سوریه؛ فعالیت داکتران در مغاره ها و خیمه ها

در تقاضای شورای امنیت به صورت مشخص گفته شده است که دسترسی به کمک های بشری در کشور جنگ زده سوریه به صورت بهتر مهیا شود. از جمله به از میان برداشتن "مشکلات بروکراتیک و دیگر موانع" تاکید شده است.

حسن احمد، سخنگوی انجمن آلمانی – سوریه یی برای حمایت از آزادی و حقوق بشر، از جمله بندی های تقاضای سازمان ملل متحد تعجب می کند، زیرا به باور او، انسان های زیادی در کمک رسانی به مردم سوریه جان داده اند و تنها این "موانع" باعث جان دادن آنها نشده است. حسن احمد که خودش سوریه تبار است، در این روزها نگران جان خودش است.

بعضی از اعضای انجمن آلمانی – سوریه یی برای حمایت از آزادی ها و حقوق بشر که در شهر دارمشتات آلمان موقعیت دارد، در حال حاضر تلاش می کنند تا توسط موترهای لاری، ادویه و وسایل طبی را از طریق مرز سوریه و ترکیه به شهر حلب برسانند. احمد می گوید: "کسی نمی داند که چه وقت هدف شلیک قرار می گیرد. کسی نمی داند که سرباز در پسته بازرسی چه برخوردی می کند. این امکان وجود دارد که راننده لاری نیز جان اش را از دست بدهد."

حسن احمد باور ندارد که تقاضای سازمان ملل متحد در این مورد تغییری بیاورد. او توضیح می دهد: "لحن این تقاضا خوب به نظر می رسد. ما از چنین تصامیمی می شنویم، اما هیچ نتیجه ندارد. این فیصله جدید سازمان ملل متحد نیز الزامی نیست. دولت ها می توانند آنرا بپذیرند، رژیم نیز به سادگی از عملی کردن آن خودداری می کند. پس این تقاضا فقط اعلام یک علاقمندی است، نه تدابیر مشخصی که با آن واقعاً به انسان ها در سوریه کمک شود."

اعضای انجمن آلمانی – سوریه یی تلاش می کنند تا خود برای نجات جان شماری از انسان ها در سوریه کاری انجام دهند. آنها در فعالیت شان از جانب سازمان امدادی ادویه در شهر کِرفِلد آلمان حمایت می شوند که تنها برای انتقال دواها و وسایل طبی با ارزش 190 هزار یورو در اختیار این انجمن قرار داده است.

تحت همین شرایط سخت، سازمان داکتران بدون مرز نیز می خواهد به انسان ها در سوریه کمک کند. داکتر تانکرِد اشتوبه در سال 2012 در ولایت ادلیب سوریه مکانی را در یک مغاره برای عملیات جراحی اعمار کرد. او در ماه سپتمبر مدت چهار هفته در مرز میان سوریه و عراق به سر برد، جایی که داکتران نیازمندان را در یک خیمه تداوی می کردند.

اشتوبه توضیح می دهد که صدها مهاجر سوریه یی هر روز از مرز گذشته خود را به این خیمه می رساندند. این تنها حملات و بمب گذاری ها نیست که مردم سوریه را به ترک وطن مجبور می کند، بلکه کمبود ادویه و خدمات صحی نیز آنجا را مجبور می کند راه آوارگی را در پیش گیرند.

اشتوبه می افزاید: "مردم همواره به من گزارش می دهند که ماه ها بدون دوا به سر برده اند و همین گونه آنها مدت ها داکتری نداشته اند، و شماری زیادی از داکتران متخصص نیز سوریه را ترک کرده اند."

حمله به نیروی نجات

سازمان داکتران بدون مرز در حال حاضر در شش کلینیک در شمال سوریه که زیر کنترول شورشیان قرار دارد، فعالیت می کند. این سازمان ده ها کلینیک دیگر را نیز در دیگر بخش های سوریه با دواها و وسایل طبی حمایت می کند. داکتر ترنکرد اشتوبه با انتقاد از فقدان آمادگی برای حمایت از جانب رژیم بشار الاسد می گوید که "ما رسماً اجازه سفر به سوریه را نداریم."

او می افزاید: "در جاهایی که ما می تو انیم کار کنیم، شرایط امنیتی فاجعه بار است. ما مجبور می شویم که کارمندان مان را به صورت متواتر روز ها و هفته ها از این کشور بیرون کنیم. ما در زیر زمین ها، در خانه های ملکی و در مغاره ها کار می کنیم. ما باید خود را مخفی سازیم، چون در غیر آن مورد حمله قرار می گیریم." بر جراهان و داکتران بدون مرز در ماه سپتمبر شلیک شد. حتی موترهای نیروی نجات مورد حمله قرار می گیرند.

ینس لیرکه، سخنگوی "دفتر همکاری در امور امدادهای بشری" در ژنیو تایید می کند که حملات زیادی بر امدادگران بشری در سوریه انجام یافته است". او نیز قسمی که انتظار می رود از تقاضای سازمان ملل متحد استقبال کرده است، اما اعتراف می کند که این تقاضا الزام آور نیست. او خواهان به اصطلاح یک توقف در جنگ داخلی سوریه به خاطر کمک های بشری است. او می گوید هدف این توقف جنگ این است که "ما بتوانیم به انسان ها رسیدگی کنیم و افراد نیازمند کمک کنیم".