رانندگی برای ناتو؛ کاری سودآور اما ترسناک

اول خان شینواری، مرد 60 ساله ای است که در منطقۀ قبایلی لندی کوتل پاکستان زندگی می کند و از چهل سال به این طرف، راننده است. او می گوید که پیمودن فاصلۀ کراچی تا کابل و دوباره برگشتن، دست کم پانزده روز را در بر می گیرد. به گفته اول خان، راننده های لاری در بدل این کار 200 هزار تا 220 هزار کلدار به دست می آورند.

اول خان در سال های اخیر که مواد مختلفی را از کراچی به کابل انتقال داده است، شاهد رویدادهای ناگواری بوده است. او در مورد یک سوءقصد طالبان پاکستانی که چندی پیش بر دوستانش صورت گرفت، می گوید: "چند روز پیش، چند لاری مواد اکمالاتی ناتو هدف گلوله باری طالبان، که در کوه ها مخفی شده بودند، قرار گرفت. یک لاری آتش گرفت و راننده و دستیارش هر دو در آن مردند".

اول خان در مورد حفاظت مواد اکمالاتی ناتو در مسیر راه می گوید: "از کراچی که حرکت کردیم، از راه سکهر می رویم. در این مسیر در یک تانک تیل تاپه یا مهر ناتو بالای کاغذهای مربوط گذاشته می شود. توقفگاه بعدی ما دیره اسماعیل خان است. از آنجا به کوهات می رویم و در آنجا هم مهر ناتو گذاشته می شود. پس از کوهات به پیشاور می رویم و در آنجا در محل رینگ رود، سه تا پنج روز باقی می مانیم".

راننده های لاری های اکمالاتی ناتو بیشتر از مناطق قبایلی پاکستان هستند. مردان زیادی از این منطقه به رانندگی اشتغال دارند. حاجی جمال، که خودش هم یک راننده است، در این مورد می گوید: "رانندگی یک مسلک آزاد است. برای این مسلک نه خواندن و نوشتن لازم است و نه عریضه دادن. این کار به خصوص برای مردم افریدی راحت است، زیرا ما نه زمین داریم و نه کدام وسیلۀ دیگری".

حاجی جمال می گوید ترسی که در رابطه با لاری های اکمالاتی ناتو وجود دارد، سبب می شود که در مسیر راه مردم ما را اجازۀ توقف ندهند. او می افزاید: "مردم چنین گمان می کنند که به خاطر کانتینرهای ناتو به آنها ضرر خواهد رسید، و هراس شان از وقوع یک حمله به جا است. وقتی از کراچی حرکت می کنیم، تا پیشاور با کدام مشکلی روبرو نمی شویم و از ما رشوه هم خواسته نمی شود؛ اما از پیشاور تا تورخم و از آنجا تا کابل پول زیادی مصرف می کنیم. آنها افراد حکومت نه، بلکه مردم عادی هستند. اگر به آنها پول داده نشود، آنگاه حرف به لت و کوب و درگیری می رسد".

حاجی جمال می افزاید: "یکبار این مردم مرا بسیار اذیت کردند. دست کم 60 هزار کلدار خساره مند شدم. آنها شیشۀ موترم را شکستاندند. دلیلش این بود که من برای شان پول نمی دادم".

حاجی جمال تصمیم گرفته است که دیگر مواد اکمالاتی ناتو را انتقال ندهد. او توضیح می دهد: "ترس از طالبان بسیار زیاد است. چند روز پیش از شهر خوست می گذشتیم. موتر خواهرزاده ام در جلو ما بود، که ناگهان بالای ما گلوله باری شد. خداوند ما را حفظ کرد. از آن روز به بعد از انتقال مواد برای ناتو توبه کردم".

به قول حاجی جمال، اکنون در پهلوی طالبان، گروه های مختلف جوانان در مناطق قبایلی به نام طالب کانتینرها را چپاول می کنند.

گفته می شود که برخی از این چپاولگران، دزدان حرفه یی هستند که لاری را با خود می برند، و مواد آن را گرفته و لاری را از ترس حکومت خالی رها می کنند.