"650 موتر در شش ماه به آتش کشیده شدند"

لاشه های سوخته وسایط باربری در دو طرف شاهراه کابل – قندهار به چشم می خورند. این شاهراه به دلیل جنگ بین طالبان و پولیس در منطقه "چشمه سالار" ولایت میدان - وردک بیشتر روزها، ساعت ها مسدود است. همزمان با خروج نیروهای خارجی، طالبان آتش زدن وسایط باربری در میدان - وردک را در سال جاری شدت بخشیده اند.

قربان حق جو، رییس عامل اتاق تجارت و صنایع افغانستان می گوید که در شش ماه اخیر بیش از 650 موتر باربری در شاهراه کابل - قندهار توسط شورشیان آتش زده شدند.

بیشتر وسایطی که از سوی طالبان آتش زده می شوند، مربوط به شرکت های اکمالاتی هستند که اجناس نظامی و غیرنظامی ناتو را از کابل به جنوب افغانستان انتقال می دهند.

این شاهراه بزرگترین دستاورد بازسازی ده سال گذشته در افغانستان محسوب می شد؛ اما قسمت هایی از آن بر اثر آتش سوزی موترها و انفجار ماین تخریب شده است. حالا رانندگان ترجیح می دهند از سرک های خامه استفاده کنند.

پولیس به جای شرکت‌های امنیتی

نهادهای وزارت داخله مسوولیت تامین امنیت شاهراه و کاروان های اکمالاتی را بر عهده یک دیگر می اندازند. این در حالی است که تا یک سال پیش، شرکت های امنیتی خصوصی، امنیت کاروان های اکمالاتی ناتو را تامین می کردند؛ اما به دنبال فرمان رییس جمهور کرزی، این شرکت ها منحل شدند و حالا پولیس محافظت عامه وظیفه تامین امنیت این کاروان ها را بر عهده دارد.

کمیسیون های اقتصادی، امنیت داخلی و دفاعی ولسی جرگه روز یکشنبه (23 سرطان 1392) جلسه مشترکی را با حضور معین محافظت عامه وزارت داخله تشکیل دادند تا این معضل را بررسی کنند.

شیرولی وردک، نماینده ولایت میدان - وردک گفت: «در اثر جنگ مافیایی هر روز در پنجاه متری پوسته های وزارت داخله تانکرها آتش زده می شوند. ما می گوییم که در آتش زدن این تانکرها وزارت داخله مستقیما دست دارد».

منورشاه بهادری، نماینده هرات گفت وسایط و اموالی که مربوط به مردم افغانستان است از کابل تا هرات آتش زده می شوند: «شما از هرات تا کابل با طیاره سفر کنید، دو طرف سرک را ببینید که مال و دارایی مردم افغانستان را به آتش کشیده اند. مسوولیت این به دوش کیست؟»

اما جمیل جنبش، معین محافظت عامه وزارت داخله این ادعا را رد کرد. او گفت: «وظیفه ما بدرقه قطارها (کاروان موترها) است تا جایی که قطارها باید به محل اصلی خود برسند». آقای جنبش گفت که پولیس محافظت عامه در برابر کسانی که مانع حرکت کاروان های اکمالاتی می شوند، دست به عمل باالمثل می زند.

پس از آن که لاری ها توسط طالبان آتش زده می شوند، مردم محل بار آن ها را تخلیه و برای خود می برند. با خاموش شدن آتش، این وسایط پارچه می شوند و به شکل آهن پاره به فروش می رسند.

در اثر جنگ هایی که در این شاهراه رخ می دهد، خانه های دو طرف جاده متروک شده و ساکنان آن ها به مناطق دیگر کوچ کرده اند. در این حملات شورشیان طالبان، رانندگان لاری ها نیز گاهی جان خود را از دست می دهند.