحده گفت: «ما متعهد هستیم که کار بیشتری انجام دهیم. ما می گوییم: بس است، یک نفس عمیق بکش، نمی دانی که پول تا حالا به چه طریقی مصرف شده است».

خبرگزاری فرانسه / ع. ح.