تظاهرات زنان افغان در اعتراض به تیرباران نجیبه

آلبوم عکس را تماشا کنید.

این تظاهرات روز چهار شنبه (21 سرطان 1391) از رو به روی وزارت امور زنان آغاز شد و تا دفتر سازمان ملل متحد در کابل ادامه یافت.

اشتراک کنندگان این تظاهرات خواستار محاکمه عاملان قتل نجیبه شدند و علیه کسانی که بر زنان خشونت می کنند، شعار دادند: "مرگ بر کسانی می فرستیم که این عمل زشت را در مقابل خواهر ما در پروان انجام دادند". آنها شعار می دادند کسانی که این عمل را انجام دادند نه افغان اند و نه مسلمان.

نجیبه حدود دو هفته پیش در یک محکمه صحرایی و در حضور ده ها تن از ساکنان محل تیرباران شد. مقام های محلی گفتند که این زن توسط طالبان تیرباران شده است.

تظاهر کنندگان از حکومت افغانستان به خصوص مقام های محلی در پروان به خاطری که نتوانسته اند از این حادثه جلوگیری کنند به شدت انتقاد نمودند.

سیما سمر، رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان که در این تظاهرات شرکت کرده بود، از حکومت افغانستان خواست تا در برابر خشونت علیه زنان بی تفاوت ننشیند: "ما می خواهیم که حکومت به صورت جدی قضایای قتل زنان را پیگیری کند و مجرمین را به عدالت بکشاند. من فکر می کنم هم حکومت مقصر است چون نتوانسته امنیت را تامین کند و هم مردم مقصر اند به خاطری که کجاست حساسیت های اخلاقی مردم که در مقابل چنین یک عمل زشت اعتراض کنند و مخالفت کنند؟".

خانم سمر از شورای علمای افغانستان نیز خواست تا در برابر چنین اعمالی سکوت نکند: "شورای علما چرا ساکت است در این قضیه؟ چون این یک عمل غیرانسانی و غیراسلامی است، شورای علما نباید سکوت کند».

تظاهرکنندگان شعارهایی را حمل می کردند که در آن ها نوشته شده بود "صداهای خفه شده در گلو را بشنوید"‌و "محاکمه های صحرایی بس است".

پیام سحرگل

در این تظاهرات شماری از زنانی که قربانی خشونت شده اند، نیز حضور داشتند. سحر گل دختری که در کودکی به ازدواج مجبور شده و هشت ماه به شکل بی رحمانه ای مورد شکنجه قرار گرفته بود، نیز در این تظاهرات شرکت کرده بود.

سحرگل گفت در این تظاهرات شرکت کرده تا به حکومت افغانستان و جامعه جهانی بگوید که زنان افغان دیگر تحمل خشونت را ندارند: "من می خواهم زنان بیش از این مورد خشونت قرار نگیرند. من می خواهم حکومت حقوقم را از کسانی که بالای من ظلم کرده اند، بگیرد».

سحرگل حالا در یک خانه امن در کابل زندگی می کند و عاملان خشونت علیه او هنوز محاکمه نشده اند. هرچند که صحت این زن خشونت دیده ظاهرا خوب است، اما در پایان تظاهرات بر او ضعف آمد و توان راه رفتن را نداشت.

ممتاز، زنی که در ولایت قندوز مورد خشونت قرار گرفته و آثار خشونت در چهره اش نمایان است، از حکومت افغانستان خواست که عدالت را تامین کند و مانع خشونت علیه زنان شود: "من عدالت و امنیت می خواهم. می خواهم دیگر بالای زنان ظلم نشود". ممتاز می گوید زمانی وقتی به خواستگارانش جواب رد داده، آنها بر صورتش تیزاب پاشیده اند.

انتقاد از نهادهای عدلی و قضایی

اشتراک کنندگان این تظاهرات گفتند که نهادهای عدلی و قضایی به شدت ضعیف عمل می کنند. آن ها گفتند که دولت به قضاوت های غیررسمی و محلی پایان دهد و برای تطبیق قانون در سراسر افغانستان بکوشد.

صدیقه نوروزیان گفت زنان افغان از خشونتی که بر آنها روا داشته می شود، خسته شده اند: "متاسفانه نمی دانم در کجای اسلام آمده است که اگر کسی مرتکب فعلی به نام زنا می شود، زن سنگسار شود و کشته شود و مرد هرگز معلوم نباشد؛ شاهد اصلا معلوم نباشد؛ محکمه اصلا معلوم نباشد. در کجای افغانستان و در کجای دنیا چنین چیزی بوده است؟ ما واقعا خسته شده ایم".

گزارشگر: حسین سیرت، کابل

ویراستار: عارف فرهمند