«افغانستان یک ماموریت سیاسی است»

دویچه وله: بعد از پایان ماموریت آیساف در سال 2014 قرار است 600 تا 800 سرباز اردوی آلمان برای آموزش، مشوره و حمایت اردوی افغانستان در شمال کشور و در کابل بمانند. قرار است دو سال بعد از آن فقط 200 تا 300 سرباز در کابل مستقر باشند. شما این برنامه ها را چگونه ارزیابی می کنید؟

توماس روتیگ: این که آلمان بازهم قدرت رهبری در شمال افغانستان بماند، منظور نشان دادن تداوم ماموریت است و این درست نیز است. محدودیت دو ساله این دوره به این معنا  است که آلمان تصور می کند که می تواند تا آن زمان ولایت ها را ترک کند. یعنی این که نیروهای نظامی افغان توانایی این را خواهند داشت که به تنهایی عمل کنند. اما البته در این مورد تردید بزرگ موجود است. حتی وزیر داخله افغانستان به تازگی به کمبودی های بزرگی در این مورد اشاره کرده است.

دویچه وله: در این صورت شما توانایی نیروهای امنیتی افغانستان را چگونه ارزیابی می کنید؟

توماس روتیگ: براساس ارزیابی آیساف، در این مورد بهبودی دیده می شود. اما در این مورد که این ارزیابی بازتاب دهنده وضعیت واقعی باشد، جای شک و تردید است. در حال حاضر سربازان افغانستان در بعضی از مناطق امنیت را تامین می کنند و برعکس در بعضی از مناطق قادر به این امر نیستند. ما همواره با پیشامدهایی  در ولایاتی مواجه می شویم که در آن جا مسوولیت به نیروهای امنیتی افغانستان واگذار شده است. در این گونه مناطق طالبان حملاتی را انجام می دهند و بعد به بیشتر با حمایت هوایی نیروهای غربی است که آن ها عقب زده می شوند. این نوع حمایت هوایی پس از سال 2014 وجود نخواهد داشت.

دویچه وله: در صفوف اردو و پولیس افغانستان چه مشکلاتی وجود دارد؟

توماس روتیگ: مشکلات، خیلی زیاد به توانایی های آن ها ارتباط ندارد، بلکه به انگیزه و وفاداری آن ها مربوط می شود. این مساله وابسته به بی اطمینانی های بزرگ در مورد وقایع پس از سال 2014 است. تردید بزرگی وجود دارد که آیا حکومت و نهادها تا آن زمان به قدر کافی با ثبات خواهند شد؛ به این دلیل است که برخی کارشان را ترک می گویند، حتی در نهادهای امنیتی یا که در سطح محلی با شورشیان توافق هایی صورت می گیرد. دیدگاه مردم نسبت به نیروهای نظامی نیز مهم می باشد. افزون بر آن در قسمت وفاداری با حکومت مرکزی نیز مشکلات بزرگ وجود دارد. چون هنوز ساختارهای کهنه از گذشته وجود دارد. پس بسیاری از مبارزان نه به حکومت کابل، بلکه به فرماندهانشان وفادار هستند.

دویچه وله: آیا نیروهای امنیتی افغانستان می توانند بعد از خروج آیساف ثبات را تامین کنند؟

توماس روتیگ: این امر قویاً وابسته به وضعیت سیاسی خواهد بود و نیز وابسته به این که آیا حکومتی که بعد از رییس جمهور حامد کرزی می آید، از دید نیروهای امنیتی با ثبات خواهد بود یا خیر. علاوه بر آن این سول مطرح می شود که آیا طالبان می توانند به یک حمله آغاز کنند و این که آیا نیروهای امنیتی توانایی مقابله با آن را خواهد داشت. ما در دوره جنگ های داخلی افغانستان مشاهده کردیم که یک گروه غالباً به دلیل قوی بودن از لحاظ نظامی به پیروزی دست نیافته است، بلکه به این دلیل که طرف مقابل به گروهی روی آورده که انتظار پیروزی اش می رفت.

دویچه وله: انتخابات در ماه اپریل سال 2014 چه نقشی خواهد داشت؟

توماس روتیگ: این امکان وجود دارد که انتخابات، به دو قطبی شدن بیانجامد، در صورتی که مانند انتخابات سال 2009، برای بازنده روشن نباشد که برنده واقعاً در نتیجه انتخابات منصفانه برنده شده است. این امر تاثیر بزرگی بر اوضاع امنیتی خواهد داشت.

دویچه وله: حکومت آلمان باید چه بکند؟

توماس روتیگ: حکومت آلمان در اعلام طرح های خود برای بعد از سال 2014 بار دیگر موضوع نظامی را در صدر قرار داد. این در حالی است که ماموریت سیاسی برای افغانستان مهم است. اولویت در این مورد نیست که چه تعداد سربازان در آنجا هستند، بلکه مساله بر سر دست یافتن به یک ثبات بادوام است. به این دلیل مهم است که همکاری های توسعه یی در سطح کنونی بماند، چنانچه حکومت آلمان وعده کرده است. اما باید در این مورد بیشتر بر کیفیت توجه کرد. در ایالات متحده امریکا حالا موردی بعد از مورد دیگر برملا می شود که پروژه های که از طریق نظامی اجرا می شوند، نیمه تمام باقی می مانند. ایجاد یک فضا نیز مهم است که بتوان از طریق آن به یک راه حل سیاسی دست یافت.