سرباز پیشین شوروی دعوت بازگشت به کشورش را رد کرد

یک سرباز اتحاد جماهیر شوروی سابق از برگشت به کشورش امتناع ورزید. او که 30 سال پیش به خاطر جنگ نخست به هرات و پس از آن به شیندند رفته بود، پس از جراحت توسط مجاهدین دستگیر و از جانب مردم محل نگهداری شد. نام خانوادگی اصلی او حکیموف است و در افغانستان پس از پذیرفتن دین اسلام، نامش به شیخ عبدالله تغییر داده شد. او در این بین به عنوان یک شخص روحانی در منطقه مورد احترام قرار دارد.

کمیته جستجوی سربازان مفقود شده شوروی، حالا از شیخ عبدالله خواسته که به وطنش بازگردد. اما او این دعوت را رد کرده و گفته است که به کشورش که وی را به چنین جنگ نادرست اعزام داشته، برنخواهد گشت.

حکیموف یا شیخ عبدالله کنونی، گفته است: «با وجود آن که من به یک جنگ ناروا فرستاده شده بودم، ولی افغان ها از من حمایت کردند. من می خواهم تا آخر عمر این جا خدمت کنم، همین جا بمیرم و در خاک پاک آن دفن گردم».

شیخ عبدالله که 55 سال دارد، باشنده شهر سمرقند ازبکستان است. او در سال 1362 خورشیدی از جانب اتحاد جماهیر شوروی سابق برای جنگ به افغانستان فرستاده شد. او طی جنگ از ناحیه سر زخم برداشت و پیامد آن لرزش دست ها و سرش می باشد.

اما شیخ عبدالله به درستی صحبت می کند و اعصاب سالم دارد. او حالا در منطقه زیرکو در ولسوالی شیندند واقع در 130 کیلومتری جنوب شرق ولایت هرات زندگی می کند.

الکساندر لورنتیف، معاون کمیته جستجوی سربازان ناپدید شده اتحاد جماهیر شوروی سابق، ضمن نشست با شیخ عبدالله یا حکیموف سابق، اظهار داشت که در افغانستان به طور مجموعی 263 سرباز مفقودالاثر می باشند. این نشست خبری در موزیم منظر جهاد ترتیب داده شده که در آن جا آثار نظامی روسیه به نمایش گذاشته شده است.

لورنتیف زمانی که از جانب حکیموف به خاطر برگشت جواب رد شنید، با لحن مأیوسانه چنین  اظهار داشت: "ما به خاطر برگشت تو به وطن تمام سهولت ها را آماده ساخته ایم، وقتی تو نمی خواهی، به جبر و زور نمی توانیم تورا ببریم."

امتناع از برگشت به وطن اصلی

لورنتیف افزود که تا حال در نقاط مختلف افغانستان 31 سرباز شوروی سابق را یافت کرده اند. او گفت که بسیاری از سربازان در پنجشیر، تخار، بدخشان و دیگر ولایت های شمالی و جنوبی زندگی می کردند. یک تعداد از آن ها برگشته و شمار دیگری ترجیح داده اند در افغانستان بمانند.

برعلاوه حکیموف، دو سرباز سابق دیگر در غرب افغانستان زندگی می کنند که به گفته الکساندر لورنتیف، یکی به نام نورجو در ولایت غور و دیگری به نام عزیز در ولایت نیمروز به سر می برند.

طبق گزارش ها، نورجو دارای چهار فرزند است و زندگی اش را با زراعت می گذراند. عزیز از همسر افغانی اش جدا شده و حالا در شهر زرنج نیمروز خدمات کمپیوتر را انجام می دهد.

الکساندر لورنتیف در نشست خبری با حکیموف، تماس تیلفونی وی را با برادران اش برقرار ساخت. برادران وی هم از او خواستند تا به وطن برگردد و همچنان از مرگ مادر هم اطلاع دادند، که ماه گذشته به خاک سپرده شده است.

حکیموف از مرگ مادرش اظهار تأثر کرد. او در گفتگو با دویچه وله اظهار داشت که خواست برادرانش را به خاطر برگشت قبول نکرده است. وی جمله اش را تکرار کرده که در این خاک زندگی اش را سپری کرده و جسد اش در اینجا دفن خواهد شد.

شیخ عبدالله (حکیموف)، که تصویر زمان افسری اش در نظام شوروی سابق را روی سینه گرفته بود، با صدای لرزان از خاطرات گذشته یاد کرده و گفت که در آن زمان در دروازه قندهار ولایت هرات در غند 371 استخبارات مشغول وظیفه بود.

او از زمانی سخن زد که پس از زخمی شدن در جنگ توسط مجاهدین اسیر شده است: «من با توجه به آن چه که در مورد افغان ها و مجاهدین شنیده بودم، انتظار زنده ماندن را نداشتم. ولی مردم شین دند و مجاهدین به کمک اعضای خانواده شان مرا تداوی کردند. آن ها مانند اولاد از من حفاظت نموده و در لقمه نان شان مرا شریک کردند».

حمایت مردم از حکیموف

حکیموف که زبان مادری اش را فراموش کرده، می گوید که حالا در شین دند هرات در یک خانواده روحانی زندگی میکند و در میان مردم به عنوان حکیم و شیخ مشهور است. شیخ عبدالله میگوید، در شین دند ازدواج کرده و همسر وی چهارسال قبل حین ولادت وفات کرد.

ملا عبدالکریم 41 ساله، که حکیموف را در خانه جای داده بود، در صحبت اش با دویچه وله او را یک شخص با اخلاص خواند و گفت که مردم شین دند تصمیم گرفته اند به حکیموف کمک کنند تا دوباره ازدواج کند. او افزود: "ما در خانواده خود به حکیموف افتخار کرده و زمینه یک ازدواج را برای او فراهم ساختیم. اکنون می خواهیم تا بار دیگر ازدواج کند. او یک شخصیت روحانی است و در حق مردم دعا میکند".

شین دند از جمله مناطق نا امن افغانستان است و در بیشتر مناطق آن طالبان نفوذ دارند. حکیموف می گوید که در جریان های سیاسی افغانستان دخالت نمی کند و با آنکه محل زندگی اش از مناطق تحت نفوذ طالبان دور نیست، از جانب آنها احساس خطر نمی کند.

او در ادامه گفت، باوجود آنکه از سیاست خوشش نمی آید، ولی اگر دولت افغانستان از وی بخواهد، در بخش استخبارات که در آن از تجربه کافی برخوردار است، مصدر خدمات خوبی خواهد شد.