دو زن افغان جایزه سال "آلمان و فرانسه" را به دست آوردند
۱۳۹۲ اسفند ۱۷, شنبهزنان برنده از سوی هیات داوران تعیین می شوند که متشکل از کارشناسان بلندرتبه بین المللی و افغان می باشد. به هر یک از برندگان این جایزه 10 هزار یورو تعلق می گیرد. در سال روان آمنه حسنی، زن جوان عکاس و شریفه دانش سرور، شاعر افغان این جایزه را در کابل به پاس فعالیت هایشان برای بهبود وضعیت زنان در افغانستان دریافت کردند. قرار است که در آینده نیز، هر سال از زنانی تقدیر شود که در افغانستان به سر می برند و جهت تحول و تغییر در جامعه و پیشرفت زنان فعال می باشند.
شرایط خطرناک برای زنان شاغل در افغانستان
تعیین برنده برای این جایزه کار آسانی نیست، چون بیشتر زنان افغانستان به ویژه آن هایی که مشغول به کار هستند، هر روز در معرض خطرهای گوناگون قرار دارند. آمنه حسنی که سال ها است به حیث عکاس در ولایت بامیان کار می کند، این خطرها را از نزدیک تجربه کرده است: «(کار کردن به حیث عکاس) ساده نیست. من برای این شغل دشواری های زیادی را تحمل کرده ام. به آدم اغلب توهین می کنند و هنگامی که کمره در دست داری، مجبور هستی گپ مفت برخی از مردم را تحمل کنی». حتی یک بار طی یکی از حملات به او، کمره عکاسی اش می شکند. این زن جوان با لحنی مبارزه جویانه تعریف می کند: «یک بار یکی مرا به مرگ تهدید کرد، اما من تسلیم نشدم و (به کارم) ادامه دادم».
در دهه گذشته پیشرفت های زیادی در راه بهبود وضعیت زنان در افغانستان کسب شده است، اما این دستاوردها به توجه به خروج نیروهای بین المللی به شدت مورد تهدید قرار دارند. نفوذ نیروهای محافظه کار نه تنها در صحنه سیاست بلکه با توجه به افزایش خشونت ها نیز مشهود است. وزارت زنان افغانستان چند روز پیش اعلام کرد که فقط در سال گذشته 4505 مورد خشوت علیه زنان ثبت شده است. اما رقم واقعی این موارد چند برابر ارزیابی می شود. 12 سال پس از براندازی حکومت طالبان در افغانستان، زنان امروز باید دوباره برای حقوق شان مبارزه کنند و از جایگاه شان در جامعه دفاع نمایند.
اما به حیث یکی از معدود عکاسان زن در کشور از این مساله آگاهانه استفاده می کند. او می گوید: «من می توانم از مکان هایی عکاسی کنم که به مردان اجازه ورود به آن جا داده نمی شود». او به این ترتیب می تواند از فاصله خیلی نزدیک زندگی زنان و دختران را ثبت کند و در معرض دید عموم مردم بگذارد. در جامعه بسیار سنتی افغانستان مردان اجازه عکاسی از زنان را ندارند. آمنه حسنی می گوید: «من عاشق این هستم که مشکلات زنان افغان را در معرض دید جهانیان بگذارم».
آمنه حسنی پدر و مادرش را در سن هشت سالگی از دست داده است. برادر کوچکش آن زمان فقط پنج سال داشت. این دو خواهر و برادر یتیم که از امکانات مالی نیز بی بهره هستند، مجبور بودند به تنهایی بر دشواری های زندگی غلبه کنند. آمنه موفق می شود که کار پیدا کند و همزمان مکتب را به پایان برساند. ذوق و شوق دختر جوان برای عکاسی با دیدن توریست های غربی که به بامیان می آیند تا از مجسمه های معروف بودا عکس بگیرند، بیدار می شود. امروز آمنه حسنی می خواهد برای دختران و زنان افغان یک الگو باشد و با لبخند می گوید: «من می خواهم به همه دختران جوان تاکید کنم که برای رسیدن به رویاهای شان تلاش کنند. اطفال یتیم نیز می توانند به موفقیت دست یابند».
امروز او می خواهد یک سرمشق باشد و با لبخند می گوید: «من می خواهم به همه دختران جوان تاکید کنم که رویاهای شان را تعقیب کنند و برای آن سخت کار کنند. اطفال یتیم نیز می توانند به جایی برسند».
آمنه حسنی تا به حال موفق شده که عکس هایش را در برخی از نمایشگاه های ملی و بین المللی به نمایش بگذارد. او برای «ترد آی» (چشم سوم) کار می کند که یک خبرگزاری افغانی می باشد و متعلق به اتحادیه «شبکه عکاسی افغان» می باشد. این زن جوان برای آینده آرزوی بهبود شرایط کار برای عکاسان زن افغان را دارد. او می گوید، اگر شرایط امنیتی همچنان وخیم تر شوند، از این هراس دارد که معدود زنان افغان، کمره را به کنار بگذارند.