قاتلان و آدم ربایان از زندانی در پاکستان آثار هنری می فروشند

این زندانیان در داخل چهار دیواری زندان کراچی پاکستان هنر آموخته اند. به گفته روسای زندان، یک برنامه هنری و موسیقی توانبخشی باعث شده که برخی از زندانیان آثار خود را به قیمت چند هزار دالر در نمایشگاه های تحت حمایت شورای هنرهای محلی به فروش برسانند.

صفحه اینستاگرام دویچه وله را دنبال کنید!

محمد اعجاز، از استدیوی زندان به خبرگزاری فرانسه گفت: «قبل از آن که زندانی شوم، زندگی دیگری داشتم که در آن مسئولیت و پختگی وجود نداشت. اما من از زمانی که زندانی شدم معنای واقعی زندگی را درک کردم. آنها به ما یاد داده اند که زندگی پر از رنگ است و رنگ ها خود صحبت می کنند.»

اعجاز که از ارائه جزئیات در مورد محکومیت خود بر اساس قانون جزایی که مربوط به آدم ربایی است، خودداری می کند، می گوید که تقریباً نیمی از محکومیت ۲۵ ساله خود را پشت سر گذاشته است.

باوجود زندانی بودن، او مبالغ هنگفتی از هنر خود که در آن اسب ها را به تصویر کشیده، به دست آورده است. او با همین پول هزینه زیارت مادرش به مکه و عروسی خواهرش را تمویل کرده است.     

این مرد ۴۲ ساله که اکنون به سایر زندانیان آموزش می دهد، گفت: «در ابتدا خانواده ام باور نمی کردند که هنرمند شده ام. وقتی ما را در نمایشگاه دیدند خوشحال شدند».

این برنامه هنری در سال ۲۰۰۷ در زندان مرکزی کراچی راه اندازی شد و هدف آن اصلاح زندانیان با محکومیت طولانی مدت یا کسانی است که به اعدام محکوم شده اند.

سارا بلال، رئیس اجرایی پروژه عدالت پاکستان گفت: «تلاش برای بازپروری زندانیان باید در رأس قرار گیرد، هدف مجازات های کیفری کمک به آنها برای تبدیل شدن به شهروندان بهتر است.«

زندانیان همچنین می توانند زبان هایی مانند عربی، انگلیسی یا چینی و همچنین گلدوزی و سوزن کاری را بیاموزند.

عماد چاندیو، یکی از مقامات ارشد زندان به خبرگزاری فرانسه گفت: «مصروف کردن آنها در کارهای سازنده به نوعی آنها را صیقل می دهد. این به آنها کمک می کند تا در مورد گذشته خود فکر کنند، چه جنایت، چه گناه یا چه تخلفی از قانون مرتکب شده اند.»

عماد چاندیو افزود: «هر هنری که در داخل کانون اصلاح و تربیت تولید می شود، در واقع دارایی زندانیان است و هر درآمدی که از فروش این محصولات به دست می آید نیز متعلق به خودشان است.»

مهتاب ذاکر در حال گذراندن حکم قتلی است که پنج سال پیش صادر شده بود، اما خانواده اش هنوز برای حمایت مالی به او وابسته هستند.

مطالب ویدیویی را در صفحه یوتیوب ما ببینید! 

این جوان ۳۴ ساله گفت: «می دانم که اینجا وقت تلف نکرده ام، حداقل چیزی یاد گرفته ایم. وقتی یک نقاشی را تمام می کنم احساس خوشحالی می کنم و این به من اطمینان می دهد که حداقل می توانم کاری انجام دهم.»

زندان های سراسر پاکستان اغلب به طور خطرناکی مملو از دسترسی محدود به آب، خدمات صحی و غذا هستند، اما زندان های مرکزی در شهرهای بزرگ معمولا بودجه بهتری دریافت می کنند.

Hs/rsm (AFP)