جوانان در مورد روز وحدت مجدد آلمان چه می‌گویند؟

تصور کنید که از روز اتحاد آلمان تجلیل می شود و همه در آن شرکت می کنند. از مفکوره اتحاد که بسیار بزرگ به نظر می رسد. یا که نه، حالا وضع فرق کرده؟

کلمنس هومر که در سال ۱۹۸۶ در برلین غربی به دنیا آمده می گوید: «سوم اکتوبر روزی مناسب برای رخصتی و جشن ملی است؛ مخصوصا حالا که صحبت از شکاف هاست». وی به این باور است که «روز وحدت مجدد یک مثال است که همه چیز نباید منفی گسترش یابد».

هومر که مدیر ورزشی است، از جمله نسل جوان آلمانی می باشد که جنگ سرد و آلمان شرقی را از روی قصه های والدین و درس های مکتب می شناسند. وی می تواند دیوار برلین را فقط در ذهنش تصور کند.

«هرگز به شرق نمی روم»

هومر می گوید: «با وجود اینکه من با تقسیمات سروکاری ندارم، اما به گونه مثال نمی خواهم هرگز به شرق برلین کوچ کنم. من دوستانی از شرق برلین دارم که اصلا به فکرشان خطور نمی کند که به ویلمرسدورف یا شارلوتنبرگ کوچ کنند».

حدود ۳۰ سال بعد از فروپاشی دیوار برلین هنوز هم تقسیمات در میان نسل جوانی آشکار است که در آلمان متحد به دنیا آمده اند. چرا نسل فروپاشی دیوار هنوز نتوانسته خودش را از طرح شرق و غرب رها کند؟

یک تحقیق مطالعات اجتماعی در دانشگاه مارتین لوتر هاله ویتنبرگ تلاش کرده برای این پرسش پاسخی پیدا کند. اورهارد هولتمن و برند مارتنس، نویسندگان این تحقیق به این نتیجه رسیده اند که "آلمان شرقی حتی در ذهن کسانی که آن را تجربه نکرده اند، همچنان وجود دارد".

چنین دیدگاهی فقط به آن جوانانی نیست که در ایالت های دیگر بزرگ شده اند اما والدین شان در آلمان شرقی سوسیالیستی زندگی کرده بودند. تاثیرات آلمان شرق بر خاطرات خانوادگی را می توان در غرب آلمان نیز شاهد بود.

اذیت در مرز

کلمنس هومر توضیح می دهد: «پدرم همواره در مورد اذیت در مرز بین دو آلمان صحبت می کند؛ از زمانی که او از آلمان غربی آن زمان از طریق آلمان شرقی به بایرن سفر کرد». نگهبانان مرزی بکس او را بسیار پالیده و مجبورش کردند که مدت زمان زیادی صبر کند.

در شرق خاطرات مثبتی هم وجود داشته اند که در مورد اتحاد مجدد آلمان از طریق کهنسالان به نسل نو منتقل شده اند. هولتمن به روزنامه "دی سایت" آلمان گفت: «در مقایسه با وضع روزمره امروزی، آلمان شرق آن زمان چشم انداز بهتری برای زندگی داشت».

در تحقیق جدید مشخص شده که پاسخ دهندگان به هر اندازه که جوانتر بوده اند، به همان اندازه دوری خود از آلمان شرق سابق را تبارز داده اند. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که جوانان تولد یافته بعد از وحدت مجدد آلمان، برخلاف والدین و اجداد شان، حاکمیت قانون دموکراتیک کنونی را بی بدیل می دانند.

خداحافظی با نوستالوژی آلمان شرقی

ناتالیا اویکوا که در سال ۱۹۹۵ در آلمان شرق به دنیا آمده، نوستالوژی والدینش را تحت نظر داشته است. پدرش در سال ۱۹۸۹ از بلغاریا به آلمان شرق آمده و به عنوان تخنیک کار دندان سازی کار می کرد. دو سال بعد نیز مادرش آمد.

ناتالیا می گوید: «پدر و مادرم برای مدت طولانی در مورد جامعه برادرانه ای مبهوت بودند که آن زمان در بلغاریا داشتند. چیز مثبتی که آنها به یاد دارند این است که چطور همه چیز در سیستم سوسیالیستی با هم کار می کرد». وی می افزاید: «بلغاریایی هایی که والدینم می شناختند خیلی وقت است که دیگر آنگونه نیست. مردم در ۳۰ سال گذشته شدیدا تغییر کرده اند».

این دختر ۲۲ ساله که چندین بار در مراسم تجلیل از روز اتحاد مجدد آلمان شرکت کرده، هنوز هم خودش را به عنوان برلینی می شناسد، نه به عنوان آلمانی و یا بلغاریایی. وقتی این دختر جوان بالاخره اعتراف می کند که برلینی بودن برایش مهم است چون از منطقه کاولسدورف است، دوباره دیوار برلین در ذهن انسان ترسیم می شود؛ چراکه این منطقه با ساختنمان ها و سبک زندگی مردمش به عنوان نمادی از آلمان شرق هنوز هم شناخته شده است.

آسترید پرانگه د اولیورا/ر.ش