دادگاه جنایتکاران جنگی خمرهای سرخ مشقی برای دیگران

از جمله رهبران سابق خمرهای سرخ اولین کسی که باید بخاطر جنایت علیه بشریت و بخاطر جنایات جنگی جواب بدهد کاینگ گوک می باشد.

این مرد 66 ساله در آن زمان رییس نظارت شکنجه زندان" تول سلینگ" بود.

متهمان دیگر عبارت اند از: رییس دولت پیشین رژیم پولپوت کهیوسیم پهان، وزیرخارجه لینگ ساری وهمسر وی لینگ تهریت که در آن زمان وزیر امور اجتماعی وازنظریه پردازان این جنایات بودند.

در جریان رژیم خمرهای سرخ در کمبودیا میان سالهای 1975 و 79 به طور تخمینی مجموعاً 2 میلیون نفرکه تقریباً یک چهارم نفوس آن زمان را تشکیل میداد، بوسیله اعدام و کار شاقه به قتل رسیدند. خانم هیلن سخنگوی دادگاه کمبودیا به عنوان مشاور چندین ساله رژیم کمبودیا، در تأسیس این دادگاه همکاری نموده است.

او می گوید:"پس از چند سال آمادگی، این یک لحظه تاریخی برای کمبودیا می باشد.ما انتظار داریم که صد ها کمبودیایی بخاطرآغازدادخواهی خواهند آمد. بسیاری این دادخواهی را از طریق تلویزیون تعقیب خواهند کرد."

خانواده ای در کمبودیا وجود ندارد که به طور مستقیم و یا غیر مستقیم ازظلم وحشتناک آنها رنج نبرده و اقارب خویش را از دست نداده باشد. پولپوت که زمانی رهبر خمرهای سرخ بود، در سال 1998 درگذشت. متهمان دیگر سالخورده و بیمار می باشند، امااین که آیا آنها زمانی بخاطر جنایات شان جزا خواهند دید، ازجانب بسیاری با شک نگریسته می شود.

این صفحه تاریک تاریخ کمبودیا،درموادآموزشی مکاتب این کشور به صورت دقیق نیامده بود، اما در سال گذشته حکومت یک کتاب تاریخ را اجازه داد که از جانب مرکز جمع آوری اسناد در"پنوم پین" که توسط یک سازمان غیر دولتی امریکایی تمویل می شود چاپ شود.

یوک چنگ مسوول آین مرکزدراین باره می گوید:"این روند برای جوانان کمبودیا که آنها شخصاً زمان خمر های سرخ را ندیده اند، یک درس مهمی می باشد واین نیز یک پیام واضح و آشکاری می باشد که انسان جزا می بیند،اگر جنایتی را انجام میدهد،اگر 30 سال بعد هم باشد. همچنان انسان می تواند بعداً بخاطرآن به دادخواهی بکشاند."

مدت زیادی را در برگرفت تا این دادگاه بتواندکارش را آغاز نماید. بخاطر آن دلایل گوناگونی وجود دارد. یک تعداد از اعضای دایمی شورای امنیت ملل متحد در دهه 80 مدت زیادی علاقمندی برای چنین دادگاهی نداشتند.

چین بخاطر آن علاقه نداشت، زیرا یکی از متحدین پولپوت، رهبر خمرهای سرخ بودو ایالات متحده امریکا بخاطر آن که نمی خواست جمهوری خلق ویتنام را به حیث آزادکننده مردم کمبودیا بهرسمیت بشناسد. قطعات ویتنامی در سال 1979 به تسلط خمر های سرخ پایان بخشیدند.