ریاست جمهوری بارک اوباما به روایت تصویر

روزی که بارک اوباما به عنوان چهل و چهارمین رئیس جمهور ایالات متحده امریکا سوگند وفاداری یاد کرد، یک روز تاریخی برای این کشور بود. ایالات متحده امریکا ۲۳۰ سال بعد از تاسیس‌اش، به تاریخ ۲۰ جنوری سال ۲۰۰۹، شاهد نخستین رئیس جمهور غیرسفیدپوست بود. بیانسه، آیکن موسیقی پاپ، آهنگ «سرانجام» (At Last) را اجرا کرد و اوباما و میشل نخستین رقص شان به عنوان رئیس جمهور و بانوی اول را انجام دادند.

اوباما نخستین دوره ریاست جمهوری‌اش را همزمان با یکی از شدیدترین بحران‌های اقتصادی شروع کرد. اوباما چند روز بعد از شروع ریاست جمهوری‌‌‌، یک لایحه قانونی تحرک بخش را امضا کرد که شامل کاهش مالیات و سرمایه گذاری روی زیرساخت‌ها به ارزش ۸۰۰ میلیارد دالر می‌شد.

در ماه مارچ ۲۰۱۰ اوباما یکی او وعده‌های اصلی انتخاباتی خود را عملی کرد. او قانون بیمه صحی را امضا کرد. به گزارش صحت، این قانون برای حدود ۲۰ میلیون امریکایی بیمه صحی فراهم کرده است. این قانون که به «اوباما کی‌یر» مشهور شده، با چند چالش در روند قانونگذاری مواجه شد و دونالد ترامپ قول داده که این قانون را لغو می‌کند.

تقریباَ یک سال از ریاست جمهوری اوباما گذشته بود که کمیته جایزه صلح نوبل با اعطای این جایزه، از اوباما به دلیل «تلاش‌های فوق‌العاده‌اش برای تقویت دیپلوماسی بین‌المللی و همکاری میان مردمان» تقدیر کرد. انتقادهای زیادی وجود داشت که جایزه صلح نوبل به رئیس جمهور داده می‌شود که دو جنگ و عملیات هواپیماهای بی‌سرنشین را به پیش می‌برد.

بعد از یک دهه تعقیب، اسامه بن لادن رهبر شبکه تروریستی القاعده که مسئول حملات تروریستی یازدهم سپتمبر در ایالات متحده امریکا خوانده می‌شد، در ماه می ۲۰۱۱ توسط نیروهای امریکایی در پاکستان کشته شد. اوباما در یک اعلامیه تلویزیونی این خبر را اعلام کرد. اما با کشته شدن بن لادن جنگ علیه تروریسم پایان نیافت. بارک اوباما در سال ۲۰۱۴ عملیات هوایی ضد داعش را شروع کرد.

اوباما ریاست جمهوری خود را با وعده تنظیم مجدد مناسبات با روسیه شروع کرد. او حتی در سال ۲۰۱۰ دمیتری مدویدیف، رئیس جمهور آن زمان روسیه را برای برگرخوری به بیرون برد. اما الحاق شبه جزیره کریمیا به روسیه در سال ۲۰۱۴، حمایت اردوی روسیه از بشار اسد رئیس جمهور سوریه و اتهام حمایت روسیه از هک انتخاباتی در امریکا، مناسبات دو قدرت اتومی را خدشه دار کرده است.

اوباما در جون ۲۰۱۲ یک فرمان اجرایی را امضا کرد که به مهاجران جوان بدون مدرک و یا آن‌هایی که در اردو خدمت کرده اند، اجازه می‌دهد در ایالات متحده بمانند. چهار سال بعد، محکمه عالی این فرمان را ویتو کرد. اوباما که با کانگرسی با اکثریت جمهوریخواهان مواجه بود، در چند مورد برای پیشبرد برنامه‌های خود از فرمان اجرایی کار گرفت.

در نوامبر ۲۰۱۲ اوباما دومین پیروزی‌اش در انتخابات ریاست جمهوری را جشن گرفت. او با تفاوت اندک میت رامنی را شکست داد. او در شروع دومین دوره کاری خود، مسایلی مانند تقویت حقوق همجنس‌گرایان، حفاظت از محیط زیست، اصلاح قانون مهاجرت و کنترول سلاح را از اهداف خود اعلام کرد.

اوباما نخستین رئیس جمهوری بود که به ازدواج همجنس‌گرایان اجازه داد. او نخستین بار در جریان کمپاین انتخاباتی خود در سال ۲۰۱۲ راجع به این موضوع صحبت کرد. در جون ۲۰۱۵ زمانی که محکمه عالی امریکا قانونی بودن ازدواج همجنس‌گرایان را اعلام کرد، کاخ سفید به نشانه همبستگی با همجنس‌گرایان به رنگ رنگین کمان تزئین شد.

اوباما مناسبات با کشور کیوبا را که برای مدت طولانی مورد تحریم قرار داشت، از سر گرفت. او نخستین رئیس جمهور امریکاست که در ۸۸ سال اخیر پا به خاک کیوبا گذاشته است. در اواخر ۲۰۱۴ رئیس جمهور اوباما و همتای کیوبایی‌اش راول کاسترو اعلام کردند که مناسبات دیپلوماتیک را از سر می‌گیرند. اوباما محدودیت‌های سفر را برداشت و سفارت امریکا در هاوانا را بازگشایی کرد.

اوباما دو خانم (الینا کاگن و سونیا سوتومایر) را در دیوان عالی ایالات متحده امریکا مقرر کرد. خانم سوتومایر (در تصویر) نخستین فردی با پیشینه امریکای لاتین است که در دیوان عالی امریکا کار می‌کند. با این اقدام، شمار قاضیان زن به ریکارد تازه رسید، یعنی سه در برابر نه.

انتخاب اوباما به عنوان رئیس جمهور اغلباَ به عنوان نشانه امریکای «پسا - نژادی» نگریسته می‌شد، اما تردید ابتدایی اوباما به رسیدگی به تنش‌های نژادی بسیاری را ناامید کرد. در مارچ ۲۰۱۵ او در الاباما از پیشرفت‌های ۵۰ سال قبل، زمانی که پولیس تظاهرات مسالمت آمیز را سرکوب کرد، یادآوری کرد و گفت که مارش برای حقوق برابر پایان نیافته است.

اوباما با وجود این که در دومین روز ریاست جمهوری خود یک فرمان اجرایی را امضا کرد، در عمل قادر نشد وعده خود مبنی بر مسدود کردن زندان گوانتانامو در کیوبا را عملی کند. در آخرین روزهای ریاست جمهوری او چندین تن دیگر از این زندان آزاد شدند، اما هنوز هم تعدادی در این زندان به سر می‌برند.