پناهجویانی که در سویدن به هیروئین روی می‌آورند

پارکینگی که در آن پناهجویان جوان افغان برای نجات از سرما و فراموشی نگرانی‌های شان هیروئین می‌کشند، مملو از قوطی‌های خالی بیر، صفحات روزنامه مملو از استفراغ و دیگر زباله‌هاست.

مهدی، جوان ۱۶ ساله افغان که اندکی بعد از رسیدن‌اش به هیروئین گرفتار شده بود، می‌گوید: «وقتی سگرتی می‌کشیدیم، آرام بودیم و هیچ نگرانی نداشتیم.»

اوپسالا، شهری دانشگاهی که حدود یک ساعت دورتر از استکهلم است، حدود ۱۰۰۰ پناهجوی زیر سن بدون همراه را ثبت کرده است. حدود ۱۰۰ تن از آن‌ها که اکثر شان افغان هستند و مدت بیش از یک سال است که در انتظار پاسخ پناهندگی شان به سر می‌برند، به هیروئین معتاد شده اند.

مقام‌های سویدن اعتراف می‌کنند که استفاده از مواد مخدر در میان پناهجویان شایع است. در سال ۲۰۱۶ حدود ۱۰۰۰ پناهجو در استکهلم، پایتخت سویدن، تداوی ترک اعتیاد گرفتند. مقام‌های صحی کشور مبدای این پناهجویان را فاش نکردند، اما گفتند که اکثر آن‌ها پسران نوجوان بودند.

اندرس نیلسون ۳۸ ساله رئیس پولیس مبارزه با مواد مخدر است و می‌خواهد در این رابطه کاری انجام دهد. او که پتلون رنگ پریده و کلاه بسبال به تن دارد، تیمی از پولیس مخفی را برای ردگیری جوانان معتاد به مواد مخدر در جاده‌های اوپسالا رهبری می‌کند.

او در گردشی در جاده مراکز خرید به گروهی از پسران نزدیک می‌شود تا ببیند اگر کدام یک از آن‌ها زیر تاثیر هیروئین است و جیب‌های شان را تلاشی می‌کند.

مقام‌ها تلاش می‌کنند با این اقدامات اطمینان حاصل کنند که مردان جوان تبدیل به تهدیدی علیه خود و جامعه نشوند.

هیلده ویبرگ، رئیس خدمات اجتماعی شهر اوپسالا می‌گوید: «این دشوار است که در مسیر پناهندگی باشی و برای تصمیم مدت طولانی انتظار بکشی.» او علاوه می‌کند که برخی پناهجویان به دلیل آسیب‌های روانی که در گذشته دیده اند از نظر روانی باثبات نیستند.

از آرشیف دویچه وله

مهدی یکی از مهاجران خوشبخت است. او بعد از معالجه در سویدن حالا اعتیاد را ترک کرده است. او که سر خود را در داخل کلاه جاکت خود پنهان می‌کند، می‌گوید که همراه با دوستان‌اش به خاطر ترس از اخراج به افغانستان مجبور شدند که به این مواد به شدت اعتیاد کننده روی بیاورند.

مهدی به خبرگزاری فرانس پرس گفت: «اگر این مهاجران اقامت دایمی نداشته باشند، مجبور ساخته می‌شوند پس به افغانستان بروند.» و برگشت دوباره به افغانستان برای آن‌ها خطر دارد.

بیشترین شمار پناهجویان زیر سن بدون همراه در سویدن افغان هستند. درخواست‌های نزدیک به ۸۰ درصد آن‌ها قبول شده است.

براساس آمار اداره مهاجرت سویدن، در سال جاری میلادی تا حالا درخواست ۱۳۲۱ تن از این پناهجویان بررسی شده است که از این میان، ۲۰۰ تن آن‌ها رد گردیده اند.

اما این اداره در بازرسی مجدد خود از وضعیت افغانستان در ماه دسمبر، با وجود «خشونت فزاینده» در افغانستان، مناطقی مانند پنجشیر، بامیان و دایکندی «کمتر خطرناک» خوانده شده اند. به این ترتیب، شانس کسب پناهندگی برای پناهجویان چنین مناطقی کاهش می‌یابد.

دانیل لارسون، رئیس پولیس اوپسالا گفت که گاهی داشتن و یا استفاده هیروئن تاثیر منفی بر درخواست پناهندگی یک شخص نمی‌گذارد، اما عمل جرمی تاثیر می‌گذارد.

این مردان جوان برای این که پول مواد مخدر را پوره کنند، غالباً به اعمال جرمی روی می‌آورند. پولیس می‌گوید آن‌ها به مغازه‌های لوکس لباس فروشی وارد شده و هرچه را که بتوانند دزدی می‌کنند. همچنین رسانه‌های محلی گزارش داده اند که عابران نیز مورد سرقت قرار گرفته اند.

اگر پولیس مخفی این جوانان پناهجو را گرفتار کند، آن‌ها را برای آزمایش ادرار به اداره پولیس می‌برد و بعد از آن زیر نظارت اداره خدمات اجتماعی قرار می‌گیرند. اما مجازات زندان آن‌ها را تهدید نمی‌کند.

اندرس نیلسون می‌گوید که هیچ راه بدیل دیگری جز مراقبت برای این جوانان وجود ندارد: «به جای محکوم کردن آن‌ها به حبس، ما این امکان را داریم که آن‌ها را به دریافت خدمات صحی وادار کنیم.»

مهاجران که اعتیاد شان به مواد مخدر خیلی شدید شده باشد، در مراکز مخصوص تحت مراقبت قرار می‌گیرند، اما نیلسون ترس دارد که این مراکز قبلاَ بیش از حد پر شده اند: «پیدا کردن یک جا بسیار سخت است... نیاز به مراقبت خاص است.»

سلیم ۱۷ ساله که یک مهاجر کُرد است، می‌گوید سویدن برای او یک جای مصون است و می‌توانند مجانی به آموزش و مراقبت صحی دسترسی داشته باشد. هرچند هنوز درخواست پناهندگی او بررسی نشده، اما او خوشحال است که در سویدن زندگی می‌کند: «من هیچ مشکلی ندارم... من مکتب می‌روم.»

سلیم می‌گوید مهاجران زیر سن اگر کدام مشکلی نداشته باشند به مواد مخدر روی نمی‌آورند: «هیچ فردی در اینجا پیدا نمی‌شود که مشکل نداشته باشد.»

af/rr (AFP)