سیاست سرکوبگرانه ی چین در قبال اقلیت ایغورها

در شهر ارومقی در کل چینی ها با اقلیت ایغورهای مسلمان زندگی می کنند. دوماه پیش بین این دو گروه، برخورد های شدید قومی اتفاق افتاد و در اثر آن ها نظر به منابع رسمی حدود 200 انسان جان باختند؛ بازهم نظر به همین منبع بیشتر آن ها چینی تبار بوده اند. حکومت چین از ترس شعله ور شدن منازعات تازه، شمار قابل ملاحظه ی افراد پلیس را در ارومقی مستقر ساخته است. اما چین به عوض آن که به ریشه یابی این منازعات اقدام کند، از سیاست هراس افگنی کار می گیرد. الریش دیلیوس از کنگره ی جهانی ایغور ها در شهر مونشن، در این باره می گوید:

"باید عمیقاً غور کرد که چه باید کرد تا از چنین پیشامد های ناگواری جلوگیری شود. مطمئناً یکی از راه بیرون رفت تعمق در این باره خواهد بود چگونه می توان ایغور ها را در شکل و سامان دادن امور شان سهیم ساخت. چگونه می توان به خودمختاری که در کاغذ درج است، جان داد و آن را با زمان امروزی سازگار ساخت."

اما همیشه شکایات ایغور ها شنیده می شود: اول این که آن ها در مقایسه با چینی ها از نگاه اقتصادی مورد تبعیض قرار می گیرند؛ دوم آن ها در رابطه با آزادی مذهب سرکوب می شوند و سوم فرهنگ آن ها به تدریج رو به زوال است، زیرا چینی ها به صورت روزافزون در مناطق ایغور ها اسکان داده می شوند.

الریش دیلیوس در باره ی اهمیت ایالت سین یانگ برای چین می گوید:

"باید همواره این را در در نظر داشت که برای چین در این جا تمام منازعه دارای چه اهمیتی است. سین یانگ در این میان بزرگترین تولید کننده ی گاز زمینی است، یعنی دومین منطقه بزرگ ازنگاه در صدی گاز در چین. در این منطقه منابع غنی طلا و تقربیاً %40 منابع زغال سنگ با نیکل و دیگر مواد معدنی جمهوری خلق چین موجود است. سین سیانگ تنها به دلیل این اهمیت عظیم اقتصادی اش، برای چین مهم است. به این جهت نیز چینی ها به این باور اند که کنترول این ایالت ضروری است تا جمهوری خلق چین را باز هم از این منابع پر قیمت برخوردار کرد."

اما ناآرامی های اخیر نیز نشان داد که حکومت چین تا هنوز نتوانسته است که کنترول را در این ایالت استحکام بخشد. بیش از یک هفته است که وضعیت در شهر ارومقی باردیگر متشنج شده است، باردیگر در این شهر برخورد هایی با پیامد های چندین کشته رخ داده است. دلیل این برخورد های تازه، یک سلسله از حملات معما برانگیزی بوده است که در اثر آن بیش از 500 تن از عابرین با سوزن پیچکاری شده اند.

باوجود آن که این پیچکاری ها آلوده و یا زهرگین نبوده اند، اما این حملات به تنهایی باعث هراس افگنی در میان مردم شده است. مقامات چین ادعا می کنند که "افراطی های مسلمان" مقصر این حملات هستند. از نظر خانم وورسه، نویسنده ی تبتی، این مقصر ساختن یک جانبه به خودی خود زمینه ی مناسبی برای شعله ورشدن هرچه بیشتر تنفر و انزجار است است. وضعیت در سین یانگ او را به یاد وضعیت در زادگاه او تبت می اندازد. به گفته ی او حکومت چین قادر نیست تا با واقعیت این دو ایالت برخورد خردمندانه کند.

حکومت چین به تعداد 7000 اعضای حزب را در سین یانگ مستقر کرده است. آن ها قرار است خانه به خانه گفتگو ها را میان ایغور ها و چینی ها جهت از میان برد تشنجات برقرار سازند. اما مقامات چین ، با برخورد های ضد و نقیض، به عوض، تشنج زدایی، بیشتر موجب شعله ور ساختن آتش بی اعتمادی ها می شوند.

الدینرات/مبلغ

ویراستار: ابراهیم خیل