توافقنامه صلح با طالبان امری کاملاً مردسالارانه است

وصلت خبرنگار دویچه وله که در نشست دوحه حضور داشت، در این مورد چنین گزارش می دهد:

خدیجه زنی ۴۷ ساله از فیروزکوه مرکز ولایت غور در افغانستان می گوید: «ما در کشورمان صلح و امنیت می خواهیم.» وی می افزاید: «طالبان و حکومت افغانستان باید با هم بنشینند و صلح بیاورند.»

به تاریخ ۲۹ فبروری ۲۰۲۰ ایالات متحده امریکا و طالبان توافقنامه آوردن صلح به افغانستان را امضا کردند تا مسیر برای گفتگوهای بین الافغانی فراهم گردد و شورشیان طالبان با حکومت کابل پای میز مذاکره بنشینند. این معامله همین حالا زیر سوال قرار گرفته و فشاری مضاعف را تحمل می کند. اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان آزادی پنج هزار زندانی طالبان را که یکی از شرط های این توافقنامه است، نپذیرفته است.

شورشیان طالبان حملات شان را بر مواضع حکومتی در افغانستان از سر گرفته اند و نیروهای امریکایی برای حمایت از آنان، طالبان را بمباران کردند. اما بازهم پنتاگون یا وزارات دفاع ایالات متحده امریکا گفته که توافقنامه با طالبان پا برجاست.

مرتبط:  تلاش واشنگتن به جلب حمایت شورای امنیت از توافقنامه صلح با طالبان

از اینها که بگذریم، زنان در این توافقنامه چه جایگاهی دارند؟ طالبان چه ضمانتی داده اند که حقوق زنان را نقض نکرده و رعایت کنند؟

بسیاری افغان ها در حقیقت خواهان بازگشت طالبان به قدرت نیستند؛ اما در عین زمان می خواهند جنگ ۱۹ ساله امریکا در افغانستان پایان یابد. بسیاری زنان افغان در این جنگ پدران، همسران و فرزندان شان را از دست داده اند.

مهری، یک زن کهنسال افغان از ولایت هرات می پرسد: «تا چه وقت باید مردان و جوانان ما کشته شوند؟» این مادر کهنسال آرزو دارد که "جوانان روی آموزش و پرورش شان تمرکز کنند".

غیبت زنان در روند صلح

مسعوده سلطان یکی از زنان فعال حقوق بشر در افغانستان گفت: «کار واقعی به سوی صلح اکنون آغاز می شود» وی اضافه کرد: «حقوق زنان بخشی از مذاکرات بین الافغانی صلح می باشد».

نقش زنان در جریان گفتگوهای امریکا و طالبان و مراسم امضای "توافقنامه آوردن صلح به افغانستان" در دوحه پایتخت قطر بسیار کمرنگ بود. تیمی که اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان فرستاده بود، فقط یک زن را شامل می شد.

مرتبط:  نگرانی شبکه زنان افغان از امضای توافقنامه صلح با طالبان

اما به روز شنبه رئیس جمهور در افتتاح سال دوم دوره هفدهم شورای ملی افغانستان گفت که پارلمان کشور باید هفت تن را برای عضویت در تیم مذاکره کننده با طالبان معرفی کند.  قرار است یک زن از مجلس سنا و دو زن از مجلس نمایندگان در این گروه هفت نفری حضور داشته باشند.

در حالی که بسیاری از زنان افغان حاضر به سازش در مورد حقوق خود نیستند، عده ای به شدت می خواهند جنگ پایان یابد.

 ماگدالنا کیرشنر، رئیس بنیاد آلمانی "فریدریش ایبرت" در کابل گفت: «تحقیقات ما در مورد روند صلح افغانستان نشان می دهد که زنان که بیشترین چیز را برای از دست دادن دارند، مهمترین روند کار را به عهده دارند». وی افزود: «زنان تحصیل کرده افغان که به موفقیت های زیادی رسیده اند، اکنون حاضر به سازش نیستد».

وی از حمایت کنندگان بین المللی خواست تا تضمین کنند که حقوق و دست آوردهای زنان در افغانستان حفاظت می شوند.

صلح به چه قیمتی؟

تعداد زیادی از مردم افغانستان خواهان صلح هستند و ۶۴ درصد از کسانی که در سال ۲۰۱۹ توسط بنیاد آسیایی مورد پرسش قرار گرفتند، از آشتی با طالبان حمایت می کنند. با این حال، تعریف صلح و اینکه با چه هزینه ای حاصل خواهد شد، در میان افغان ها به صورت انفرادی و متفاوت است.

مرتبط:  توافقنامه صلح با طالبان؛ خداحافظی با دموکراسی در افغانستان؟

فاطمه، یک زن خانه از ولسوالی ارغنداب در ولایت قندهار گفت: «ما تشنه صلح هستیم و فرقی نمی کند چه کسی به قدرت برسد. ما فقط صلح می خواهیم».

مسعوده سلطان که در یکی از نشست ها با طالبان اشتراک داشته، می گوید طالبان با زنان محترمانه برخورد کردند: «وقتی آنان را دیدم، درک کردم که آنها نیز انسان هستند و امیدها و نگرانی هایی دارند. با امید و نگرانی... همه طرف های درگیر خواهان صلح هستند، نوعی بهبودی برای غلبه بر آسیب های روانی جنگ». وی اضافه کرد که این موقعیت پیش آمده برای صلح نباید از دست برود.