تداوم خشکسالی و افزایش مشکلات دهقانان در افغانستان

عبدالاحد در تپه ای که طی سال های گذشته به ندرت رنگ باران را دیده اند، ساقه های گندم را از زمینی که کاملا خشک شده، می کند. در سومین سال کمبود آب و گرمای شدید، محصولات به دست آمده از زمین های او به زحمت برای تامین نیازهای خانواده اش کفایت می کند.

این دهقان ۵۵ ساله از ولسوالی نهر شاهی در ولایت بلخ در سال دو یا حتی سه بار گندم می کاشت. اما درسه سال گذشته او فقط سالی یک بار توانسته گندم بکارد و آن را به ثمر برساند. محصولات به دست آمده از زمین های او که ۹ هکتار مساحت دارند، سال به سال کمتر می شود.

او که در کنار توده ای از گندم و در زیر آفتاب داغ و حرارت ۴۰ درجه نشسته بود، افزود: «سه سال از زمان آغاز خشکسالی گذشته است. چاه ها و رودخانه ها تقریبا خشک شده اند. ما حتی به اندازه کافی آب آشامیدنی نداریم. شما می توانید ببینید که زمین های ما کاملا خشک شده است».

بیشتر بخوانید: برنامه جهانی غذا از تشدید نا‌امنی غذایی در افغانستان هشدار داد

تداوم خشکسالی تاثیر ویرانگری بر دهقانان و وضعیت اقتصادی این کشور گذاشته است. یک سوم اقتصاد افغانستان برپایه زراعت و امنیت غذایی استوار است. 

به گفته کارشناسان تغییرات اقلیمی خشکسالی را تشدید می کند که به نوبه خود به تشدید فشار بر منابع آبی می انجامد. بر بنیاد شاخص جهانی خطرات ناشی از تغییرات اقلیمی، افغانستان از نظر تاثیرات ویرانگر تغییرات اقلیمی در سطح جهانی در جایگاه ششم قرار دارد.

«مردم با سختی های زیادی مواجه اند»

دو سال پس از این که طالبان قدرت را در افغانستان به دست گرفتند، گسترش منابع آب و بهبود وضعیت دهقانان از جمله چالش های اصلی اداره طالبان است.

در حالی که کمک های بشردوستانه (به افغانستان) در سال روان شدیدا کاهش داشته و هیچ کشوری  طالبان را به رسمیت نشناخته است، امدادگران و دیپلومات ها می گویند که سطح کمک های انکشافی برای کمک به حل این مشکل محدود است.

به گزارش سازمان برنامه جهانی غذا که وابسته به ملل متحد است، ۱۵.۳ میلیون تن از تقریبا ۴۲ میلیون نفوس افغانستان، در معرض عدم امنیت حاد غذایی هستند.

اینستاگرام دویچه وله دری را دنبال کنید

حکومت طالبان در حال ساخت یک کانال به طول ۲۸۰ کیلومتر است که اگر تکمیل شود، می تواند مسیر آب را تغییر داده و برای آبیاری به ولایات شمالی هدایت کند. اما سال ها طول می کشد تا این پروژه تکمیل شود و کشورهای همسایه از این نگران هستند که با ساخت این کانال، جریان آب هایی که متعلق به آن ها است به صورت ناعادلانه تغییر داده شده و به افغانستان سرازیر شود.

بیشتر بخوانید: قمی: طالبان با بازدید هیئت فنی ایران از بند آب کجکی توافق کردند

عبدالاحد که با سه تن از هشت نواسه اش نشسته است، می گوید که درآمدش چگونه کاهش یافته و خانواده اش مجبور شده اند مانند بسیاری دیگر در این قریه، از مواد غذایی اساسی کم کنند.

یوتیوب دویچه وله دری را ببینید

او گفت: «من قبلا می توانستم بین ۲.۳ تا ۲.۵ میلیون افغانی (۲۹ هزار و ۵۰۰ دالر) از زراعت درآمد داشته باشم. ما معمولا گندم، تربوز، پیاز، بادمجان، زردک و چیزهای دیگر می کاریم. اما در سه سال گذشته حتی نتوانستم ۱۰۰ هزار افغانی (۱ هزار و ۲۰۰ دالر) درآمد داشته باشم».

عبدالاحد افزود: «مردم با سختی های زیادی مواجه هستند. برخی قریه جات را به خاطر نبود آب ترک کرده اند. اما ما با وجود کمبود آب به کشت ادامه می دهیم، زیرا هیچ گزینه دیگری نداریم. این تنها کاری است که بلد هستیم».

Me, pa (Reuters)